บำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM

บำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย EP.4 ของอันตรายที่อยากลอง

Together Club

เมื่อแก๊งของพลอยไพลินเดินเข้ามาข้างในคลับ ทุกสายตาต่างก็หันมาจับจ้องร่างสวยอวบอิ่มในชุดที่สุดแสนจะเซ็กซี่ บางคนถึงกับยกแก้วขึ้นให้เธออย่างเชิญชวน พลอยไพลินทำเพียงแค่ยิ้มและขยิบตาตอบกลับอย่างทะเล้นก่อนที่จะเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่เพื่อนของเธอจองเอาไว้

"แดกอะไรดีล่ะวันนี้"

เบลล่าถามความเห็นเพื่อน ๆ ที่ต่างก็พากันก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์ในมือ ก่อนที่คุณหนูโอมที่บ้านรวยที่สุดจะเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าหล่อเหลาทำท่าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ แล้วกระตุกยิ้มออกมาน้อย ๆ

"แรง ๆ แพง ๆ เอาให้อีพลอยมันเมาจนหาทางกลับคอนโดไม่ถูกเลย เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"

โอมบอกเบลล่าที่ตาโตยกมือขึ้นปิดปากอย่างมีจริตจะก้าน ก่อนที่จะเรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งเหล้ายี่ห้อดังราคาแพงถึงสามขวด ที่เธอกล้าสั่งเยอะเพราะแต่ละคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ มีแต่คนคอทองแดงทั้งนั้น ยกเว้นพลอยไพลินที่ไม่ค่อยช่ำชองเรื่องการดื่มเท่าเพื่อน ๆ เพราะมันจะชอบบ่นเสมอว่าเหล้ามันขม สู้เต้นโชว์นมไม่ได้ มันเร้าใจกว่ากันเยอะ

"พออีโอมบอกจะเลี้ยงมึงจัดเต็มเลยนะอีเบล เกรงใจเงินในกระเป๋าเพื่อนหน่อย หรือจะดีมากเลยนะถ้ามึงควักสักครึ่ง"

เจด้าไม่วายเหน็บเพื่อนรักที่สั่งเหล้า พร้อมกับแกล้มไปอีกหลายรายการด้วยความหมั่นไส้ สายแดกฟรีต้องอีเบลล่าเลย ได้ยินคำว่าเลี้ยงเป็นไม่ได้ตอบสนองไวกระดิกหูรับราวกับหมาพันธุ์ปั๊กเชียว

"มึงคะ เงินกูก็ให้กูเก็บเอาไว้เปย์ผู้หน่อยเถอะค่า อย่างน้อย ๆ คืนนี้กูต้องได้หิ้วกลับไปสักคนแหละ"

เบลล่าตอบเจด้าอย่างมีจริตทำเอาเจด้าเบะปากมองบนใส่เพื่อน ก่อนที่จะกลับไปสนใจหน้าแช็ตบนโทรศัพท์ที่กำลังคุยค้างไว้กับกิ๊ก ที่วันนี้ก็มาเที่ยวที่เดียวกับเธออย่างดี๊ด๊า วันนี้ถ้าไม่เสร็จเธอไม่กลับคอนโดเด็ดขาด

ครืด ครืด ครืด

พลอยไพลินที่กำลังไถอินสตาแกรมดูรูปผู้ชายที่มากดติดตามเธอถึงกับถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย กับสายโทรเข้าที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ ซึ่งเป็นสายจากมารดาของเธอ คงจะเพิ่งกลับมาจากทำงานล่ะสิ แล้วที่โทรมานี่ก็ไม่ใช่โทรมาตามให้กลับบ้านด้วยความห่วงใยเธอนะ แต่จะโทรมาด่าเธอต่างหากไม่ต้องเดาให้ยาก หึ ตั้งแต่มีผัวเด็กนี่จากที่เคยเช็กเคยตามเธอตลอด ก็เปลี่ยนไปไม่เคยโทรตาม ไม่เคยเอาใจใส่เธออีกเลย

"บรรพบุรุษกูโทรมา เดี๋ยวกูมานะ ขอออกไปข้างนอกรับสายแป๊บ ไม่รับไม่จบแน่ ๆ วันนี้"

พลอยไพลินบอกเพื่อนอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกไปนอกร้านหาที่เงียบ ๆ รับสายมารดาที่กระหน่ำโทรเข้ามาไม่หยุด ถ้าเธอไม่รับมีหวังได้โทรหาเธอทั้งคืนอย่างแน่นอน

อีกด้านหนึ่ง

ร่างสูงตามแบบฉบับหนุ่มยุโรปตะวันตกกำลังนั่งจิบบรั่นดีอย่างอารมณ์ดี เรย์เพิ่งกลับมาจากงานแต่งของเพื่อนรักเพื่อนตายอย่างคริสหรือหมอกฤษฎิ์ เพื่อนรักของเขาที่แต่งงานกับที่รักสาวน้อยน่ารักและมีโซ่ทองคล้องใจอย่างยัยเด็กแสบแก้มใส ที่นับเขาเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน จนลืมไปแล้วมั้งว่าเขานั้นมีศักดิ์เป็นลุง

เรย์มาอยู่ที่เมืองไทยได้นานพอสมควรแล้ว เขามาเพื่อจัดการศัตรูที่มันฆ่าเดียร์น่าน้องสาวของคริสเตียนมือขวาของเขา และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เขาต้องกลับไปใช้ชีวิตตามเส้นทางสีเทา ๆ ของตนเองที่อิตาลีเสียที มือใหญ่ยกขึ้นกวักเรียกเจมส์ลูกน้องมือซ้าย ที่รีบเดินเข้ามาหาผู้เป็นนายทันทีเพื่อรอรับคำสั่ง

“ครับนาย”

เจมส์เดินเข้ามาแล้วขานรับทันทีที่ผู้เป็นนายเรียกหา

“หาผู้หญิงให้ฉันสักคน ขอคนที่รับความซาดิสม์ได้ ฉันยินดีจ่ายไม่อั้น”

เรย์บอกความต้องการกับลูกน้อง พลางยกบรั่นดีกระดกรวดเดียวหมด แล้วลุกขึ้นเดินออกไปเพื่อไปหาที่สูบบุหรี่เงียบ ๆ รอลูกน้องคนสนิทจัดการเรื่องให้ ก่อนที่เขาจะกลับอิตาลี คืนเหงา ๆ เช่นนี้ก็อยากจะมีสาว ๆ มาร่วมเตียงทิ้งท้ายสักคนในค่ำคืนนี้

“โอ๊ะ ขอโทษค่ะ”

เดินมาได้เพียงไม่กี่ก้าวเรย์ก็ชนกับเข้าผู้หญิงหุ่นสวยเซ็กซี่คนหนึ่ง พิจารณาจากสายตาแล้วส่วนหน้าที่ล้นออกมาเกินพอดีเป็นคัพ D เสียด้วย ส่วนเอวบางน่ากอดจริง ๆ แม่คุณ เรย์รีบคว้าเอวบางของหญิงสาวคนนั้นไว้ทันที เพราะกลัวเธอจะหกล้มลงไปกองกับพื้น เขาไม่อยากให้หน้าสวย ๆ ต้องมีแผลเป็น

“It’s okay?”

เรย์ถามหญิงสาวในอ้อมแขนเสียงเบา สายตาที่ยั่วยวนโดยธรรมชาติอย่างที่ไม่รู้ตัวสบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูลึกลับมีเสน่ห์น่าค้นหา ทำเอาพลอยไพลินถึงกับหลงเคลิ้มไปชั่วขณะหนึ่ง

“หล่อจัง”

หญิงสาวเผลอพูดออกมาเสียงเบาราวกับละเมอก่อนที่จะได้สติ

“Oh Sorry”

ละล่ำละลักกล่าวคำว่าขอโทษ ก่อนที่จะดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนั้น แล้วเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนที่รออยู่ทันที ตอนแรกเธอกะว่าจะออกมารับสายมารดา แต่พอเดินออกมาสายก็ถูกตัดไป พอโทรกลับก็ไม่สามารถติดต่อได้ เธอเลยตัดสินใจกลับมาหาเพื่อนที่นั่งรออยู่ทันที เพราะไม่อยากเสียเวลากระดกเหล้าที่แสนโปรดปรานไปมากกว่านี้ ทั้งยังไม่ได้ออกไปเต้นยั่ว ๆ บด ๆ อยู่กลางฟลอร์เลยเนี่ย

หลังจากที่พลอยไพลินจากไปแล้วกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ติดอยู่ตามตัวของเรย์ทำเขาเผลอสูดดมเข้าไปเต็มปอด กลิ่นหอมจากกายเย้ายวนหอมติดจมูกเขาจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกไปสูบบุหรี่เงียบ ๆ คนเดียวที่ Smoking Zone

"อ้าว ทำไมกลับมาไวจัง"

เจด้าทักเพื่อนสาวที่เดินยิ้ม ๆ กลับมานั่งลงข้าง ๆ เบลล่า ใบหน้าสวยเซ็กซี่ประดับไปด้วยรอยยิ้มชวนเพ้อฟัน ทำเอาเจด้ากับเบลล่าต้องแอบส่งสายตาถามกันถึงอาการของเพื่อนสาว ที่ตอนไปยังมีอาการโกรธกรุ่นอยู่เลย แต่พอกลับมาทำไมปากยิ้มกว้างจนแทบฉีกไปถึงรู้หู แถมตายังเคลิ้มเหมือนคนไปเจอของดีมาอย่างไรอย่างนั้นแหละ

"อีพลอย ได้ยินที่กูถามปะเนี่ย"

เจด้าตัดสินใจตะโกนถามเพื่อนที่ข้าง ๆ หูทำเอาพลอยไพลินสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ มือบางรีบยกขึ้นมาปิดที่หูเอาไว้ทันทีก่อนที่จะตวัดสายตามองหน้าเพื่อนด้วยความโมโห

"ตะโกนหาพ่อมึงเหรออีเจด้า ขี้หูกูสั่นหมดแล้วเนี่ย"

พลอยไพลินไม่เพียงแค่พูดเปล่า มือบางยังตบลงที่หัวของเพื่อนอย่างแรงจนหน้าสั่น ก่อนที่เจด้าจะสะบัดหน้ากลับมาหาเพื่อนตัวแสบคืนแล้วบอกถึงสาเหตุที่เธอต้องตะโกนข้างหูเสียงดัง

"กูถามมึงไม่ตอบ ใจลอยไปถึงไหนคะถามจริง เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาเชียว ไปเจอเนี้อคู่ของใหญ่มาหรือไงไหนเล่ามา"

เจด้าถามเพื่อนที่ยิ้มออกมาทันที เมื่อเพื่อนสาวถามถึงสาเหตุที่เธอยิ้มไม่หุบ พลันก็คิดไปถึงอ้อมแขนแข็งแกร่งที่เต็มไปด้วยไรขนแสนเซ็กซี่ ดวงตาสีน้ำตาลคมกริบที่ช่างมีเสน่ห์ เพียงแค่มองก็คล้ายดั่งต้องมนตร์สะกด ร่างสูงกำยำที่แน่น แข็ง เต็มไปด้วยซิกซ์แพ็กที่เธอสัมผัสได้ ผู้ชายอะไรหล่อจนเธออยากเสียตัว

"ก็เจอนะหล่อดี ไม่สิหล่อมากต่างหากล่ะ"

พลอยไพลินลากเสียงยาวตรงคำว่ามาก เพื่อยืนยันว่าผู้ชายที่เธอเพิ่งเจอมาหล่อมากจริง ๆ เป็นผู้ชายต่างชาติที่หล่อและตรงสเปกของเธอทุกประการ แถมยังตัวหอมมากอีกด้วย

"ว้าย อีพลอยมึงไปเจอใครมา เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ"

เบลล่ารีบขยับตัวเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อนสาวอย่างอยากรู้อยากเห็นทันทีว่า ผู้ชายที่พลอยไพลินเจอหล่อมากแค่ไหน เพราะน้อยคนนักที่จะหล่อเข้าตายัยพลอยคนนี้จนถึงขั้นที่เพื่อนสาวของเธอเน้นคำว่ามากขนาดนี้ ขณะที่พลอยไพลินกำลังจะเอ่ยปากเล่าโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นขึ้นมาขัดจังหวะ ทำเอาเบลล่าถึงกับทำหน้าหมดอารมณ์ทันที เมื่อเหลือบไปเห็นว่าใครคือคนที่โทรเข้ามา

"บรรพบุรุษกูโทรมาอีกแล้วค่า เมื่อกี้ออกไปรับไม่ทัน โอเค...พวกมึงแดกรอกูไปก่อนนะ เดี๋ยวกูขอไปเคลียร์กับแม่ก่อนจะรีบไปรีบมาแล้วกัน"

พลอยไพลินบอกเพื่อนแล้วลุกขึ้นเดินไปยังทางเดิมที่เธอจากมา มันเป็น Smoking Zone มุมเงียบ ๆ สำหรับคนที่ชอบสูบบุหรี่ ร่างบางเดินมาหยุดยืนพิงกำแพงแล้วกดรับสายมารดาที่กระหน่ำโทรเข้ามาไม่หยุด โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าข้าง ๆ เธอ มีใครบางคนกำลังยืนพ่นควันสีเทาอยู่ก่อนหน้าแล้ว

"ค่ะแม่"

(พลอย...นังลูกไม่รักดี แกทำร้ายชยุตทำไม เขาไปทำอะไรให้แกถึงต้องตีเขาจนเลือดตกยางออก)

ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยอะไรออกไปต่อ พรรณรายก็สวนลูกสาวกลับมาทันที ทำเอาพลอยไพลินถึงกับกำมัดแน่น เพื่อระงับอารมณ์โกรธที่กำลังตีตื้นขึ้นมา ในใจรู้สึกเดือดปุด ๆ ที่ไม่ว่าอย่างไรมารดาก็เข้าข้างผัวใหม่มากกว่าลูกสาวในไส้อย่างเธอเสมอ

"ต้องรอให้มันข่มขืนพลอยจนเสร็จก่อนเหรอคะถึงจะตีหัวมันได้ พลอยไม่ตีมันให้ตายก็บุญแค่ไหนแล้ว ก่อนจะเอาใครมาเป็นผัวทำไมแม่ไม่เลือกคนที่มันดี ๆ ทำไมต้องเลือกคนสารเลวแบบไอ้ชยุตด้วย ถ้าหนูไม่ทำแบบนั้นแล้วหนีออกมา สงสัยว่าแม่กับหนูคงจะมีผัวคนเดียวกันแล้วมั้ง"

พลอยไพลินระเบิดอารมณ์ใส่มารดาอย่างอดกลั้นไม่ไหว ทั้ง ๆ ที่พยายามนับหนึ่งถึงสิบอยู่ในใจ แต่เธอก็ไม่สามารถระงับอารมณ์น้อยใจที่มีได้ จนเธอต้องระเบิดคำพูดตามความคิดที่อยู่ในใจออกไป

(นังลูกเลว นี่แกใส่ร้ายชยุตเหรอ เขาแค่จะเข้าไปช่วยแกเปลี่ยนหลอดไฟ ทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้)

พรรณรายพูดสิ่งที่สามีเด็กเล่าให้เธอฟัง ถึงสาเหตุที่เข้าไปในห้องนอนของลูกสาว ทำเอาพลอยไพลินถึงกับแค่นยิ้มออกมา เธอรู้สึกสมเพชมารดาเหลือทน ที่หลงผู้ชายจนไม่ลืมหูลืมตา มันชี้นกก็คือนก ชี้ไม้ก็คือไม้สินะ ส่วนคำพูดลูกสาวอย่างเธอ กลายเป็นคำพูดโกหกตลบตะแลงไปเสียได้ช่างน่าขันเสียจริง

"นี่แม่เชื่อมันมากกว่าหนูที่เป็นลูกแท้ ๆ เหรอ"

กล้ำกลืนความเสียใจถามมารดาออกไป ก่อนคำตอบที่ได้รับจะทำให้พลอยไพลินรู้สึกหัวใจแหลกสลายอย่างไม่มีชิ้นดี เมื่อเธอคิดว่าแม่คงจะเข้าข้างและเชื่อเธอ แต่แม่กลับเชื่อมันผู้ชายเลวที่จะข่มขืนเธอที่เป็นลูกแท้ ๆ ของท่าน

(ชยุตเขาเป็นคนดี เขาไม่มีวันทำมิดีมิร้ายกับแกหรอก มีแต่แกนั่นแหละที่ใส่ร้ายเขาปาว ๆ ว่าเขาจะข่มขืนแก รีบกลับบ้านมาขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้นะ ถ้าวันนี้แกไม่กลับมาขอโทษชยุต แกไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่อีกต่อไป)

พรรณรายพูดจบก็ตัดสายทิ้งทันที ทิ้งให้พลอยไพลินยืนอึ้งกับประโยคตัดขาดที่แม่เธอพูดออกมา โดยที่ไม่รู้เลยหรืออย่างไรว่ามันทำร้ายหัวใจเธอแค่ไหน มือบางทิ้งลงแนบข้างลำตัวอย่างหมดแรงแล้วแค่นยิ้มออกมา เธอเจ็บที่หัวใจแต่กลับไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด พลอยไพลินเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี ก่อนที่จะหันไปมองด้านข้างเมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองมาที่เธอ

เมื่อหันไปดวงตากลมโตก็ประสานสายตาเข้ากับเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลเข้มน่าค้นหา ดั่งต้องมนตร์สะกดขาเรียวสวยค่อย ๆ ก้าวไปทางที่เรย์กำลังยืนพ่นควันบุหรี่อย่างช้า ๆ ก่อนที่จะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขา พลอยไพลินเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อร้ายที่ติดจะเย็นชาสักเล็กน้อย แล้วยื่นมือไปตรงหน้า

เรย์เลิกคิ้วอย่าง-งง ๆ เมื่อมือบางยื่นมาตรงหน้าเขาราวกับว่าต้องการอะไรบางอย่าง ก่อนจะร้องอ๋อในใจอย่างเข้าใจเมื่อสายตาของคนตัวเล็กกำลังจ้องมองมาที่บุหรี่ของเขา เรย์ไม่รอช้ารีบคีบบุหรี่ออกจากปากยื่นให้หญิงสาวแปลกหน้าทันที เธอรับบุหรี่มาด้วยความรู้สึกกล้า ๆ กลัว ๆ เขาว่ากันว่าการสูบบุหรี่ช่วยคลายความเครียดได้ ถ้าอย่างนั้นวันนี้เธอก็ขอลองมันหน่อยแล้วกัน

"แค่ก แค่ก แค่ก"

เมื่อรับบุหรี่กลิ่นหอมจากผู้ชายแปลกหน้า ที่ต้องตาต้องใจเธอตั้งแต่แรกพบมาสูดควันสีเทาเข้าปอด คนที่บังอาจริลองสูบบุหรี่ครั้งแรกถึงกับสำลักควันบุหรี่ไอออกมาจนหน้าแดง เรย์กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ให้เดาผู้หญิงหน้าสวยหุ่นน่าฟัดตรงหน้าคงไม่เคยสูบบุหรี่มาก่อนอย่างแน่นอน

"ไม่เคยสูบก็อย่าลองเลยสาวน้อย"

เรย์คีบบุหรี่ออกจากมือบางที่เริ่มหยุดไอมาจรดกับริมฝีปาก แล้วอัดควันสีเทาเข้าปอดก่อนจะพ่นควันใส่หน้าสวยที่รีบหันหน้าหนีทันที เมื่อถูกเขาพ่นควันพิษใส่หน้า สักพักดวงตากลมโตก็ช้อนขึ้นมองร่างสูงอย่างจงใจยั่วยวน อยู่ ๆ ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวกะทันหัน โดยที่พลอยไพลินเองก็ไม่ทันตั้งตัว

วันนี้เธอรู้สึกอยากสนุกสุดเหวี่ยงกับใครสักคน เพื่อที่จะลืมความรู้สึกเสียใจที่ได้รับในวันนี้ และคนที่เธออยากจะสนุกด้วยก็คือผู้ชายที่กำลังยืนพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเธอนี่แหละ ผู้ชายที่หล่อเตะตาจนต้องใจเธอตั้งแต่แรกพบ ผู้ชายตาน้ำข้าวที่อาจจะทั้งยาวและใหญ่ตามคำอวยพรของเพื่อนรักอย่างเบลล่า

"อะไรที่ไม่เคยลอง ก็แค่อยากจะลองดูบ้างไม่ได้เหรอคะ"

น้ำเสียงหวานยั่วยวนระรื่นหูถูกส่งไปยังร่างสูง คนแก่กว่ากระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อเขาตีความหมายที่ซ่อนอยู่ในประโยคนั้นออกอย่างทะลุปรุโปร่ง บุหรี่ในมือถูกดีดทิ้งอย่างไม่ไยดีก่อนที่จะมองใบหน้าสวยของผู้หญิงตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา

"ถ้าของที่อยากลองมันอันตราย เธอยังอยากจะลองมันอยู่ไหมล่ะสาวน้อย"

เรย์ถามสาวสวยตรงหน้าพร้อมกับไล่สายตาไปทั่วร่างอวบอิ่ม สิ่งที่โดดเด่นที่สุดก็คงจะเป็นหน้าอกอวบใหญ่คัพ D ที่เคยเห็นผ่าน ๆ ตอนเธอเดินมาชนกัน ใบหน้าสวยที่มีเสน่ห์เห็นแล้วอยากจะจับโยนขึ้นเตียงแล้วกระแทกแรง ๆ ให้สมกับความยั่วยวนของสาวเจ้าที่กำลังยั่วตาใสใส่เขาอยู่

"ลองสักครั้งก็ไม่เสียหายนี่คะ พลอยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะอันตรายสักแค่ไหนเชียว"

พลอยไพลินตอบกลับคำถามอย่างท้าทาย เรย์สบตากับดวงตากลมโตอย่างพึงพอใจ หึ สงสัยสาวที่ให้เจมส์ไปดีลคงต้องยกเลิกแล้วสิ มือใหญ่ยื่นมารั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัว กลิ่นกายสาวหอมฟุ้งลอยมาแตะจมูก ยิ่งทำให้อารมณ์ความต้องการที่เริ่มรู้สึกพลุ่งพล่านขึ้นมากกว่าเดิม

"ถ้าอยากลองก็ไม่มีปัญหา แต่บอกไว้ก่อนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะไม่หยุดให้เธอพิสูจน์ความอันตรายของฉันเด็ดขาด"

ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ แล้วเลิกคิ้วเป็นการถามอีกครั้ง ร่างเล็กไม่ปฏิเสธอะไรกลับไป จึงถูกมือหนาจับจูงให้เดินตามเขาไปที่รถทันที เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้เธอมีความคิดที่บ้า ๆ อยากรู้อยากลองในตอนที่เสียใจแบบนี้ เธอไม่รู้จักเขาไม่เคยพบกันมาก่อน แต่เสน่ห์บางอย่างจากคน ๆ นี้มันดึงดูดเธอให้เดินเข้ามาหาเขาโดยไม่รู้ตัว

โดยที่พลอยไพลินไม่รู้เลยว่า การเดินเข้ามาในโลกของคนแปลกหน้าคนนี้ เธอจะไม่มีวันเดินออกไปจากโลกสีเทาของเขาได้อีกเลย เพราะทั้งตัวและหัวใจของเธอถูกพันธนาการเอาไว้กับผู้ชายที่ชื่อเรย์ คาร์เทอร์ อย่างหมดสิ้นหนทางที่จะหลีกหนีไปไหนได้