บำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย EP.2 พลอยไพลิน
1893 Words
ประเทศไทย
หลังจากที่กลับมาจากมหาวิทยาลัยนักศึกษาตัวน้อยอย่างพลอยไพลินก็เดินเข้าบ้านมาด้วยความเหนื่อยล้า เพราะวันนี้เธอมีเรียนทั้งวันตั้งสามวิชา แล้วแต่ละวิชาก็ช่างยาวนานเสียจนเธอแทบหมดแรง อยากจะกลายร่างเป็นคนขี้เกียจฟุบตัวนอนลงบนโต๊ะบ้าง แต่นั่นก็ทำได้เพียงแค่คิด เพราะตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่ปี 4 เป็นปีสุดท้ายของการเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแล้ว ซึ่งเธอตั้งใจที่จะคว้าเกียรตินิยมมาครอบครองให้ได้
ขาเรียวสวยภายใต้ชุดนักศึกษาที่รัดแน่นโชว์สัดส่วนสวยเซ็กซี่ก้าวเข้ามาในบ้าน ก่อนที่เธอจะเจอกับใครบางคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุด ผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอเพียงแค่ไม่กี่ปี แต่กลับอยู่ในสถานะพ่อเลี้ยงที่เธอไม่เคยต้องการและไม่เคยอยากได้ แต่แม่ของเธอกลับต้องการและอยากได้จนถึงขั้นพามันเข้ามาอยู่ในบ้าน แล้วเลี้ยงดูปูเสื่อเป็นอย่างดีเพราะมรดกที่พ่อของเธอทิ้งเอาไว้มันไม่ใช่น้อย ๆ
ผู้ชายที่กำลังนั่งดื่มเบียร์อย่างสบายใจถึงได้ทำตัวเป็นแมงดาคอยเกาะแม่เธอไม่ยอมปล่อยอยู่นี่อย่างไรเล่า
หึ ช่างน่าสมเพชสิ้นดี
พลอยไพลินคิดอย่างเย้ยหยันพ่อเลี้ยง ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไปอย่างเงียบ ๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบมองเรียวขาขาวของเธอด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความต้องการอันน่ารังเกียจ
เนื้อแก่เหม็นเขียวหรือจะสู้เนื้ออ่อน ๆ หวาน ๆ ที่เคี้ยวทีก็ให้ความรู้สึกละมุนจนแทบไม่อยากคายออกมา
ปัง!!
พลอยไพลินผลักประตูปิดลงโดยที่เธอลืมล็อกประตูไปเสียสนิท ร่างบางทิ้งตัวลงบนที่นอนหนานุ่มก่อนที่จะกลิ้งไปมา มือบางเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาเปิดกลุ่มแช็ตเพื่อนสนิทขึ้นมาอ่าน ก็พบว่าเบลล่าเพื่อนสาวคนสนิทหรือชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ว่าเบลแช็ตมาชวนเธอออกไปปาร์ตี้คลายเครียด หลังจากที่เรียนหนักกันมาทั้งวัน พลอยไพลินตอบตกลงทันทีแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่งตัวสวย ๆ เตรียมออกไปเที่ยวตามคำชวนของเพื่อนสาว
ชวนไปปาร์ตี้ทั้งทีมีหรือเจ้าแม่สายตี้แบบเธอจะพลาด เพราะวงการตี้จะขาดสาวขี้ยั่วแบบเธอไปไม่ได้เด็ดขาด
ฮืม ฮืม ฮืม
พลอยไพลินที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกปิดร่างกายขาวผ่องเอาไว้เดินฮัมเพลงออกมาจากห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่ดวงตากลมโตจะปะทะเข้ากับร่างสูงของใครบางคนที่บังอาจมานอนกระดิกเท้าอย่างสบายอารมณ์บนเตียงนอนของเธอ
"แกเข้ามาได้ไง"
พลอยไพลินตะคอกถามชยุต พ่อเลี้ยงที่เธอแสนรังเกียจด้วยความไม่พอใจ สายตาเริ่มมองหาทางหนีทีไล่แต่ก็ยากเหลือเกิน เพราะตอนนี้เธอมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้
"ประตูไม่ได้ล็อกนี่ ไม่ใช่ว่าจงใจอ่อยฉันหรอกเหรอ"
ชยุตแสยะยิ้มร้ายออกมา พลอยไพลินเห็นรอยยิ้มที่น่ารังเกียจนั้นก็ให้รู้สึกคลื่นไส้ จนอยากจะอาเจียนออกมากับรอยยิ้มที่น่าขยะแขยงของพ่อเลี้ยงที่เธอไม่เคยนับถือมันเลยสักครั้งตั้งแต่ที่มันย่างก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านของเธอ
"ใครอ่อยแกออกไปเดี๋ยวนี้นะ"
พลอยไพลินก้าวถอยหลังช้า ๆ ในขณะที่ชยุตดีดตัวลุกขึ้นมาจากเตียงนอนนุ่มพร้อมกับก้าวเข้ามาหาร่างอวบอิ่มอย่างหมายมาด อย่างไรวันนี้เขาต้องเผด็จศึกลูกเลี้ยงที่แสนสวยเซ็กซี่และมีผู้ชายมาส่งไม่ซ้ำหน้าคนนี้ให้ได้ สวยยั่วยวนขนาดนี้คงผ่านมือมาเยอะแล้วสิท่า หึ ๆ
"ออกไปทำไมให้โง่ ทางสะดวกขนาดนี้ฉันว่าเรามาทำความรู้จักกระชับสัมพันธ์กันในฐานะพ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยงหน่อยดีไหม...พลอยไพลิน"
ชยุตก้าวตามลูกเลี้ยงที่อยากได้เป็นเมียจนตัวสั่นไปช้า ๆ อย่างไม่รีบร้อน พร้อมกับเอ่ยประโยคที่ทำให้พลอยไพลินรู้สึกว่าเธอไม่ปลอดภัยอีกต่อไป ถ้ายังอยู่ในบ้านหลังนี้เพียงลำพังกับพ่อเลี้ยงเลว ๆ ที่จ้องจะทำมิดีมิร้ายเธอตลอดเวลาอย่างชยุต ทำไมเธอจะไม่รู้ว่ามันคิดอะไร สายตาเวลาที่มันมองเธอช่างน่ารังเกียจเสียจนทนไม่ไหวอยู่หลายครั้ง แต่ก็กลัวจะมีปัญหากับมารดาที่หลงผัวเด็กจนไม่ลืมหูลืมตาเธอเลยเลือกที่จะเงียบ
เพราะแม่ของเธอในวันนี้ ไม่ใช่แม่ที่แสนดีในวันวานอีกต่อไปแล้ว
"ฉันบอกให้ออกไปไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ"
พลอยไพลินเริ่มหยิบจับสิ่งของที่อยู่ใกล้มือขว้างใส่ชยุต ที่ยกมือขึ้นปัดออกอย่างไม่รู้สึกรู้สากับของชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่ลูกเลี้ยงขว้างใส่เขาจนมันหล่นกระจายอยู่เต็มพื้นห้อง
"เก็บเสียงร้องที่น่ารำคาญเอาไว้ครางหวาน ๆ เรียกชื่อฉันบนเตียงดีกว่าไหมคุณลูกเลี้ยง"
พูดจบก็ย่างสามขุมเข้ามาหาพลอยไพลินที่ถอยไปไหนไม่ได้อีกต่อไป เมื่อข้างหลังเธอคือห้องน้ำ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจวิ่งไปที่ประตูห้องเพื่อหนีเอาตัวรอด แต่ชยุตกลับตามมารวบตัวเธอเอาไว้ด้วยความหื่นกระหายในร่างบางที่ช่างอวบอิ่มและแสนยั่วยวน ปลุกอารมณ์ใคร่ของเขาให้ทะยานขึ้นสูงอย่างห้ามไม่อยู่
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ใครก็ได้ช่วยที"
พลอยไพลินกรีดร้องขึ้นมาสุดเสียงด้วยความกลัว ก่อนที่ชยุตจะลากเธอมาโยนลงบนเตียงจนเธอถึงกับจุกตัวงอเหมือนกุ้ง คนชั่วรีบตามลงมาทาบทับร่างบางที่ไร้ทางสู้เอาไว้ นาทีนั้นความกลัวเข้ามากัดกินหัวใจของเธอจนแทบสิ้นสติ แต่พลอยไพลินก็พยายามดึงสติกลับมา ก่อนที่จะหยุดดิ้นแล้วนอนนิ่ง ๆ เพื่อหลอกล่อให้มันตายใจแล้วค่อยหาทางหนี เพราะถ้าเธอยังขัดขืนต่อไปอย่างไรวันนี้เธอก็ไม่รอดแน่
เธอยอมเสียซิงให้คนอื่นดีกว่าต้องมาเสียให้ผู้ชายเลว ๆ แบบชยุต
"ใจเย็น ๆ สิคะพี่ชยุตขา จู่โจมแบบนี้พลอยก็ตกใจแย่"
ชยุตถึงกับชะงักไปเมื่อพลอยไพลินหยุดดิ้นรนและพูดกับตนเสียงหวาน มือที่กำลังกดมือบางเอาไว้ค่อย ๆ คลายออกทันที เมื่อคิดว่าลูกเลี้ยงก็คงไม่ปฏิเสธที่จะเล่นรักกับเขาในวันนี้
"ไม่ให้ใจร้อนได้ไง ก็เราเล่นขัดขืนพี่ขนาดนี้"
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหายก้มหน้าลงมาสูดดมกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำที่ซอกคอหอมกรุ่นด้วยความสดชื่น ทำเอาพลอยไพลินถึงกับหันหน้าหนีด้วยความขยะแขยงและสะอิดสะเอียนเต็มทน แต่ก็ต้องพยายามเก็บอาการเอาไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสงสัย
"ขอพลอยแต่งตัวก่อนนะคะ แล้วพี่ชยุตค่อยมากระชากชุดของพลอยออก จะได้อารมณ์มากกว่าแค่ดึงผ้าเช็ดตัวทิ้งเป็นไหน ๆ ทั้งตื่นเต้นและเร้าใจแบบนี้ดีไหมคะ"
น้ำเสียงหวานหยดย้อยเอ่ยบอกชยุตที่เริ่มคล้อยตามคำพูดของลูกเลี้ยงก่อนที่เขาจะพยักหน้าเห็นด้วยในที่สุด ทำเอาพลอยไพลินเกือบหลุดอาการดีใจออกมาให้เห็นดีที่เธอยั้งเอาไว้ทัน
"แบบนั้นก็ได้ แต่อย่าเล่นตุกติกกับพี่นะไม่อย่างนั้นพี่ไม่รับประกันว่าจะไม่ทำรุนแรงกับเรา"
ชยุตไม่วายขู่หญิงสาวอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนที่พลอยไพลินจะแสร้งยิ้มหวานเข้าสู้สายตาที่เริ่มจับผิดของเขา ร่างบางผุดลุกขึ้นจากที่นอนโดยที่มีสายตาของชยุตที่นอนจับจ้องทุกการกระทำของเธอ ซึ่งทำให้พลอยไพลินรู้สึกอึดอัดและอยากจะอาเจียนมาก ๆ กับสายตาที่โลมเลียของมัน
"พี่ชยุตช่วยหันไปก่อนได้ไหมคะ พลอยอายที่ต้องถอดต่อหน้าพี่ พลอยสัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนอย่างแน่นอนนะคะพี่ขา"
พลอยไพลินขอร้องชยุตอย่างออดอ้อน พร้อมกับยิ้มหวานให้มันอย่างเอาใจ ก่อนที่คนขี้ระแวงจะหันหลังให้เธอ จังหวะนั้นพลอยไพลินรีบหยิบชุดที่มิดชิดขึ้นมาสวมทันที พลางหันไปมองด้านหลังเป็นระยะ ๆ เผื่อว่าชยุตจะแอบหันมามองเธอด้วยความระแวดระวังตัว
"เสร็จหรือยัง ทำไมช้าจัง ชักจะหงุดหงิดแล้วนะ"
ชยุตร้องถามขึ้นมาเสียงดังก่อนที่พลอยไพลินจะรีบขานตอบทันที เพื่อไม่ให้เขาสงสัยว่าเธอกำลังเตรียมตัวที่จะหนีไปจากเงื้อมมือของสัตว์นรกแบบมัน
"แหม ใจเย็น ๆ สิคะพี่ชยุต พลอยเลือกชุดสวยนานไปหน่อยใกล้จะเสร็จแล้วค่า"
พลอยไพลินกลั้นใจตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดัดให้หวานสดใส เพื่อให้มันตายใจซึ่งคนชั่วแบบนั้นก็ไม่ซักไซ้ถามอะไรต่อ ก่อนที่หญิงสาวจะค่อย ๆ ย่องไปหยิบโน้ตบุ๊กที่วางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ แล้วย่องกลับมาที่เตียงอย่างแผ่วเบาพร้อมกับเรียกชยุตเสียงหวาน เพื่อให้มันหันกลับมามองเธอ
"พี่ชยุตขา พลอยเสร็จแล้วค่ะ"
พลอยไพลินแสร้งดัดเสียงหวานเอ่ยเรียก ชยุตที่ได้ยินแบบนั้นรีบหันกลับมาด้วยความดีใจที่จะได้จับสาวน้อยขย้ำกินให้สมใจสักที แต่เมื่อหันกลับมาโน้ตบุ๊กในมือของพลอยไพลินก็ฟาดลงบนหัวของมันอย่างแรงจนหัวแตกเลือดอาบ
"โอ๊ย!! อีเด็กบ้า"
ชยุตตะโกนด่าลูกเลี้ยงขึ้นมาสุดเสียงด้วยความเจ็บปวด มือใหญ่ยกขึ้นมากุมหัวที่มีเลือดไหลทะลักลงมาอาบหน้าไม่หยุด เจ็บใจจนแทบคลั่งเมื่อเสียรู้ให้นังลูกเลี้ยงแสนเจ้าเล่ห์
"หงุดหงิดพ่อมึงสิไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้บ้ากามไปตายซะ"
พลอยไพลินพ่นคำหยาบเป็นชุดใส่ชยุต ก่อนที่จะกระหน่ำฟาดโน้ตบุ๊กลงบนหัวของมันไม่ยั้ง โดยที่ไม่รู้สึกเสียดายเลยแม้แต่น้อย คนเลว ๆ แบบมันต้องเจอแบบนี้ เมื่อเห็นว่าหัวของไอ้ชั่วชยุตเต็มไปด้วยเลือด เธอก็ทิ้งโน้ตบุ๊กลงพื้นแล้วรีบวิ่งไปหยิบโทรศัพท์กับกระเป๋าเงินเตรียมวิ่งออกไปจากห้อง
แต่ชยุตก็ลุกขึ้นตามมาจับมือเธอเอาไว้ พลอยไพลินรีบยกขาขึ้นถีบเข้าที่กลางลำตัวของมันเต็มแรง จนล้มลงไปนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้น ซึ่งเธอมั่นใจว่าแค่นี้คนเลวแบบชยุตไม่มีทางตายง่าย ๆ อย่างแน่นอน ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องแล้ววิ่งลงมาชั้นล่าง ก่อนที่จะรีบออกจากบ้านไปด้วยความกลัวว่ามันจะตามเธอออกมา
- Writer
