ลองรักเพื่อน

“เฮียขา วันนี้ชิลลี่ค้างกับเฮียนะคะ” “ใบบัวด้วยนะคะ” สองพริตตี้สาวสวยที่ผมจ้างมาเอนเตอร์เทนลูกน้องเนื่องจากวันนี้ยอดขายทะลุเป้า ของร้านเหล้าที่ผมเป็นเจ้าของอยู่ “วันนี้เฮียแค่ดื่มนะครับ แต่เฮียจ่ายเต็มที่เหมือนเดิม” ผมหอมแก้มสองสาวอย่างเอาใจ ชีวิตชายโสดแบบผม จะทำอะไร กับใครก็ได้ ผมชื่อ 'ลี' อายุปีนี้ 27 เด็ดมาก หล่อลากมากด้วย ผมไม่ค่อยนิยมกินใครซ้ำ ๆ ไอคนที่อยากกินซ้ำ มันดันมีแฟนไปแล้วน่ะสิ 'ลินดา' เพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยม จนมหา'ลัย จบไปเราก็ยังคง 'สถานะ' เพื่อนกันเหมือนเดิม ผมรักลินมากยิ่งขึ้นทุกวัน เพราะความแสบของมัน ที่มีนิสัยห้าวมาก ต่างจากหน้าตาที่ดูแล้วไร้เดียงสา ปราศจากพิษภัยใด ๆ ทั้งสิ้น ความเป็นจริง ..... คือไม่ใช่ ลินดามีแฟนแล้ว มันก็รักผู้ชายคนนั้นมาก ๆ แต่มันไม่ปริปากบอกใคร แม้ผมจะใกล้ชิดมันแค่ไหน มันก็ไม่ยอมคายมาให้รู้เลย “เฮียขา ดื่มอีกนิดนะคะ” สาวสวยข้างซ้าย ส่งบรั่นดีมาให้ผมหนึ่งแก้ว ผมก็ดื่มนะ เพราะสแกนทุกคนแล้ว ว่าไม่มีอะไรแปลกปลอมมาหย่อนลงแก้วแน่นอน ผมทำอะไร ระวังตัวเองเสมอ ผมจะไม่เผลอไปปล่อยน้ำนองใส่ท้องใคร คนที่มีสิทธิใช้ลูกมาต่อรองกับผม มีแค่ 'ลินดา' คนเดียวเท่านั้น “เดี๋ยวมานะ โย” ผมเอ่ยบอกลูกน้องคนสนิท ที่ตอนนี้กำลังปริ่มกับการนัวเนียสาวอยู่ “ครับเฮีย” มันตอบผม แล้วหันไปซดเนินนมสาวต่อ ผมออกมาข้างร้าน เพื่อสูบสารนิโคตินเข้าปอด ผมไม่ใช่คนติดบุหรี่ มีเพียงเวลาเครียดและเวลาดื่ม มันจะช่วยทุเลาการเมาได้ระดับหนึ่ง ตัวผมเองเปิดร้านแบบนี้อยู่แล้ว จึงดื่มได้ค่อนข้างหนัก แต่ไม่ถึงกับคอกระทะทองแดง ไม่ได้แกร่งขนาดนั้นครับ ผมหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมาเลื่อนโซเชี่ยลเล่นไปพลาง ๆ ระหว่างที่บุหรี่ยังไม่หมดมวล กลุ่มไลน์ของเพื่อนก็เงียบเชียบ หน้าเฟซบุ๊กที่ผมมักส่องตลอด เวลาคิดถึงก็ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยโพสต์อะไรตั้งแต่เดือนที่แล้ว 'ลินดา' เป็นคนแปลก เธอติดโซเชี่ยล แต่หน้าฟีดของเธอ เธอจะโพสต์เดือนละหนึ่งครั้ง ทุกวันที่หนึ่งของเดือน เพราะเธอเกิดวันที่ 1 เดือนมกรา ปีผมไม่บอกหรอก เดี๋ยวมาหาว่าเมียผมในอนาคตของผม 'แก่' ผมกดออกแล้วส่องอินสตาแกรมของเธอ เผื่อจะมีอะไรเคลื่อนไหวบ้าง แล้วมันก็มีจริง ๆ เธอลงสตอรี่ว่า 'พัง' คำเดียว เมื่อชั่วโมงที่แล้ว หรือว่าเธอจะเลิกกับแฟนเธอแล้ว? ผมไล่อ่านคอมเมนต์ของใครหลายคนที่เข้าไปให้กำลังใจเธอ ในโพสต์เก่า ๆ ถ้าเธอเลิกกับแฟนจริง ๆ ผมจะรุกเธอแล้วล่ะ ไม่รออะไรแล้ว “เฮีย มีคนมาหาค่ะ” กุ๊ก แม่ครัวสาววัยเดียวกันเดินเข้ามาบอกกับผมที่เอาแต่ก้มอ่านคอมเมนต์ของเพื่อนอยู่ “ผู้หญิง หรือ ผู้ชายอ่ะ” “ผู้หญิงค่ะ เพื่อนเฮีย แต่กุ๊กบอกให้เธอไปรอเฮียที่ห้องทำงาน” กุ๊กตอบผม นั่นทำให้ผมเบิกตาตกใจทันที คนที่จะเข้าห้องทำงานผมได้คือคนที่ผมเคยสั่งไว้เท่านั้น มีแค่ครอบครัวกับเพื่อนสนิท แต่หนึ่งในนั้นคือ 'ลินดา' ภาวนาให้เป็นเธอด้วยเถอะ “ขอบใจนะกุ๊ก” ผมว่า ก่อนจะโยนมวลบุหรี่ลงพื้น แล้วใช้เท้าขยี้ดับไฟ ผมเดินผ่านผู้คนมากหน้า ที่กำลังสำราญกับการฉลองยอดทะลุ ก่อนจะยืนอยู่หน้าห้องทำงานของผมชั่วครู่ เพราะตื่นเต้นที่จะได้เจอเธอ ก็ผมไม่ค่อยได้เข้ากรุง เธอเองก็ไม่ค่อยมาเที่ยวหา มันก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา แกร๊ก!!! “ลิน” ผมเอ่ยขึ้น แต่ทันทีที่เธอเห็นผม แรงกอดมหาศาลก็พุ่งเข้าชนผมเต็ม ๆ ผมยังไม่ทันมองหน้าเธอให้ชัดสายตาด้วยซ้ำ คิดถึงมากก็อยากมองก่อน “เป็นอะไร” ผมถามขึ้น ทั้งที่ยืนอยู่นิ่ง ๆ แต่ก็เอามือไปกอดเธอกลับอย่างปลอบประโลม “แต่งงานกันเถอะ” อะไรนะ ไม่เจอกันสามเดือน มาขอแต่งงานนี่นะ เกิดเพี้ยนอะไรขึ้นมาอีก “อย่ามาอำ มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบการล้อเล่น” ผมผลักไหล่เธอออก แล้วมองคนสวยตรงหน้าอย่างนิ่ง ๆ “พูดจริง ๆ แต่งงานกันไหม” โอกาสดีมาแบบนี้ ผมควรที่ จะไขว่คว้าไว้ใช่ไหม?