คลั่งรักเด็กขัดดอก

นิยายเรื่อง คลั่งรักเด็กขัดดอก สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 โดยห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใดของหนังสือเล่มนี้ไปลอกเลียนแบบ ทำสำเนาถ่ายเอกสารหรือนำไปเผยแพร่บนอินเตอร์เน็ต และเครือข่ายต่างๆ ไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ นอกจากจะได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากทางเจ้าของสิทธิ์เท่านั้น จากใจนักเขียน ❌❌ อ่านสักนิดนะคะ ❌❌ นิยายเรื่อง คลั่งรักเด็กขัดดอก เป็นเรื่องราวความรักของชายหญิงที่ไม่ได้เริ่มจากการชอบคอ ของผู้ชายติสท์ๆกับผู้หญิงซื่อๆ ที่แต่งตามจินตนาการของวิยดา ในเรื่องจะมีความตลก มีความน่ารักจิกหมอน มีดราม่าเรียกน้ำตา บางเนื้อหาอาจมีคำหยาบ ความรุนแรง สะเทือนจิตใจ นักอ่านควรมีวิจารณญาณในการอ่าน อาจมีคำผิดที่ผ่านการตรวจบ้าง ต้องขอโทษนักอ่านด้วย ฝากเป็นกำลังใจ ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมากๆเลยนะคะ วิยดา ผู้แต่ง คลั่งรักเด็กขัดดอก ตอนที่ 1 เมื่อนายแม่อยากให้มีเมีย  จะผิดไหม ถ้าหัวใจแพ้ทางให้กับ ‘ อีหนูขัดดอก ’ เข้าให้ได้ จากคนไม่อยากมีเมีย ต้องใจอ่อนระทวยให้กับเด็กถูกขายขัดดอก ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจยิ่งปึ๋งปั๋ง จนอยากได้ ‘ อีหนูขัดดอก ’ คนนี้มาทำเมีย... เมื่ออายุถึงวัยสมควรแก่การแต่งงาน ถึงวัยแก่การมีลูก ครอบครัวก็ต้องรุกเร้าอยากให้เป็นฝั่งเป็นฝา แต่ทว่า…ชีวิตสายติสท์มีแค่งานและเพื่อน ไม่สนใจเรื่องผู้หญิง จะมีครอบครัวได้อย่างไร ‘ ภู ’ ถูกแม่ส่งผู้หญิงอย่าง ‘ ละไม ’ เด็กสาวที่ถูกครอบครัวขายขัดดอกใช้หนี้ให้มาอยู่ร่วมชายคา ความใกล้ชิดทำให้หัวใจคนด้านชาหวั่นไหว จากที่ไม่สนใจผู้หญิงกลับหลงเสน่ห์เด็กละไมคนนี้อย่างไม่ทันตั้งตัว จากผู้ชายสายติสท์กลายเป็นผู้ชายสายคลั่ง(เด็ก)อย่างไม่เชื่อ จนต้องการเด็กขัดดอกคนนี้มาเป็นเมีย… ภู ภูดิส วรวิการกุล อายุ 31 ปี ชายหนุ่มวัยเลขสามที่ยังครองความโสด เป็นผู้ชายรูปร่างสัดทัด มีหนวดเครา สะอาดสะอ้าน นิสัยทะเล้น เฮฮา วางตัวเก่ง ค่อนข้างจะสายติสท์โลกส่วนตัวสูง รักครอบครัว รักเพื่อน เจ้าของธุรกิจร้านอาหารชื่อดังแห่งนึงในตัวจังหวัดที่สร้างธุรกิจและดูแลด้วยตัวเอง… ครอบครัวภูพ่อรับราชการทหาร แม่เป็นเจ้าของตลาด คงไม่ต้องกล่าวเรื่องฝีปาก ผู้จัดการทุกอย่างในบ้าน ภูเป็นลูกชายคนสุดท้องของครอบครัว มีพี่สาวหนึ่งคนอย่างสายน้ำ ที่ได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว ด้วยความอยากให้ลูกชายเพียงคนเดียวมีเมีย ภูที่ยังครองโสดจึงมักจะโดนแม่หาผู้หญิงมาจับคู่ให้เสมอ ทั้งลูกท่านหลานเธอ ลูกสาวเพื่อนพ่อ หรือไม่ว่าชอบพอใครก็จะมาเสนอภูทันที แต่ภูกลับมีทางหนีที่ไล่ปฏิเสธได้ทุกครั้ง… แต่ชีวิตภูกลับไม่ราบรื่นเหมือนเดิม เมื่อแม่ได้ให้เด็กถูกขายขัดดอกใช้หนี้ให้มาร่วมชายคาในสถานะคนดูแลและช่วยงานภู แต่ความเป็นจริงแม่กลับมีอะไรแอบแฝงในความหวังนี้ ภูที่รู้ทันแม่แต่ครั้งนี้กลับไม่ปฏิเสธเหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมา กลับปล่อยทุกอย่างให้ตามที่แม่ต้องการ อยู่ใกล้ชิดร่วมบ้านกับเด็กขัดดอกของแม่ เพียงเพราะหัวใจมันถูกสูบฉีดเพ้อหาแต่เด็กขัดดอกคนนี้ไปแล้ว… ‘ เอาเด็กขัดดอกทำเมีย มันบาปไหมว่ะ ’ ละไม มารีญา อรดากรณ์ อายุ 23 ปี ผู้หญิงตาคม ผมยาว ผิวพรรณผ่องใส รูปร่างอวบอั๋นน่าฟัด หน้าสะสวยน่ารักสดใส เป็นคนตรงๆซื่อๆ ใครอยู่ใกล้เป็นอันต้องเอ็นดู เคารพผู้ใหญ่มีสัมมาคารวะ ขยันทำงานหนักเอาเบาสู้ ครอบครัวของละไมเป็นครอบครัวชาวนา มีอาชีพทำไร่ทำนา ละไมเป็นลูกคนโตของครอบครัว มีน้องสาวหนึ่งคนชื่อมะเฟือง ที่กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษา แค่อาชีพทำนาจึงไม่พอประทังชีวิตครอบครัว ละไมจึงได้ออกมาทำงานหาเงินในตัวเมืองจังหวัดเพื่อช่วยลดค่าใช้จ่ายในครอบครัว… แต่ความยากจนมันน่ากลัว เมื่อครอบครัวต้องกู้หนี้ยืมสิน หนี้สินบานปลายไม่สามารถหาเงินใช้หนี้ได้ ครอบครัวจำต้องให้ละไมผู้ที่ทำงานเก่งไปทำงานใช้หนี้ขัดดอก เพื่อลดเงินหนี้สิน แต่ทว่าการมาขัดดอกของละไมกลับเปลี่ยนชีวิตของละไม เมื่อต้องมาอยู่ร่วมบ้านกับลูกชายเจ้าหนี้ผู้เคร่งขรึม หน้าตาน่ากลัว จนอยากทำงานให้ได้เยอะๆเพื่อลดหนี้สินให้เร็วที่สุด วันดีคืนดี ลูกชายเจ้าหนี้กลับเปลี่ยนเป็นคนละคน ออกอาการแปลกๆ คำพูดเปลี่ยนไป จนละไมตั้งตัวรับมือแทบไม่ทัน กับผู้ชายจิตวิปลาสคนนี้ ‘ ไมแค่เด็กขัดดอก ไมทำหน้าอื่นนอกจากงาน ให้คุณภูไม่ได้หรอกค่ะ ’ Part ภู ภู ภูดิส วรวิการกุล อายุ 31 ปี ชายหนุ่มวัยเลขสามที่ยังครองความโสด เป็นผู้ชายรูปร่างสัดทัด มีหนวดเครา นิสัยทะเล้น เฮฮา ทำงานเก่ง เวลาว่างชอบนัดกันแฮงค์เอาท์กับเพื่อน มีเพื่อนฝูงเยอะ ภูมีธุรกิจร้านอาหารสไตล์อินดี้แห่งนึงในตัวจังหวัด ที่สร้างจากน้ำพักน้ำแรงและดูแลด้วยตัวเอง ร้านอาหารภูดิสเป็นร้านอาหารที่นั่งฟังเพลงชิวๆ มีเครื่องดื่มให้เลือกเอาใจทุกเพศทุกวัย กลางวันเป็นร้านอาหารธรรมดาเอาใจคนผ่านไปผ่านมา ตกเย็นจะเปลี่ยนเป็นร้านนั่งชิว เอาใจคนอยากนั่งพักผ่อนสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ด้วยความชอบสังสรรค์กับเพื่อนฝูงส่วนตัว จึงเกิดเป็นร้านอาหารแห่งนี้ขึ้น… ครอบครัวผมมีด้วยกัน 4 คน พ่อเป็นนายพลมียศ แม่เป็นเจ้าของตลาดสดเจ้าใหญ่เจ้าดังในตัวจังหวัด เรื่องฝีปากนายแม่ผมไม่ต้องพูดถึง ดั่งกระฉ่อนทั่วทั้งจังหวัด แล้วคิดว่าใครกล้าขัดใจนายแม่ได้ล่ะ ถ้าเป็นอันต้องพิโรธทรงกริ้วขึ้นมาโลกาวินาศทันที ไม่มีใครต้านทานนายแม่ของผมได้ แม้แต่พ่อผู้มียศถึงนายพลดาวประดับบ่าแสงสะท้อนระยิบระยับแต่ก็เหมือนดั่งมดตัวเล็กๆน้อยๆตัวลีบแบนไม่สามารถออกเสียงได้ ผมมีพี่น้องสองคน ผมเป็นคนสุดท้องของบ้าน พี่สาวชื่อสายน้ำ เรียบร้อย นิสัยดี มีเหตุผลเป็นผู้ใหญ่มากได้พ่อมาเต็มๆ เรียนจบหมอแต่งงานกับแฟนที่คบกันมานานเรียนหมอด้วยกันอย่างพี่หมอชุน ต่างจากผมจบวิศวะ ที่เรียนไม่ใช่อะไรหรอกนะ สาวเยอะอยากมีเกียร์ไว้ฝากสาวๆ แต่เอาเข้าจริงๆไม่อยากมีใครให้เป็นภาระ ใช้ชีวิตตอนนี้ก็สบายอยู่แล้ว นิสัยของผมเหมือนเป็นคู่อริกับนายแม่รำภานะสิ เพราะความอยากให้ผมมีเมีย สรรหาลูกท่านหลานเธอ ลูกสาวเพื่อน ลูกสาวเพื่อนพ่อ หรือแม่กระทั่งเห็นใครหน่วยก้านดี ผ่านการคัดเลือกจากสายตาอันเฉียบแหลมมาแล้ว ก็จะมานำเสนอผมทันที แต่ไอ้ผมก็เก่งด้วยนะสิ หลบหลีกหาทางหนีที่ไล่ปฏิเสธได้ทุกครั้งไป... วันนี้ก็เช่นกัน ครอบครัวผมจะมารวมตัวกันในทุกเย็นของวันศุกร์ที่วันหยุดสุดสัปดาห์จะต้องมีเรื่องให้พูดคุยกัน ผมก็เป็นอีกหนึ่งคนที่เป็นเหมือนแขกคนสำคัญของบ้าน ที่ขาดผมไม่ได้เด็ดขาด จะว่างหรือไม่ว่าง ยุ่งงานหัวหมุนยังไงก็ต้องแบกสังขารมาร่วมโต๊ะเย็นวันศุกร์นี้ให้ได้ แล้วเรื่องที่จะสนทนาบนโต๊ะอาหารก็ไม่พ้นเรื่องการอยากเห็นลูกชายอย่างผมมีเมีย “ ไม่คิดจะพาผู้หญิงมากินข้าวกับกูบ้างเหรอว่ะ ” นั่นไงนายแม่รำภาคนฮาร์ดคอร์ของผมเริ่มเรื่องแล้ว “ ผมจะพาใครล่ะแม่ ลูกแม่โสดคับ ” “ อายุสิบสามแต่ยังหาใครไม่ได้ มึงผิดปกติรึเปล่าไอ้ภู ” “ โอ๊ยแม่ ผมปกติ ” “ แล้วทำไมมึงไม่มีเมีย ” คำถามนี้ที่ถามนับครั้งที่ล้าน “ ก็ผมยังไม่เจอคนที่ใช่อ่ะแม่ ” “ ตอบยังกับดารา มึงไม่ใช่แจ๊คสันหวังนะไอ้เหี้ยที่จะมีสิทธิ์เลือก หน้าตายังกับหนังหัวเข่ากู เสือกเลือกมาก ” ผมต้องเอาหัวเข่าแม่มาเทียบส่องกระจกดูดีไหม รู้สึกไม่ค่อยสบายใจยังไงไม่รู้ “ ก็มันยังไม่เจอใครที่ชอบจริงๆหนิแม่ ” “ มึงจะแก่ตายเผาเปล่าๆให้เสียชาติเกิดเลยรึไง ” “ ผมอยากอยู่กับแม่ไง ” “ สาบานก็ตายห่าฟรีคนอย่างมึง ” “ โถ่แม่ ผมแค่ยังไม่เจอคนที่ชอบ พอเจอก็มีผัวไปแล้ว ผมเลยต้องโสดไงแม่ ” “ พ่อมึงกว่ากูจะได้มา กูยิ่งกว่านักรบบางระจัน ตบมาแล้วกี่แผลกว่าจะได้พ่อมึงมานั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ ” “ นั่งอยู่ดีๆก็โดนซะงั้น ” พ่อที่เหมือนมดตัวลีบ นายแม่ยังวกกลับไปหาได้เลย “ ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ ทุกอย่างมันต้องลงทุน แล้วคนหน้าตาหัวเข่ากูอย่างมึง มันต้องมีอุปสรรคแข่งขันอยู่แล้ว ” “ พี่สาย พี่ชุนช่วยผมหน่อยสิพี่ ” ผมสู้นายแม่ไม่ได้ ต้องหันหาตัวช่วย “ ไอ้สายกับชุนเป็นหมอ จะลดตัวมายุ่งกับเรื่องสัมภเวสีของมึงทำไม ” นี่อีกนิดเดียวผมจะตายแล้วนะ “ กูเจอเด็กผู้หญิงคนนึง หน้าตาดี ทำงานเก่ง ที่สำคัญขยัน ” “ อีกแล้วเหรอแม่ ผมไม่เอาอ่ะ ” “ มึงต้องเอา เพราะคนนี้กูจะให้ไปอยู่ที่ร้านกับมึง ” “ ไม่ได้นะแม่ ” “ ทำไมจะไม่ได้ ” “ แม่ไม่ใช่แค่หาคู่ นี่แม่กำลังจับคู่ยัดเยียดให้ผมนะ ” “ ก็ใช่ไงว่ะ เด็กคนนี้ครอบครัวค้างค่าเช่าที่นา ส่งลูกสาวมาขัดดอกใช้หนี้ กูชอบหนูคนนี้ มึงก็ต้องชอบ ” “ แต่… ” “ ไม่มีแต่ อีกสองวันมึงต้องไปรับที่สถานีรถไฟ จบ กินข้าวต่อได้ ” “ ………….. ” เหมือนคนเป็นใบ้ชั่วขณะ ได้แต่มองหน้าพ่อ พี่สาว พี่เขยให้ช่วย แต่เหมือนทุกคนไร้ความสามารถต่อสู้กับนายแม่ได้ “ ดูๆไปก่อนแล้วกันนะตาภู พ่อก็ขัดแม่ไม่ได้เหมือนกัน ” “ ………….. ” เมื่อแม่ลุกออกไป พ่อเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ นี่คือคำปลอบของพ่อใช่ไหม ผมต้องยิ้ม ดีใจสินะ อยู่ๆจะมีเมียไม่รู้ตัว…