สิบเอ็ด
อวดดีไร้ผลงาน ถ่อมตนไร้ความชอบ
ปลายยามอู่ แสงตะวันสะท้อนลงบนผิวน้ำเกิดประกายระยิบระยับ มองเผินๆ บรรยากาศค่อนข้างสงบ ทว่าก็แค่ภาพมายาที่เกิดขึ้นก่อนพายุจะมาเท่านั้น
เรือรบลำใหญ่สังกัดแคว้นฝูปักหลักอยู่กลางทะเลได้เพียงไม่นาน ต้นหนซึ่งประจำตำแหน่งอยู่เหนือยอดเสาก็สังเกตเห็นกองทัพเรือประมาณห้าลำมุ่งหน้าออกมาจากเนินผาฝั่งทิศตะวันออกเฉียงใต้
“ข้าศึก! ข้าศึกมาแล้ว!”
สิ้นเสียงตะโกนของผู้สอดส่อง ทหารที่ประจำการอยู่หน้ากลองก็ลั่นกลองส่งสัญญาณทันที!
ภาพทุกอย่างดูวุ่นวายขึ้นมาทันตาเห็น
ช่วงเวลาแห่งการออกรบประหนึ่งยืนอยู่กึ่งกลางเส้นกั้นแบ่งระหว่างความเป็นความตาย ทันทีที่ได้รับการยืนยันว่าเป็นเรือศัตรูจริงๆ ฝูเหิงก็สั่งให้คนยิงพลุสัญญาณเรียกกำลังเสริมจากท่าเรือ แม้ภายนอกอีกฝ่ายจะคงความสุขุมเยือกเย็น ทว่าในใจของท่านเจ้าเมืองกำลังร้อนเป็นไฟ
แคว้นเกากับแคว้นจื้อโหยวช่างกำแหงไม่กลัวตาย ค
