ย้อนมารับบทแม่จอมแสบแสนยากจน (ยุค 70)

ตอนที่ 6

ออกมาจากไปรษณีย์ เธอแวะไปที่ร้านค้า สหกรณ์ ของรัฐ และ เดินดู เครื่องปรุง ที่มีขายอยู่อย่างจำกัด เธอซื้อเกลือ น้ำตาล น้ำมัน และ ซอสปรุงรส แบ่งขาย มาด้วย เมื่อพนักงานคิดเงินทั้งหมด 3 หยวน เธอถามพนักงาน ว่ามีลูกอมไหม พนักงานมองหน้าเธอก่อนจะกระซิบบอกว่า ลูกอมพึ่งมาเขาให้วางขายวันละ 2 ชั่ง ของวันนี้จึงหมดแล้ว ถ้าเธอจะเอา จะแบ่งขายของพรุ่งนี้ให้ ครึ่งช่าง ซึ่งมีราว ๆ 20 กว่าเม็ด ม่านฝูถามราคา พนักงานบอกเธอว่า ชั่งละ 3 หยวน ครึ่งชั่ง 1.5 หยวน ม่านฝูกลืนน้ำลายลงคอด้วยเสียดายเงิน แต่เมื่อคิดถึงลูก ๆ ที่ไม่เคยได้กินสักครั้ง จึงพยักหน้ารับ พนักงานเห็นการแต่งตัวของม่านฝูก็พอเข้าใจ จึง คิดเธอแค่ 1 หยวน แต่ให้ลูกอม มา เกือบ 20 เม็ด และถามเธอว่าสบู่นะ แต่ไม่ได้วางขาย ไม่ต้องใช้คูปอง ก้อนละะ 5 เหมา ซึ่งเป็นสบู่ก้อนไม่ใหญ่ นัก เธอจึงซื้อมา 2 ก้อน และขอซื้อแปรงสีฟันผู้ใหญ่ 1 อัน เด็ก 2 อัน อีก 1 หยวน ยาสีฟัน 1 หยวนทั้งหมดเธอบอกว่าไม่มีคูปองได้ไหม พนักงานพยักหน้า

สรุปม่านฝู หมดเงินไปกับร้านค้า 6 หยวน เธอจึงเหลือเงินกลับมา ถึงบ้าน 14 หยวนกับ 2 เหมา เพราะค่าซองกับสแตมป์ ก็ 1 หยวน แล้ว เธอ รีบไปบ้านผู้ใหญ่ก่อนกลับบ้าน และค*****นป้า ภรรยาผู้ใหญ่ ก่อนทันที

" ลุงผู้ใหญ่ค่ะ ฉันไปขอต้นขั้ว การรับเงินของคุณแม่ มาแล้วค่ะ นี่ค่ะ ที่พี่หยางส่งมาให้ฉัน ทั้งหมด 460 หยวน และพี่หยางส่งให้คุณแม่ทุกครั้ง ๆ ละ 5 หยวน ค่ะ "

" อืม แม่เฒ่าไป๋ นี่เกินเยียวยาจริง ๆ เย็นนี้ก็ไปคุยกันให้รู้เรื่อง งานนี้คงต้องเชิญผู้อาวุโสไป๋สายหลัก ไปด้วย บ้านไป๋ สายรองทำแบบนี้ น่ารังเกียจ เกินไปจริง "

" คุณพี่ ค่ะ วันนี้ฉันขอไปด้วยนะคะ ตาเฒ่าไป๋ ปกติหน้าบางจะตาย ต้องเอาคนไปเยอะหน่อย สะใภ้รอง จะได้พูดได้ง่ายขึ้น"

" เวลาผ่านมาขนาดนี้ หนูไม่คิดว่า คุณแม่จะเหลือเงินทั้งหมดหรอกค่ะ คงใช้ไปเกือบหมดแล้ว "

" ต่อให้หมดก็ต้องหามาคืน จะมาบอกเงินลูกชายตัวเองแล้วยึดมาเป็นของตัวเองไม่ได้ เพราะหยางคุณแต่งภรรยาแล้วถือว่ามีครอบครัวแล้วต้องรับผิดชอบ ภรรยากับลูกด้วย ส่วนค่ากตัญญูก็แยกกันชัดเจนแล้วจะเอาอะไรอีก" ผู้ใหญ่โมโหแทน

" ตอนนี้หนูขอตัวก่อนนะคะ เป็นห่วงลูกค่ะ "

" อื้ม ไปเถอ ดีนะอาหมิงเป็นเด็กรู้ความเด็กคนนี้ฉลาด เลี้ยงดี ๆ สอนดีๆ ภายหน้าจะได้เป็นที่พึ่งพาของพ่อแม่"

" ค่ะ ขอบคุณลุง ผู้ใหญ่ กับป้า จวี มากนะคะ"

" ไม่เป็นไร ต่อให้เป็นคนอื่น ลุงก็ชวยเพราะมันเป็นหน้าที่ลุงโดยตรง"

" ค่ะ"

ม่านฝู เดินเลาะเข้าหลังสวนตรงบ้านเธอ และเรียกลูก ๆ เธอให้เปิดประตู

" หมิงหมิง ซินเอ๋อ ลูกแม่กลับมาแล้ว"

" แอ๊ดด.."

" แม่จ๋า ...แม่มาแล้ว"

" จ้ะ หมิงหมิง ลูกเอาข้าวให้น้องกินยัง "

" กินแล้วครับ แม่ซื้ออะไรมา "

" เข้าบ้านก่อนเถอะ แม่ซื้อมาหลายอย่าง พ่อฝากเงินเดือนมาให้พอดี มานี่มา นี่เป็นแปรงสีฟัน ยาสีฟัน ลูกต้องหัดแปรงฟันแม่จะสอนอีกที และนี่แม่ซื้อลูกอมมาฝากด้วย "

" แม่ มันแพงมากเลยนะ หนูเคยเห็น จินหลง กินด้วย เขาบอกป้าสะใภ้ซื้อมาให้จากในเมือง ยังบอกว่าชาตินี้แม่ก็ไม่มีปัญญาซื้อให้ผมกับน้องกิน"

" ลูกไม่ต้องไปสนใจ คนอื่นพูดถึงจะแพงหรือไม่แพง แม่ก็จะพยายามหามาให้ลูกของแม่ได้กิน แน่นอนถึงจะช้าหน่อย ก็เถอะ "

" ครับ แม่ต่อไปผมจะเชื่อฟังแม่ "

" หนูด้วยจ้ะ "

" ดี ๆ เด็กดี ของแม่ " ม่านฝู มองเด็กทั้งสองอย่างรักใคร่ มันเกิดขึ้นเอง โดยที่เธอไม่ต้องพยายาม เพราะความรู้สึกของเธอตอนนี้คือสามารถทำได้ทุกอย่างให้ ลูกทั้งสองคน โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ อาจจะเพราะความผูกพันธ์ ตามสายเลือดของร่างนี้หรือเพราะอะไรก็ตาม.

ตกบ่ายแก่ จึงพาลูกไปอาบน้ำที่ลำธาร เธอต้องใช้สบู่ถูตัวให้ลูกทั้งสอง ถึงสองรอบจึงรู้สึกสะอาดขึ้น คงต้องไปหามะกรูดมะนาวมาสระผมก่อน เพราะยาสระผมคงแพงมากใช้ของธรรมชาติก็ ออแกนิคดีเหมือนกัน เธอคิด ก่อนจะเก็บผักบุ้งกลับมาผัดน้ำมันและมีเครื่องปรุงด้วยด้วย รอบนี้เด็ก ๆ ต่างตื่นเต้นที่จะได้กินอาหารที่อร่อย แม้จะเป็นผัดผักธรรมดา ก็ตาม.

ม่านฝูนั่งหุงข้าวสวยไว้ก่อน ถึงจะทำกับข้าว เพราะมีหม้อแค่ใบเดียว และเตาเดียวจึงทำได้ทีละอย่าง เธอกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะมีกะทะ มาใช้ บ้าง.

" คิดถึงหม้อ กะทะ เครื่องครัวที่คอนโดจัง เฮ้ย"

เธอบ่นอยู่คนเดียว ตอนนี้ลูก ๆของเธอนั่งเล่นกันอยู่หน้าบ้าน เพราะเธอไม่ให้เข้ามาช่วย ห้องครัวเล็กเธอทำอะไรไม่ถนัด ขณะนั้นเองเหมือนมีภาพ ห้องครัวที่คอนโดองเธอปรากฏขึ้น ด้านหน้าเธอ เธอตกใจเล็กน้อย เพราะชนาดตายแล้วมาที่นี่ก็แปลกมากแล้ว ถ้าจะเจออะไรที่แปลกกว่านี้ก็ไม่แปลกแล้วสำหรับเธอ.

ม่านฝูจึงลองยื่นมือไปหยิบกะทะ ใบกลาง ๆ ดูว่ามันภาพหลอนหรืออะไรกันแน่ แต่ปรากฎว่า เธอสัมผัสมันได้จริง ๆ เธอยิ้มอย่างดีใจ นี่สินะที่เขาเรียกมิติ มาช้าหน่อยแต่ก็ยังมา เธอมองสำรวจดูว่า มีอะไรบ้าง

"เข้าไปได้ไหมนะ " ม่านฝูพูดพลางทดลอง คิดว่าเข้า แต่ทุกอย่างไม่เปลี่ยน คงเข้าไปไม่ได้ อย่างน้อย็็เอาออกมาได้ จึงสำรวจที่ตู้แช่ เธอหยิบเนื้อปู ออกมาก่อน เพราะจะผัดใส่ผัก และกระเทียม เครื่องปรุงอย่างอื่น ม่านฝูเดินไปมองดูลูก ๆ ที่กำลังเล่นกันอยู่ จึงเดินไปที่ห้องนอน และสำรวจว่าของในห้องมาหมดไหม สรุปคือ มาทั้งหมดในห้อง แต่เข้าไปในห้องไม่ได้ แต่เอาของใช้ออกมาได้ทุกอย่าง ที่สำคัญ ของบางอย่างออกมาแล้ว แพ็กเกจเปลี่ยนไปด้วย เพราะพอเอาออกมาอย่างยาสระผม ก็เป็นขวด เปล่า ๆ ไม่มีตราหรือยี่ห้อติดออกมาด้วย และพอเธอหยิบออกมาก็มีของสิ่งนั้น มาเติมที่เดิม อีกต่างหาก แต่ไม่รู้ว่าจำกัดไหม

" เจ๋ง สิแบบนี้ ไม่อดตายแล้ว ขอบคุณสวรรค์"

เธอมองไปที่โต๊ะหัวเตียงในห้องนอน มีกระดาษวางอยู่ 1 ใบ จึงหยิบออกมาดู เพราะจำได้ว่าเธอไมใช่คนวางไว้

" ของพวกนี้เราคืนให้เจ้า เพราะมันของ ๆ เจ้า มันจึงติดตามเจ้ามาด้วย เจ้าทั้งสองต่างมีดวงจิตร่วมกันจึงสามารถใช้ร่างกายร่วมกันได้ และตอนนี้จิตของพวกเจ้าได้หลอมรวมกันสมบูรณ์แล้ว ม่านฝู ทรัพย์สินของเจ้า ตอนนี้เราได้รวบรวมมูลค่าสมบัติของเจ้าในภพนี้ไปไว้ให้เจ้าในตู้เซฟของเจ้าแล้ว ทั้งที่มีในธนาคารและ บ้านหลังที่น้าชายของเจ้ามอบไว้ให้ ทั้งหมด ส่วนของใช้ ในห้องนี้ เราให้เจ้าใช้ไม่จำกัด ซึ่งของทุกอย่างเมื่อนำออกไปจะแปรสภาพรูปร่างภาชนะตามสถานที่ที่เจ้าอยู่ ใช้ไปได้อีก 15 ปี ถึงตอนนั้นเจ้าคงจะ สามารถใช้ความรู้ความสามารถ ที่มีดำรงชีวิตต่อไปได้เอง ทั้งหมดนี้ เราต้องขอโทษเจ้าด้วยที่ทำจิตเจ้าแตกออกเป็นสองดวง ทำให้เจ้าทั้งสองไม่สมบรูณ์ หวังว่าเจ้าจะพอใจ ลาก่อน

เทพชะตา" ที่แท้ก็ความผิดพลาดท่านนี่เอง แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ยังรู้จักไถ่โทษ แค่ของในคอนโด เธอก็อยู่ได้แล้ว เธอมองไปที่ตู้เซฟ ที่อยู่ในตู้ข้างเตียงนอน และนึกรหัสเปิดออก ข้างในมีเครื่องเพชรของแม่ และทองคำแท่ง 20 แท่ง มีเครื่องประดับ นาฬิกา ของเธอ 5 เรือน ของพ่อที่เก็บไว้ดู 2 เรือน และเงินสดพอเธอเอาออกมาดูด้วยตากลายเป็นเงินหยวนปึกใหญ่ คงมีมากกว่า แสนหยวน นี่คงแปลงค่าของเงินมาแล้ว เพราะเงินในบัญชีเธอ ก่อนตายมีมากกว่า 15 ล้าน บ้านมีมูลค่ากว่า 5 ล้าน แต่มูลค่าของเงินคนละยุค จึงเทียบกันไม่ได้ เธอจึงเอาออกมานับเพราะเงินมัดไว้ เหมือนพึ่งออกมาจากธนาคาร ใหม่ เธอนับมัดแรกมีทั้งหมด 5 หมื่น หยวนทีเดียว และมีทั้งหมด 22 มัด มีทั้งหมด 1ล้าน 1 แสน หยวน

" หึ 20 กว่าล้านแรกได้ 1 ล้านกว่า ก็ยังดีน่า "

ม่านฝูนึกขึ้นได้ว่ากำลังทำกับข้าวอยู่ และลูก ๆ อยู่นอกบ้านไม่รู้เข้ามาหรือยัง จึงออกจากห้องนอน ออกมาเดินไปดูเห็นลูกยังเล่นอยู่ข้างนอก จึงรีบเข้าครัว ผัดกับข้าวต่อเพราะ ข้าวสุกแล้ว เธอคิดว่าเอาออกมาได้ แล้วเก็บได้ไหม ปรากฏว่าของที่เอาออกมาแล้วเอาเข้าไปคืนไม่ได้ เพราะมีของใหม่แทนที่ แล้วและเอาของอื่นไปเก็บไม่ได้ด้วย แต่ไม่เป็นไรเธอแค่เอาออกมาน้อยหน่อยแค่นั้น เสร็จแล้วจึงเรียกลูกล้างมือมากินข้าว เพราะจะต้องไปทวงเงินบ้านใหญ่ กัน.

" หมิงหมิง ซินเอ๋อ ล้างมือมากินข้าวลูก "

ตอนนี้รู้แล้วว่าเธอกับร่างเดิมคือคน ๆเดียวกันลูกทั้งสองจึงเป็นลูกเธอเช่นเดียวกัน

" ครับ / จ้ะ"

" โอ้ แม่ทำอะไรทำไมหอมจัง " หมิงคุณ ทำจมูกสูดกลิ่นฟุตฟิต

" มากินเถอะ วันนี้ลูกต้องชอบอาหารของแม่มากแน่ ๆ"

" หนูก็ชอบจ้ะ"

" จ้ะ ซินเอ๋อ มานั่งใกล้ๆแม่ มา กินเลยจ้ะ"

หมิงคุณรอแม่กิน ก่อนจึงคีบอาหารใส่ถ้วยข้าวตัวเอง ซึ่งเป็นมื้อแรกในการกินข้าวขาวเลยก็ว่าได้ พอกินคำแรก เขาก็น้ำตาไหลออกมา อาหารของแม่อร่อยมาก จนเขารู้สึกตื้นตัน ม่านฝูเห็นดังนั้น ก็รีบถามลูกชายทันที

" หมิงหมิง ลูกเป็นอะไร ไม่ชอบหรือเปล่า แม่มีไข่นะ เดี๋ยวแม่ทอดให้ได้ "

" อร่อยมากครับแม่ อาหมิงไม่เคยกินของอร่อยขนาดนี้มาก่อน "

" โถ ลูกแม่ผิดเอง ต่อไปแม่ทำของอร่อยให้ลูกกินทุกวัน เรามีเงินแล้ว นะจ๊ะ และอีกไม่นานพ่อจะกลับมา แล้วนะพ่อเขียนจดหมายมาบอก "

" พ่อจะรักผมกับน้องไหมครับ"

" รักสิพ่อถามว่าอาหมิงโตแค่ไหนแล้ว และบอกคิดถึงลูกมากด้วย "

" จริงหรือแม่ "

"จริงสิแม่จะโกหกทำไม เดี๋ยวแม่จะอ่านให้ลูกฟังอีกที นะ กินข้าวเถอะ"

" พ่อคิดถึงหนูไหม"

" แน่นอนอยู่แล้ว ใครจะไม่คิดถึงซินเอ๋อของแม่กัน"

" จ้ะ "

สามแม่ลูกมีต่างคุยกันอย่างมีความสุข ต่างจากบ้านใหญ่ ที่พ่อไป๋ กำลังเค้นความแม่ไป๋เรื่องเงินของลูกรอง ว่าเหลือเท่าไหร่รับมาเท่าไหร่ เพราะวันนี้ผู้ใหญ่ให้คนมาบอกแล้วว่าจะมาคุยเรื่องเงินให้ สะใภ้รอง.

❌ ยังไม่ตรวจคำผิด🙏

🙏 ขอบคุณมากค่ะ♥️♥️