ตอนที่ 2
1816 Words
ม่านฝู ขยับตัวลุกขึ้นช้า ๆ เพราะยังมึน ๆ หัวอยู่ จึงพยายามจับตามโต๊ะ ตู้ เดินมาที่ประตูและเปิดออกมาด้านนอก
" แอ๊ดดด....." ' นี่ประตูจะพังลงมาทับเธอตายอีกรอบไหมนะ ' ม่านฝูคิดในใจ
" แม่ ตื่นได้สักทีสายแล้วนะแม่ไม่ไปลงชื่อทำงานหรอ "
" อืม แม่ปวดหัวมาก "
" แบบนี้ย่าก็ไม่ให้เรากินข้าวอีกหล่ะสิ " หมิงคุณ
" ฮือ หนูหิวแล้ว ฮือ พี่ใหญ่ " ซินอี๋
"เดี๋ยวแม่จะดูก่อนว่าพอทำอะไรให้กินได้บ้าง "
" ฮึ แม่นี่นะ " หมิงคุณ ไม่เชื่อแม่สักนิด ตั้งแต่โตมาเขาเห็นแม่ทำได้ดีสุดก็คือข้าวต้ม ใส่เกลือเล็กน้อย หรือไม่ก็ต้มผัก ถ้าได้ปลามาแม่ก็ย่างปลาดำ ๆ ให้ได้อย่างเดียว อาหารส่วนใหญ่บ้านใหญ่จะทำและให้เขาสามคนแม่ลูกกินหลังจากทุกคนกินอิ่มแล้ว ซึ่งก็เป็นของเหลือ ๆ นั่นแหล่ะแต่ก็ยังมีรสชาติกว่าอาหารที่แม่เขาทำอยู่ดี
ม่านฝูมองดูเจ้าลูกชายที่มองเธอด้วยสายตาดูถูกและไม่เชื่อถือสักนิด เธอจึงเลิกสนใจทั้งสองเดินไปในครัวเล็ก ๆ นั่นซึ่งภายในมีเพียงหม้อเก่า ๆ หูหัก 1 ใบ กับถ้วย 5 ใบ ตะเกียบ 4 คู่ ช้อน 4 คัน และมีครก สาก เตาฟืนวางอยู่ มองดูในถังที่น่าจะเป็นถังข้าวสาร แต่ไม่มีข้าวสารสักกำมือ เครื่องปรุง มีเพียงเกลือ ก้น ๆไหใบเล็ก
เห็นแบบนี้ก็แทบอยากจะวิ่งเอาหัวชนเสาตายอีกรอบ ให้มันรู้แล้วรู้รอดกันไป คนอะไรมันจะจน จ้น จนเสียจนไม่มีอะไรจะกินขนาดนี้ แล้วแบบนี้เธอจะทำอย่างไงกับชีวิตที่เหลือดี
งานนี้คงต้องมีการทวงเงินสามีบ้างแล้ว ไอ้สามีนี่ก็โง่หรือซื่อ กันแน่เมียไม่เคยติดต่อกลับไม่เอะใจบ้างหรือไง โง่ทั้งผัวทั้งเมียเลยหรือไง ในบ้านนี้คงจะมีแต่ ไอ้ลูกเต่า สายตาเจ้าเล่ห์ นั่นสินะที่ฉลาดแต่จะฉลาดเกินไปไหม ตัวแค่นี้รู้จักขโมย แล้วแบบนี้ อนาคตคงจบไม่สวยแน่ ๆ ม่านฝูกำลังประมวลผลความเป็นไปได้ของสถานการณ์ เธอเข้ามาอยู่ในร่างนี้ แต่ดีที่มีความทรงจำและเหตุการณ์ที่ผ่านมาของ ของบ้านไป๋ ที่ม่านฝูคนเก่าไม่รับรู้ แต่เธอกลับรับรู้ได้ ซึ่งคงเป็นพรที่สวรรค์ให้กับเธอกระมัง แต่เอะแล้วไม่มีอย่างอื่นติดตัวเธอมาบ้างเหรอ เหมือนในนิยายไง มิติเอ๋ย พรสวรรค์ขั้นเทพเอ๋ย หรือสวรรค์จะลืม เอาน่าอย่างน้อยก็มีความรู้ติดตัวมาบ้าง เธอบอกกับตัวเอง.
เด็กทั้งสองยืนมองดูแม่ที่เดินดูนั่นนี่ในครัวและนั่ง บ่นคนเดียวบางครั้งก็เหลือบมองมาที่พวกเขาด้วยสายตาแปลกๆ ก็มองหน้ากันอย่างสงสัย วันนี้แม่เขาดูแปลก ๆ ไป ดู
" พี่ใหญ่ แม่เป็นไร "
" พี่ไม่รู้ ซินซิน หิวมากไหม พี่จะไปดูว่ามันเทศ เหลือกี่หัว บ้านใหญ่คงไปทำงานหมดแล้ว"
" หิวแล้ว "
" อืม รอตรงนี้นะ "
" อื้ม "
หมิงคุณ เดินออกมาจากบ้าน เพื่อไปดูมันเทศที่เขาเอามาซ่อนไว้ เพราะถ้าเอาไปไว้ในบ้าน ถ้าย่าเห็นจะต้องลงโทษและยึดไปหมดแน่ ๆ มันเทศนี้เอาแอบไปขุดมาจากสวนบ้านข้าง ๆ ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ บ้านของเขา เจ้าของไม่มีหรือไม่ได้สนใจ อันนั้นเขาไม่รู้ แต่เขารู้ว่ามันกินได้ และทำให้เขากับน้องอิ่มท้อง พอแล้ว
" เหลือ 3 หัวพอดี แบ่งให้แม่กินด้วยได้ พอดี"
หมิงคุณพูดกับตัวเอง เขาเอามันห่อกับเสื้อและรีบวิ่งกลับไปที่บ้าน ทันที เปิดประตูเข้ามาในบ้านและรีบปิดประตู
" แม่ จะนั่งแบบนี้อีกนานไหม ฉันกับน้องหิว จะตายอยู่แล้ว ถ้าจะนั่งแม่ไปนั่งตรงนู้นไป ฉันจะเผามันให้น้องกิน " หมิงคุณ กลับมาแล้วเห็นแม่ยังนั่งหน้านิ่ว อยู่ที่เดิม
" แล้วเธอ เอ้ยลูกไปเอามันเทศมาจากไหน "
" ฉันหามาได้แล้วกัน ทั้งหมดมีแค่นี้แล้วนะ วันนี้ต้องไปหาใหม่ "
" หาที่ไหน"
" ฉันบอกแม่ก็ได้ ฉันไปขุดมาจากสวนข้างๆบ้านเรานี่แหล่ะ ข้างๆ บ้านเขาปลูกไว้ ไม่เห็นเขามาขุดไปสักที ฉันจึงขุดแบ่งมาหน่อย "
" นี่ลูกไปขโมยของเขามาเหรอ"
" แม่เขาไม่เรียกขโมยหรอก พออีกหน่อยมันก็งอกใหม่ แล้ว ฉันแค่ช่วยเอามากินมันจะได้งอกใหม่เร็ว ๆเยอะๆ ไง ไม่งั้นฉันกับน้องก็ต้องทนหิวอีกสิ บ้านใหญ่เขาล็อกบ้านหมดแล้วป่านนี้"
หมิงคุณ หาเหตุผลให้ตัวเอง ม่านฝูเองก็หมดคำพูดจะว่ากล่าว ต่อไปต้องค่อย ๆ สอนเพราะดูแล้วเด็กคนนี้ฉลาดมาก ถ้าสอนดี ๆ ก็คงเข้าใจเอง แต่ตอนนี้ต้องหาอะไรกินให้อิ่มท้องก่อน สมองจะได้แล่น
เธอเผาหัวมันสามหัว ให้ลูกทั้งสองกินก่อน แต่หมิงคุณ กับซินอี๋ กินคนละหัวและแยกไว้ให้เธอ อีกหัวหนึ่ง
" แม่กินสิ ไม่หิวหรือไง " หมิงคุณ
" ลูก อิ่มกันแล้วหรอ "
" หนู อิ่มแล้วค่ะ " ซินอี๋
" อื้ม อย่างนั้นแม่กินนะ "
ม่านฝู น้ำตาแทบใหล ถึงจะดูเจ้าเล่ห์แต่ลูกชายก็ยังมีความกตัญญูกับเธอ ส่วนสาวน้อยที่ยังไม่รู้ความนัก ก็น่ารัก ถ้าได้กินอิ่ม นอนหลับ ลูก ๆ คงน่ารักมากเลย ขนาดผอมเหมือนไม้เสียบลูกชิ้น เสื้อผ้า เก่า ๆ ขาด ๆ ก็ยังเห็นถึงความน่ารักของเด็กทั้งสองและจากความทรงจำ สามีหรือพ่อของเด็กทั้งสองก็หน้าตาดีมาก เหมือนกัน
" หมิงหมิง วันนี้แม่จะพาไปหามันเทศหาของกินบนเขากัน ดีไหม ไหนๆวัันนี้ก็หยุดแล้ว "
" แต่บนเขา แห้งแล้วมากเลยนะขนาดฉันไป เก็บผักป่ายังไม่มีให้เก็บเลย แม่ไม่เคยขึ้นไปคงไม่รู้หล่ะสิ"
" แล้วลูกไปกับใคร "
" ไปกับลูกลุงจวน ที่อยู่บ้านใกล้ ๆ ตีนเขา น่ะ"
" แล้วทำไมแม่ไม่เคยรู้เลยว่าลูกขึ้นเขา หล่ะ"
" แม่จะไปรู้อะไร ฉันอายุเท่าไหร่ แม่รู้หรือเปล่า"
ม่านฝู สะอึกกับคำพูดเด็กน้อย พูดไม่ออก เพราะม่านฝูคนเก่าเป็นบบนั้น จริง ๆ ทำงานตามที่แม่สามีกับพี่สะใภ้ บอกเวลาอยู่กับลูก ๆ หรืออยู่คนเดียวก็เหม่อลอย หมกมุ่นกับเรื่องสามีจนไม่มีสติ พอจะสนใจลูก ๆ นักดีที่ยังป้อนข้าวป้อนน้ำโตกันมาได้เพียงนี้ ต่อไปคงต้องเริ่มต้นใหม่ โดยเริ่มกับความสัมพันธ์กับลูก ๆ นี่แหล่ะ.
" หมิงหมิง ซินเอ๋อ ต่อไปแม่จะเป็นคนใหม่ ที่สนใจลูกทั้งสองมากขึ้นและจะดูแลลูก ๆให้ดีที่สุด แม่สัญญา "
" แม่พูดจริง ๆ ใช่ไหม " หมิงคุณ
" อื้ม แม่พูดจริง ๆ และจะทำให้ได้จริง ๆ ลูก ๆคอยดู ได้เลย "
" หนูเชื่อแม่จ้ะ " ซินอี๋ พูดพร้อมกับยิ้มจนตาปิด
"ซินเอ๋อ ของแม่ น่ารักจริง ๆ เดี๋ยวแม่จะอาบน้ำให้ นะ"
"จ้ะ หนูรักแม่ "
" ฟอดดดด ทนไม่ไหวแล้วขอสักทีเถอะ " ม่านฝู พูดพร้อมกับหอมแก้มน้อย ๆ นั่นแรงๆจนคนตัวเล็กหัวเราะเสียงดัง
หมิงคุณ มองดูแม่ที่เปลี่ยนไปกับน้องสาวเล่นกัน อย่างมีความสุข เขาก็คิดว่าแม่เขาคงเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ ทำให้เขาแอบยิ้มออกมา ถึงยังไงเขาก็รักแม่ของเขาอยู่ดี.
" ก่อนอื่นแม่ว่าเราเก็บบ้านก่อน แล้วแม่จะเอาเสื้อผ้าไปซักที่ลำธารกันซินเอ๋อ ลูกไปกับแม่ไหมจ้ะ ?"
" ไปค่ะ "
" ฉันไปด้วย " หมิงคุณ
" หมิงหมิง ต่อไปลูกแทนตัวเองว่า ผม หรือ หมิงหมิง นะครับ และพูดกับผู้ใหญ่ก็ควรลงท้ายด้วย ครับ นะลูก มันจะทำให้ลูกน่ารักขึ้นมากเลยนะ " ม่านฝู เริ่มสอนลูกชาย
" เอ่อ ฉั...เอ่อ ผมไปช่วยแม่ด้วย..ครับ"
" ลูกพูดบ่อย ๆ ก็จะชินเอง "
" ครับ แม่ "
" เราไปเก็บเสื้อผ้าไปซักกันเถอะ "
ม่านฝูเข้าไปเก็บ เอาผ้าห่มผืนบางไปด้วย เสื้อผ้ามีแค่คนละ 2-3 ชุด แต่พอจะไปซักผ้า เธอมองหาสบู่ หรืออะไรที่พอจะทำให้ผ้าสะอาดขึ้นมาบ้าง แต่อนิจจา ในความทรงจำ ม่านฝู ซักผ้าด้วยน้ำเปล่า ๆ อาบน้ำ ก็ไม่ได้ใช้สบู่ มิน่าหล่ะสภาพดูไม่ได้เลย แต่จะหาเงินสักเหมาก็ไม่มี ปัดโธ่เอ้ย เอาว่าซักน้ำเปล่าไปก่อน ทุบให้กล้ามขึ้นกันไปเลย .
เดินไปถึงลำธารซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของบ้าน 3 แม่ลูกหิ้วถังน้ำกับตะกร้าผ้า มาวางตรงที่ ที่มีไว้ให้คนอาบน้ำ ซักผ้า มีก้อนหินก้อนใหญ่ เรียงรายอยู่ ม่านฝู เดินไปตรงก้อนหินที่อยู่ ที่คิดว่านั่งสบายหน่อย จึงเอาผ้าไปขยี้ตรงแอ่งน้ำก่อนจะนำขึ้นมาทุบด้วยไม้ ตามความจำเดิม บนหิน ตอนนี้แดดเริ่มแรงแล้ว จึงให้ซินเอ๋อ นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ ไม่ให้ออกมา ส่วนหมิงหมิง มาคอยช่วยเธอจับผ้า
" หมิงหมิง ลูกไปนั่งกับน้องก็ได้นะ มันร้อน "
" ผมจะช่วยแม่ ครับ"
" อื้ม แม่จะรีบทุบแรง ๆ จะได้เสร็จเร็ว "
ขณะที่ สองแม่ลูกซักผ้าอยู่ มีปูตัวใหญ่ไต่มา ใกล้ๆ ม่านฝูรีบปล่อยผ้าในมือลงจับทันที หมิงคุณเห็นแม่รีบลงไปในน้ำ ก็ตกใจ
" แม่ เป็นอะไร "
" เปล่าลูก แม่เห็นปู เนี้ยะตัวใหญ่มากเลย แม่จะเอาไปทำอาหารให้ลูกกิน"
"...." แม่มันกินไม่ได้หรอก ตัวมันแข็ง และแม่ระวังมันจะหนีบเอาเจ็บมากเลยนะ"
" ลูกคอยดูเถอะว่าแม่จะทำให้มันกินได้และอร่อยด้วย "
หมิงคุณ ไม่อยากขัดแม่จึงไม่พูดอะไรต่อ ส่วนม่านฝู ก็เอาปูใส่ถังและมองหา เพิ่มอีกได้อีก 3-4 ตัว ก็หาไม่เจอแล้วจึงรีบมาทุบผ้าให้เสร็จ ก่อนจะพาลูกกลับไปตากผ้า .
❌ ยังไม่ได้ตรวจคำผิด 🙏🙏
🙏ขอบคุณค่ะ♥️
- Writer
