(ฟรี,จบแล้ว) ตะวันปกดาว

“เฮ้ย! คุณซันมา!” กลิ่นบุหรี่ฉุนจัดกับเสียงร้องเตือนของพวกพนักงานบริษัท ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงกำยำยืนขมวดคิ้วอยู่หน้าห้องน้ำ ใช่ว่าซันจะไม่สูบบุหรี่ แต่เขาสูบในที่จัดไว้สำหรับพนักงาน ส่วนในห้องน้ำมีป้ายห้ามสูบบุหรี่อยู่ทนโท่ “สวัสดีครับคุณเลขา” “สวัสดีครับคุณซัน” สองพนักงานหนุ่มที่ดูเหมือนเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยมาหมาด ๆ กำก้นบุหรี่ไว้ในมือและก้มศีรษะแสดงความเคารพเขาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก ซันถอนหายใจแรง ๆ เดินผ่านสองคนนั้นมาที่โถปัสสาวะ ระหว่างที่เขารูดซิปดังฟึด สองคนนั้นก็ซุบซิบกันแล้วจะเดินออกไป “ไม่มีครั้งหน้า” ชายหนุ่มพูดลอย ๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่กลับสร้างความสะดุ้งสะเทือนให้สองพนักงานหนุ่มจนสองคนนั้นต้องยกมือไหว้ปลก ๆ ให้เขาเห็นทางหางตา “ครับ ครับ ขอโทษครับคุณซัน” ชายหนุ่มไม่ตอบ เขาทำธุระเสร็จก็เดินมาล้างมือและเช็ดมือจนสะอาดแห้ง ดวงตาคมดุหลังเลนส์ของคอนแทคเลนส์มองตัวเองในกระจก เขาเป็นชายร่างใหญ่ กำยำ แค่ยืนเฉย ๆ ท่าทางเขาก็เหมือนมาเฟียขาใหญ่โดยไม่ต้องพยายาม อาจเพราะประสบการณ์ปากกัดตีนถีบในสลัมอเมริกา ที่สร้างเขามาแบบนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องโชคดีหรือเปล่าที่มารดาชาวไทย ซึ่งคลอดเขาทิ้งไว้กับพ่อที่อเมริกา จู่ ๆ ก็ถูกหวยรวยเบอร์ขึ้นมาจึงเดินทางไปรับเขามาอยู่ด้วยกันที่นี่ ทีแรกซันก็ไม่อยากตามแม่มาหรอก ผู้หญิงที่เคยทิ้งเขาไปแล้วครั้งหนึ่ง จะมาทำตัวเป็นแม่อะไรตอนเขากำลังโตเป็นวัยรุ่น! แต่เพราะพ่อไล่ให้เขาไปกับแม่ ด้วยการสารภาพกับเขาว่าพ่อข่มขืนแม่ระหว่างที่แม่ลักลอบเข้าเมืองมาขายแรงงาน แล้วพอคลอดเขาออกมาไม่นาน แม่ก็ถูกตำรวจจับส่งกลับประเทศไทยไป ผู้หญิงที่มองเขาด้วยความรักใคร่ถวิลหาคนนั้น ไม่ได้ตั้งใจทิ้งเขาไว้ในสลัมอเมริกาอย่างที่เขาเข้าใจ มิหนำซ้ำยังพยายามมาตลอดสิบกว่าปีเพื่อกลับไปรับเขามาอยู่ด้วยกัน เพราะกลัวว่าพ่อจะเลี้ยงเขาไม่ดี พ่อก็เลี้ยงเขาไม่ดีจริง ๆ นั่นแหละ และไม่อยากจะเลี้ยงด้วย เพราะมองว่าเขาเป็นตัวภาระ ซันจึงต้องลักเล็กขโมยน้อยมาตั้งแต่ยังเด็ก เพราะความหิวโหย และเข้ากับพวกอันธพาล ได้เรียนรู้เรื่องชั่วช้าสามานย์มามากพอจะทำงานด้านมืดได้ ประตูห้องน้ำถูกเปิดอีกครั้ง ชายสูงวัยที่ก้าวเข้ามามีตำแหน่งผู้จัดการแผนกแห่งหนึ่ง เมื่อเห็นว่าซันยืนอยู่หน้ากระจก ชายคนนั้นก็ก้มศีรษะ “สวัสดีครับคุณเลขา” “ครับ” เสียงทุ้มห้าวตอบรับราวกับเสียงคำราม เขาเดินผ่านผู้จัดการที่ยืนตัวลีบออกมาจากห้องน้ำ โดยที่ก็รู้ดีว่าทำไมใคร ๆ ในบริษัทนี้ถึงกลัวเขานัก ไม่ใช่เพราะเขาเป็น ‘แค่’ เลขาของประธานบริษัทที่มีอยู่หลายคนหรอก แต่เพราะเขามีตำแหน่งเลขาที่ไม่ได้ทำแค่งานเลขานุการเท่านั้น ทุกคนซุบซิบกันมาหลายปีแล้วว่าเขาเป็นบอดี้การ์ดและเป็นมือปืนของชายผู้มั่งคั่งอย่างอัครวินทร์ต่างหาก ซันก็ไม่เคยเถียง ก่อนหน้านี้ไม่นาน อัครวินทร์สั่งให้เขา ‘ยิง’ น้ำอสุจิใส่นักศึกษาสาวคนหนึ่ง เขาก็ทำให้อย่างไม่อิดออด ไม่ลังเล และไม่รู้สึกผิดอะไร นั่นก็เป็นหนึ่งในงานของเขาเหมือนกัน แถมยังเงินดีจนเขามีบ้านมีรถ มีทรัพย์สมบัติไม่น้อยหน้าใครเลยในวันนี้ และวันนี้เขาก็มีงานคล้าย ๆ กันอีกแล้ว… ชายหนุ่มเดินตรงไปยังลิฟต์ผู้บริหารที่อัครวินทร์อนุญาตเป็นพิเศษให้เขาใช้ได้เสมอเหมือนที่เจ้าของบริษัทได้ใช้เอง เพื่อความรวดเร็วทันใจในการรับใช้อัครวินทร์เอง เขาลงลิฟต์ไปชั้นจอดรถใต้ดิน ก่อนจะขับรถของบริษัทออกไปเพื่อแวะรับอัครวินทร์ที่บ้านไปยังสถานที่นัดหมายกับนายหน้าค้ามนุษย์คนหนึ่งที่เป็นเป้าหมายในการกวาดล้างของเจ้านายเขาในครั้งนี้... แน่นอนว่าอัครวินทร์ไม่ใช่คนดีจิตใจสูงส่งอะไรหรอก เท่าที่ซันรู้มา ก็แค่การแก้แค้นแทน ‘เด็ก’ ของอัครวินทร์ที่เขาเลี้ยงไว้ที่บ้าน ‘ในตอนนี้’ แค่นั้น เจ้านายเขาก็มีดีอยู่สองอย่าง หนึ่ง รวย สอง ไม่ว่าใคร ก็ห้ามแตะคนสำคัญของอัครวินทร์เด็ดขาด!