องค์เหวินเต๋อปรายสายตามองกุนซือคนใหม่ที่ฝนหมึกไป สายตาก็จ้องไปบนขื่อคา มองแล้วมองเล่า ส่วนองครักษ์ผู้เย็นชาก็เขินอายใบหน้าแดงซ่าน ทรงตวัดสายตาขุ่นๆให้มิน้อยและถอนหายใจออกมาในที่สุด
"หากเจ้าสองคนนั้นชอบพอกัน เจิ้นจะตบแต่งให้ทั้งคู่ แต่ในงานแต่งของเจ้าคงมิอาจเปิดเผยออกไปได้ มิเช่นนั้นวังหลวงนั้นคงจะมีภัยแทรกซ้อน เจ้าต้องตบแต่งสตรีนามอื่นมิใช่นามขององครักษ์ลี่ชุน มิเช่นนั้นทั้งวังหลวงและจวนของเจ้าคงถูกจู่โจมพร้อมๆกัน "
ใบหน้าคมหันมาในทันใด และก้มลงกราบไปที่พื้นในทันที
"ขอบพระทัยฝ่าบาทพะยะค่ะ กระหม่อมนั้นมีใจรักนางเป็นอย่างยิ่งพะยะค่ะ "
องค์เหวินเต๋อมองทั้งสองแล้วพลันคิดถึงสตรีของตน จึงวางงานทั้งสิ้นลงและเสด็จไปหานางในทันที
ตำหนักเมฆาชาด ตำหนักใหม่ในวังหลวงที่เพียบพร้อมด้วยผู้คนมากมาย รวมถึงท่านพ่อตาขององค์เหวินเต๋อ ซึ่งเป็นผู้คนที่ใบหน้าชื่นบานตลอด แม้ในยามที่ภัยจะมาก็ตามเถิด
"ฝ่าบาทเ
