เสิ่นเหวินปินมองขื่อคาที่ใช้ร่วมกันคราหนึ่ง แล้วกระโดดขึ้นไปอย่างแผ่วเบา จนมองเห็นร่างนางบนเตียงนอน จึงกระโดดลงนั่งลงข้างเตียงของนางช้าๆ มองนางบนที่นอนแล้วพิศมองใบหน้าของนางดีๆอีกคราหนึ่ง
ใบหน้านางแดงระเรื่อ ทั้งใบหน้าผุดพรายหยาดเหงื่อจนท่วมตัว เสิ่นเหวินปินตื่นตกใจเปิดออกไปนอกห้องนางและเร่งมองหาผ้าและน้ำอุ่น หยิบกาละมังมาเช็ดตัวให้นางอย่างเร่งรีบ
"อืออ....ใคร..."
ร่างบางครางและพยายามปรือตาช้าๆ มองดูผู้บุกรุก เสิ่นเหวินปินเอาผ้าปิดตานางลงไปเสียและผูกมันเบาๆ ก่อนจะใช้ผ้าเปียกเช็ดตัวนางไปจนทั่วตัว
"ใคร ข้าจะฆ่าเจ้า "
เสิ่นเหวินปินยิ้มเยาะนางเบาๆ แล้วใช้ผ้าชุบน้ำเย็นยะเยือก อีกผืนหนึ่ง แสร้งแตะลงที่ยอดอกสีหวานของนางเบาๆความหนาวเย็น ทำให้ยอดอกของนางบีบรัดตัวจนแข็งชันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นเหวินปินก้มลงใช้ฟันขบยอดอกนางเบาๆ ตวัดปลายลิ้นไล้ไปมาเบาๆ ดุนดันหยอกล้อนางลงไปอย่างรื่นรมย์
"เ
