สองร่างขึ้นม้าเหยาะย่างเบาๆไปตามทางลาดชัน ทางลัดที่ทรงใช้มันเสมอๆในครั้งยังเยาว์วัย แม้น่ากลัวไปบ้าง แต่มันก็ใช้เวลาน้อยนิดนักในการเดินทาง จ้าวเหวินเต๋อยกยิ้มและหอมแก้มนุ่มเบาๆ
"เหนื่อยหรือไม่มู่เหมียน เจ้าเวียนหัวบ้างหรือไม่ หากมีสิ่งใดไม่สบายตัว จงบอกข้ารู้หรือไม่"
มู่เหมียนกุมมือหนาเบาๆและพิงอกแกร่งเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
"บุตรของพวกเราช่างน่ารักนักเพคะ หม่อมฉันมิมีอาการใดๆเลยในช่วงนี้ เจริญอาหารมากๆเลยเพคะ"
"ช่างน่ายินดีนักที่เป็นเช่นนั้น อีกมินานจะเข้าเขตเมืองแล้ว เจ้าจะต้องขึ้นม้าตัวเดียวกับลี่ชุนและห่มคลุมผ้า เช่นเดียวกันกับพวกนาง ข้าจะนั่งม้าตัวเดียวกับยายเฒ่าเนจา ล่อลวงศัตรูในที่แจ้ง อย่างไรจงดูแลตนเองให้ดี ข้าจะได้มิห่วงมากนัก "
"เพคะฝ่าบาท"
มู่เหมียนตบมือลงบนฝ่ามือหนาเบาๆและจุมพิตที่บ่ากว้าง หน้าตานางสดชื่นมีเลือดฝาดมากขึ้นกว่าทุกวัน บนหลังม้ามีมะเดื่อหวานจำนวนมากมาย มู่เหมียน
