องค์หญิงจินเย่วปล่อยมือออกจากเส้นผมของกู่เสี่ยวเหยียนในทันใด กู่เสี่ยวเหยียนแสร้งร่ำไห้ ถือโอกาสดึงชายเสื้อให้หลุยรุ่ย หน้าอกหน้าใจขาวผ่องทะลักทะลาย นางขยับเข้าหาองค์เหวินเต๋อ และกอดรัดไปจนแน่น
"ฝ่าบาทเพคะ ช่วยหม่อมฉันด้วยเพคะ องค์หญิงทำร้ายหม่อมฉันเพคะ "
องค์เหวินเต๋อรับร่างหอมกรุ่นยั่วยวนไว้ในอ้อมอกอย่างพึงใจ ทรงโปรดชื่นชอบในจริตจก้านมารยาของนางคนนี้เสียจริงๆ ช่างเหมาะสมกับเหตุการณ์ในยามนี้นัก องค์เหวินเต๋อลูบหลังกู่เสี่ยวเหยียนเบาๆ และหันไปสั่งองค์หญิงจินเย่วด้วยดวงตาดุๆขึ้นมา
"กลับตำหนักของเจ้าไปซะ จินเย่ว เจ้าควรทบทวนกิริยาเช่นสตรีในวังหลวงขึ้นเสียใหม่ มิเช่นนั้น เจิ้นจะรายงานไปที่พระบิดาของเจ้าเสีย จงเร่งไปซะจินเย่ว "
องค์หญิงส่งสายตาปะทะกับองค์เหวินเต๋ออย่างมิยินยอม แต่เมื่อยามจดจ้องชัดๆ กลับพบว่าองค์เหวินเต๋อ รูปโฉมงดงามนักสมชายชาตรี แต่ใบหน้าคมนั้นเรียบเนียน
นางหยุดชะงักและใ
