SİDRA
Sabah mide bulantısıyla uyandığım için çok keyifsizdim. Yatağın içinde miskince kıpırdanarak döndüm. Saat sabahın yedisiydi. Alper hala evde olmalıydı çünkü sekiz gibi çıkıyordu. Onunla karşılaşmamak için odamda vakit geçirmeye karar verdim. Çünkü yakınımda olduğu her an onunla konuşamamak, aramızdaki mesafeyi korumak için direnmek beni hem çok üzüyordu hem de çok yoruyordu. Affederim diye kendime güvenemiyordum. Kapalı olan cep telefonumu açtım. Sahte hesabımdan Alper’in aktif kullandığı sosyal medya hesabına baktım. En son dün ofisinde çekilen fotoğrafını paylaşmıştı. Çok yorgun görünüyordu. Mutsuzluğu gözlerinden okunuyordu. Sanki beni duyabilecekmiş gibi “Neden bize bunu yaptın” dedim. Parmak uçlarımla cam ekrandaki yüzüne dokundum. “Şimdi birlikte kahvaltı yapıyor olabilirdik.”
