ALPER
1 GÜN ÖNCE
Kliniğin kapısında duraksadım, elim kapı kolunda asılı kaldı. İçeri girersem, tüm duygularımla yüzleşmem gerekecekti. Oysa şimdiye kadar ne yapmıştım? Onları halının altına süpürmüştüm. Yok saymıştım. Ama artık bu yükü taşımak imkânsız hale gelmişti. Derin bir nefes alıp kapıyı ittim.
Bekleme salonuna girdiğimde, duvarlardaki pastel tonları ve huzur veren tablolar gözüme çarptı. Ne kadar da ironikti; evlilik, aşk ve iş hayatımda fırtınalar koparken etrafımda bu kadar sakin bir atmosferin olması. Danışmadaki görevliyle göz göze geldik, bana nazikçe gülümseyip adımı sordu. Kendimi tanıtıp randevumu teyit ettikten sonra, deri kaplı koltuklardan birine oturdum.
Biraz bekledikten sonra adım sesleri duyuldu ve kapı aralandı. Doktor bey, adımı söyleyerek beni içeri davet etti
