ALPER
Babamın evine gittiğimde kapıyı halam açtı. Halamı en son geçtiğimiz kurban bayramında görmüştüm. Neredeyse bir yıla yakın bir zaman olmuştu. Gözlerinin kenarındaki ince çizgiler biraz daha derinleşmiş olsada, yüzünde hiç değişmeyen aynı sıcak aynı sevecen ifade vardı.. Yumuşak ve içten sesiyle “Hoş geldin oğlum” dedi.
“Hoş buldum halacığım,” diyerek elini öptüm, uzattığı terlikleri giydim. Ayaküstü halini hatırını, kuzenlerimi ve eniştemi sordum. Onların dünya telaşesinde olduklarını, kuzenimin baba olmak için gün saydığını anlattı. İlk torununun gelecek olmasından dolayı çok heyecanlı olduğu belliydi. İçeriye geçerken “Babam nasıl?” dedim.
Hafif bir kızgınlıkla karışık çaresizlikle söylenmeye başladı. “Her zamanki bildiğin huysuz abim işte. Yaşı ilerledikçe dahada çocuklaşıyor.
