Behram ağa Asaf’ın yüzüne bile bakmıyordu. Tek odağı abisi Cabbar’dı. Oğluna “Çek elini! Sen karışma” dedi. Her an tetiği çekebilecekmiş gibi her zamankinden daha ciddi daha sert görünüyordu.
Cabbar ağa “Bırak Asaf, bırak bassın tetiğe.” Dedi “Beni artık abisi olarak görmediği Cabbar ağa diye kükremesinden belli.”
Behram ağa kızını kaçırdığını düşündüğü abisine öfkesini kusmaya devam etti. “Benim kızımı namussuzlukla suçladığın gün seninle bağımız kopmuş, abiliğin bitmişti. Yine de sana saygısızlık yapmamak için karşına çıkmadım. Ama bu sefer… Bu sefer kızımı kaçırarak çok ileri gittin. Yazık, bugüne kadar büyüğümsün dedim lafının üstüne laf söylemedim. Ne istediysen verdim, ne dediysen sorgulamadan yaptım. Yarı akıllı oğluna kızımı verdiğim güne lanet olsun.”
Cabbar ağa gözlerini kapat
