ตอนที่ 7
960 Words
“อ้า... เสียว... เสียวค่ะ... อ้า... อื้อ...”
นิ้วยาวใหญ่จึงวนรอบปากทางสวาท รอจนเสียงครวญครางเร่งเร้าด้วยความกระสันอยากจนถึงที่สุด แต่นั่นกลับทำให้เขาทนไม่ได้เสียเอง ความเร่าร้อนในร่างกายกำลังส่งผลให้แก่นกายแทบระเบิด ถ้าไม่ได้ปลดเปลื้องตอนนี้เขาคงจุก
“โอย...”
ใบหน้าหล่อแหงนขึ้นผ่อนระบายความเสียว เมื่อเขาชักนิ้วกลับและพาความเป็นชายเข้าไปเสียดสีปากทางสวาท ถูไถส่วนหัวกับร่องฉ่ำ จนหยาดน้ำหวานชโลมส่วนหัวจนชุ่ม
“อ้า... เสียว... เสียวค่ะ...”
“ชอบไหม”
“ชอบ... อื้อ... สบายจริงๆ อื้อ...”
เสียงหวานๆ ตอบกลับความหื่นร้อนของเขา พร้อมกับเด้งร่องเสียดสี หล่อนทั้งฉ่ำ ร้อน แฉะ และอยากสุดๆ ในเวลาเดียวกัน มันทำให้เขาทนไม่ไหวแล้ว เขาต้องเข้าไปเดี๋ยวนี้
“โอว...”
พรวด!
“อะ! อ๊ายยยยย... เจ็บ! พี่กานต์แองจี้เจ็บ!”
คริสต์ชะงักร่างเหนือความอวบอัด ความเมากระจายไม่หลงเหลือ เพราะเวลานี้ท่อนเนื้อแข็งปั๋งกำลังปวดหนึบจากแรงบีบรัดต่อต้าน มันมากมายท่วมท้นจนเขาไม่กล้าขยับตัวดันความยิ่งใหญ่เข้าไปอีก ทั้งที่ส่วนหัวผลุบเข้าไปแล้วแท้ๆ นั่นเพราะความจริงที่เพิ่งรับรู้กับเสียงกรีดร้องชื่อคนสองคน
คนหนึ่งนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่ อยู่ที่ไหนเขาก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าอีกคนอยู่ที่นี่แน่นอน
และความจริงก็คือ เส้นทางไปสวรรค์นี้ ยังไม่เคยมีใครรุกล้ำเข้ามาก่อน เขาเป็นคนแรก
ในความสลัว คริสต์มองคนใต้ร่างที่บิดกายดิ้นรน ดวงตาหลับปี๋ ใบหน้าสวยส่ายไปมาแต่ปากกลับครวญครางเบาๆ ว่าหล่อนเจ็บ
“อื้อ... เจ็บนะ พี่กานต์... แองจี้เจ็บนะ อื้อ...”
ไม่เคยสักครั้งที่จะทำให้คู่นอนเจ็บ โดยเฉพาะหล่อนเป็นบุคคลต้องห้าม
‘แล้วถ้ามึงไปเจอแบบพวกคุณหนูไฮโซขึ้นมา มึงจะดิ้นไม่หลุด สุดท้ายมึงจะมีเมียโดยไม่ได้ตั้งใจ’
แว่วเสียงพูดของอังกูรดังชัดอยู่ข้างใบหู แล้วถ้ามันรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นน้องสาวของมันล่ะ
คริสต์ขยับตัวจะรั้งความยิ่งใหญ่ออก แต่อรรัมภาที่ผวาน้อยๆ ปากร้องเจ็บแต่ท่อนล่างกลับแอ่นหาและก็แอ่นหนี เหมือนไม่ต้องการให้จากไป แต่ก็อยากให้เอาออกไปด้วย ทุกอย่างเป็นแรงต่อต้านที่ทำให้ร่องเล็กยิ่งบีบแน่น
ดวงตาคมเข้มมองคนใต้ร่างอย่างอ่อนโยน รู้ว่าหล่อนเจ็บมาก แต่ทำไมไม่รู้ว่าเป็นเขา ไม่ใช่ไอ้คนนั้น
ฝ่ามือแกร่งเคลื่อนขึ้นไปกอบกุมใบหน้าสวย
“เมาเหรอ”
กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ กับใบหน้าที่สะบัดส่ายไปมาบ่งบอกอารมณ์หลากหลายมันทำให้เขาชั่งใจ แม้จะเป็นอย่างที่อังกูรเตือนไว้ เขาก็ต้องไปต่อ เพราะสิ่งที่ค้างคาพร้อมแรงบีบรัดรุนแรง มันกำลังแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
‘อรรัมภาเป็นของเขา’
“อื้อ... เจ็บนะ...”
คริสต์ตัดสินใจทำให้สิ่งที่ควร นั่นคือไปต่ออย่าหยุด เพราะหยุดไม่ได้และไม่มีประโยชน์ใดที่จะหยุด จะอย่างไรหล่อนก็ชื่อว่ามีเขาเป็นผู้ชายคนแรก
“เจ็บนิดหนึ่งนะ”
เสียงทุ้มกระซิบข้างหูกับคนไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าเขาไม่ใช่คนรักของหล่อน แต่กำลังฉวยโอกาสเข้าออกให้สุดทาง
“อ้า... เจ็บ... อื้อ...”
ปากร้อนทาบประกบปากอิ่มที่เผยอร้องน้อยๆ สอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปร้อยรัดเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กให้ตอบสนองในสิ่งที่เขาจะทำ ฝ่ามือประคองสองเต้ากอบกุมบางเบาไม่ได้ดิบเถื่อนเหมือนเมื่อครู่ ทว่าน้ำหนักมือที่เคล้นลงไปกลับเต็มไปด้วยแรงกระตุ้นให้อรรัมภาผวาแอ่นความอวบอิ่มขึ้นหา
ทั้งหมดเพื่อให้ความยิ่งใหญ่ที่ยั้งไว้ค่อยๆ แทรกผ่านหยาดน้ำหวานฉ่ำล้นได้ทีละนิดทีละนิด และสอดเข้าไปจนสุดทาง ท่ามกลางเสียงกรีดร้องที่ดังอยู่เพียงในลำคอของเขา
“เจ็บ... อื้อ... เจ็บ... อื้อ...”
เสียงร้องเจ็บยังคงมีในทุกครั้งที่เขาขยับตัว แต่ก็บางเบาตามความฉ่ำเยิ้มเอ่อล้น
คริสต์เคลื่อนปากลงดูดดื่มยอดอกสีหวาน กระดกลิ้นเลียเร็ว หยอกเย้าเอาใจให้สาวเจ้าครางฮือ ก่อนจะค่อยๆ ชักดุ้นออกอย่างเบามือจนเกือบจะสุดทาง และสอดใส่เข้าไปใหม่ ค่อยๆ เพิ่มความลึกจนสุดโคน สอดเข้าสอดออกในความคับแน่น จนร่องสาวบีบรัดตัวตนของเขาเร็วรี่ พร้อมๆ กับร่างสาวที่ส่ายสะบัดทานทนอารมณ์ไม่ไหว
“อะ! อ๊า... พี่กานต์... อ้า... แองจี้เสียวค่ะ แองจี้เสียว... อ้า... เสียว... ไม่ไหวแล้ว แองจี้ไม่ไหวแล้ว อ๊ายยยยย...”
ไม่นานอรรัมภาก็ได้ขึ้นสวรรค์ เสียงหวานๆ กรีดร้อง ร่องสาวตอดรัดตัวตนเขาเป็นจังหวะกระชั้นถี่
คริสต์มองสำรวจความงดงามที่แนบชิด นี่คืออรรัมภาจริงๆ และตอนนี้หล่อนเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว
รอยยิ้มภูมิใจระบายบนใบหน้าหล่อ เพราะความแนบแน่นบีบรัดความยิ่งใหญ่จนทำให้เขาใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มทีนั้นมันคือสิ่งที่ผู้ชายทุกคนต่างต้องการ แม้ปากจะบอกว่าไม่ถือสา แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยต้องการรับสิ่งนี้จากใคร เขาแค่ต้องการคนที่เข้าใจ อยู่ร่วมกันไปได้ตลอดรอดฝั่ง ไม่ได้ต้องการผู้หญิงบริสุทธิ์
แต่เอาเข้าจริง ก็อดภูมิใจไม่ได้ที่ได้ครอบครองความสวยงามนี้เป็นแรก และตอนนี้เขาก็อยากเอาหล่อนแล้ว อยากเอาหลายๆ ครั้ง ให้สมกับความคับแน่นที่บีบบังคับเขาเหลือเกิน จะติดก็แค่ลมหายใจที่หอบสะท้านนั้นช่างสอดประสานกับเสียงหวานๆ ที่ร่ำร้องเรียกหาผู้ชายคนอื่น
- Writer
