“แปลว่าแกเคยจ้าง”
“ก็นิดหน่อยปะ ธรรมดา บางทีฉันก็ไม่ได้อยากดูหนังคนเดียว หาคนไปนั่งดูเป็นเพื่อนไว้ควงเล่น”
“งั้นแปลว่าคนหล่อเนี่ย นางจ้างมางั้นเหรอ”
“แกก็คอยดูสิ”
เสียงเล่าสู่กันฟังแม้จะดังค่อยแต่ก็คล้ายจะจงใจให้คนต้นเรื่องได้ยิน อรรัมภากำมือแน่น แต่นิ้วมือของคนที่กอบกุมอยู่กลับแทรกเข้ามาง้างฝ่ามือให้คลายออก ดวงตาคมเข้มหันมองบ่งบอกให้เชื่อใจ เขาพาหล่อนก้าวต่อไปยังจุดที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวยืนรอถ่ายรูปกับแขกผู้มีเกียรติอยู่
แน่นอนว่าอรรัมภาเป็นจุดสนใจที่ทำให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวมองเขม็งตรงมา เจ้าบ่าวนั้นมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเจ้าสาวก็หน้าแหยราวกลับจะร้องไห้ ดวงตาแต่งสวยมองอรรัมภากับคริสต์สลับกันไปมา
“พี่กานต์... ทำไมพี่คริสต์พาแองจี้มาล่ะคะ หรือเขาหลอกให้พี่คริสต์พามา แองจี้จะมาพังงานเราหรือเปล่า” หนูดีกระชับมือรอบท่อนแขนของกานต์ หายใจหอบถี่เพราะตื่นเต้นหนัก
“ใจเย็นๆ นะหนูดี ไม่มี
