เที่ยงของวันต่อมาไอร้อนกระทบผิวกายของเขาทำให้ร่างสูงที่นอนหลับอยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่น มือหนายกขึ้นวัดอุณหภูมิของหญิงสาวข้างกาย
“เชี้ยเอ๊ย !!” ภูผายันตัวลุกจากเตียงที่สภาพเหมือนไม่ใช่เตียงนอนเท่าไหร่นัก เขาเดินไปหยิบมือถือในกางเกงยีนราคาแพงตัวเมื่อวานกดโทรหาลูกน้องของตัวเอง
“ไอ้อาร์ม ไปซื้อข้าวกับยา”
“เฮีย วันนี้ผมติดธุระตอนนี้ยังไม่ได้เข้าร้านนะครับ”
“อ้าว!!แล้วทำไมมึงไม่โทรบอกกู”
“ผมโทรหาเฮียร้อยสายได้แล้วมั้งครับ”
“เออ ๆ แค่นี้” ภูผายีผมดกดำของตัวเองอย่างหัวเสีย ตอนนี้คงต้องเป็นเขาที่ออกไปซื้อยาให้เธอที่นอนป่วยอยู่บนเตียงเพราะฝีมือของเขา เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างสูงจึงรีบเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองทันที
“รับอะไรดีคะ”
“เออ ยาลดไข้ครับ” ภูผาขับรถออกจากผับตรงไปร้านขายยาที่อยู่ไม่ไกลนัก เป็นอันต้องชะงักเมื่อเจอคำถามของเภสัชประจำร้านขายยา เพราะต้องแต่เกิดมาเขาก็ไม่เคยดูแลใครเวลาป
