“ข้ากับท่านมิได้เป็นอะไรกัน! ท่านไม่มีสิทธิ์ใดๆ ทั้งนั้น” นางขึงตาใส่ไม่ยอมจำนน
“ข้าทั้งกอด ทั้งจูบ ซ้ำยังเห็นเรือนร่างของเจ้ามาแล้ว เจ้าจะยังแต่งงานกับผู้ใดได้อีก!”
ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ มิใช่เพราะเขินอาย แต่เป็นความโกรธเกรี้ยวจนอยากจะฉีกชายคนนี้ออกเป็นชิ้นๆ
“เป็นท่านที่บุกรุกเข้าห้องข้า ทำตัวต่ำทรามราวโจรถ่อย ท่านบังคับใช้กำลังกับข้า ข้าหาได้ยินยอมให้เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้น!”
“เจ้าว่าข้าต่ำทราม!” เขาช้อนตัวนางแล้วลุกขึ้น หญิงสาวเบิกตาโตอย่างตื่นตระหนก เตะเท้าไปมาดิ้นรนขัดขืน
“ท่านจะทำอะไร!” นางขู่เขาเสียงสั่น “หยุดนะ!ไม่อย่างนั้น ข้าจะร้องให้คนช่วย”
“เจ้ากล้ารึ!”
กัวจื่อหรานอุ้มร่างเล็กโยนลงบนที่นอนของนางเอง เขาไม่รอให้หญิงสาวพลิกตัวหลบหนีไปได้ ใช้ร่างกายตัวเองคร่อมหญิงสาวไว้ กักขังนางด้วยกลิ่นไอบุรุษเพศเข้มข้นที่ทำให้นางผลอเม้มปากแน่นด้วยความหวาดกลัว
“ท่านไม่กลัวหรือไร ท
