เพื่อนพี่ชาย 01 อยากย้อนเวลา(2)
1078 Words
“พี่เอิ๊กไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเบลทั้งนั้นค่ะ เบลไม่ต้อง...อ๊ะ! พี่เอิ๊ก พี่จะทำอะไร!”
ขณะที่ฉันกำลังเจรจาพี่เอิ๊กก็ถือวิสาสะยื่นมือทั้งสองข้างมาติดกระดุมเสื้อ ฉันรีบดีดตัวออกจากที่นอนอย่างไว
อย่านะ อย่าคิดมาแตะตัวกันอีกเชียว ครั้งเดียวเบลก็หลอนไปอีกนาน
ทว่าเมื่อคิดดี ๆ อีกทีฉันไม่ควรทำแบบนี้เลย ไม่ควรที่จะลุกขึ้น เพราะตอนนี้พี่เอิ๊กกำลังนั่งตาค้างมองขาอ่อนฉัน
คืองี้นะเนื่องจากฉันเป็นคนชอบใส่เสื้อตัวใหญ่ ๆ นอนไง มันไม่อึดอัดทำให้รู้สึกหลับสบาย ฉันจึงชอบไปยึดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ ๆ ของพี่เบนซ์มาเป็นของตัวเอง
และมันคือเรื่องปกติที่ฉันไม่ชอบใส่ชั้นในนอน ฉันใส่กางเกงบ็อกเซอร์ผ้าบางที่ชอบซื้อมาแล้วแบ่งคนละครึ่งโหลกับพี่เบนซ์พี่ชายของฉัน
แล้วประเด็นคือกางเกงบ็อกเซอร์ของฉันมันโดนถอดด้วยฝีมือของคนตรงหน้า นั่นทำให้ตอนนี้ฉันไม่ได้ใส่กางเกง นั่นแหละค่ะ ที่สาธยายมาทั้งหมดแค่จะบอกว่าฉันไม่ได้ใส่กางเกง
โอ๊ย! เกิดมาฉันไม่เคยอายเท่านี้มาก่อนเลย อยากวาปหนีไปอยู่อีกโลกให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าโดราเอมอนมีจริงฉันจะให้โดราเอมอนใช้เครื่องย้อนเวลา ย้อนไปในตอนที่ฉันยังไม่เกิดเลยก็ได้ เอาแบบที่ไม่ต้องมาใกล้พี่เอิ๊ก ผู้ชายที่สร้างความอับอายให้ฉัน นี่ยังไม่นับรวมที่เขาทำให้การแอบรักที่มีเปอร์เซ็นต์สมหวังน้อยกลายเป็นศูนย์เลยคราวนี้ ตาย ๆ เบลจะบ้าตาย
พัง ทุกอย่างพังหมดแล้ว จบแล้วการแอบรักของฉัน
“พี่ว่าน้องเบลเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า จะได้รีบไปคุยกับไอ้เบนซ์ เดี๋ยวมันมาตามอีก” พี่เอิ๊กพูดก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง หันไปตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วไหม ฉันอายไปแล้ว
“ค่ะ” ฉันรับปากและรีบไปเปลี่ยนชุด ใครกันจะอยากโชว์นาน ๆ
นึกถึงหน้าโหด ๆ ของพี่เบนซ์กับแม่เลี้ยงสองหน้าฉันก็รู้สึกใจหวิว ๆ หายเมาเป็นปลิดทิ้งเลย ฉันรู้ดีว่าพี่ชายของฉันโกรธมากและคงจะโกรธพี่เอิ๊กด้วยเช่นกัน เพราะฉันเคยได้ยินพี่เบนซ์ย้ำกับเพื่อนอยู่เสมอว่าห้ามยุ่งกับฉันเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะตัดขาดเพื่อน
เอ๊ะ! หรือที่พี่เอิ๊กอยากรับผิดชอบก็เพราะไม่อยากขาดกับพี่เบนซ์ที่คบกันมานานอย่างนั้นเหรอ
ถ้าเขาขาดกันเพราะฉันเป็นต้นเหตุ ก็น่าเศร้าใจอยู่นะ
โอ๊ย! เอาไงดียัยเบล แกควรทำยังไงดี เบื่อความนิสัยนางเอกที่สุด ร้ายบ้าง เห็นแก่ตัวบ้างได้ไหม
ฉันเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เจอพี่เอิ๊กนั่งอยู่ที่เตียงนอน เขากวักมือเรียกให้ฉันเดินเข้าไปหา ฉันจึงเดินเข้าไป แต่ไม่ได้เข้าไปใกล้เขามากนัก กลัวเขาจะทำไม่ดีอีก เหลือบตามองตรงกลางที่นอนฉันเห็นคราบรอยเลือดบาง ๆ ติดอยู่ที่ผ้าปูสีขาว สะเทือนใจไม่น้อยเลย ต่อไปจะไม่ใช้ผ้าปูสีนี้แล้ว
ครั้งแรกไม่เห็นจะฟินเหมือนที่ฟังคนเล่ามาสักนิด ทำไมคนชอบมีเซ็กซ์กันนักนะ
“พี่จะบอกทุกคนว่าเรากำลัง…คบกัน” พี่เอิ๊กนั่งกุมมือตัวเอง แสดงถึงความเครียดมากมาย ฉันรู้ว่าเขาเครียดและคงเครียดมาก เพราะว่าเขาไม่ชอบการผูกมัดกับใครทั้งนั้น ไม่ยอมเป็นแฟนกับใคร แฟนของเขามีคนเดียวเท่านั้น ต่อให้เธอคนนั้นไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ทว่าพี่เอิ๊กยังคงเก็บรักษาสถานะนั้นไว้ให้เธอเพียงคนเดียว มันเป็นแบบนี้มานานมากแล้ว ครั้งนี้การที่เขาเจอเหตุการณ์นี้จึงทำให้เขาเกิดความเครียด
ฉันไม่ควรปล่อยให้เขาตัดสินใจคนเดียว “แต่เบลไม่...”
“เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของน้องเบล พี่ไม่อยากให้น้องเบลเสียหายไปมากกว่านี้ ไม่อยากให้ไอ้เบนซ์มันรู้สึกไม่ดีด้วย อย่าลืมสิว่าพี่เป็นเพื่อนของพี่ชายน้องเบล” พี่เอิ๊กพูดแทรกฉันอีกแล้ว
“เบลว่าเรา...”
“พี่ไม่ได้ถามความเห็นน้องเบลนะครับ ที่พี่พูดไปแค่บอกสิ่งที่พี่จะทำและน้องเบลก็ต้องทำตาม”
“...”
“พี่ขอโทษที่ทำให้น้องเบลตกที่นั่งลำบากแบบนี้”
“...” ฉันไม่ชอบการถูกบังคับและตอนนี้ก็เริ่มไม่ชอบพี่เอิ๊กเอามาก ๆ เลย เขาไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้ออกความเห็นสักนิด ละคือเหตุผลทุเรศมาก ใครจะเชื่อว่าฉันกับพี่เอิ๊กคบกัน หลายปีมานี้พี่เอิ๊กคบผู้หญิงเป็นตัวเป็นตนซะที่ไหนล่ะ โกหกคนที่รู้จักตัวตนเราดีมันจะไปมีประโยชน์อะไร ใครเขาจะเชื่ออะ นี่พี่เอิ๊กเขาคิดอะไรไม่ออกหรือว่าคิดได้แค่นี้
“ไปกันครับ เสร็จเรื่องน้องเบลจะได้พักผ่อน” พี่เอิ๊กยื่นมือมาคว้ามือของฉันไปจับ
“ไม่ต้องจับค่ะ เบลไม่ชอบ” ฉันสะบัดมือของพี่เอิ๊กออก ฉันไม่ชอบให้ใครแตะเนื้อต้องตัวตามอำเภอใจ แล้วยิ่งเป็นพี่เอิ๊กที่ทำเรื่องน่ารังเกียจกับฉัน ฉันยิ่งไม่ชอบและไม่ชอบ ไม่ชอบเข้าไปใหญ่กับการที่เขากำลังบงการชีวิตของฉัน
พี่เอิ๊กคว้าหมับที่มือของฉัน “ไม่ชอบก็ต้องฝืนใจชอบครับ เพราะข้างล่างมีใครบ้างก็ไม่รู้ ต่อให้เป็นเพื่อนในกลุ่มพี่แต่ทุกคนมีปาก เราไม่รู้เลยว่าใครจะหลุดปากพูดอะไรบ้าง น้องเบลอยากโดนพูดถึงในทางเสียหายมากกว่านี้เหรอ ไหนจะน้ากลอยอีก”
น้ากลอย คือแม่เลี้ยงของฉันเอง
ฉันทำหน้าบึ้งใส่พี่เอิ๊ก บอกผ่านสายตาว่าฉันโกรธนะ ไม่ชอบนะที่เขาทำแบบนี้
คนอะไรพูดเหมือนว่าฉันผิด ทว่าทั้งนี้ทั้งนั้นพี่เอิ๊กวางตัวเฉยไม่ได้สนใจความงอแงที่ฉันกำลังทำ เขานี่นิ่งเก่งซะจริง
- Writer
