บทที่ 7
ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
ค้าขาย
“อ้าวเถ้าแก่ฟ่านมีอะไรให้ข้ารับใช้หรือ”
ผู้นำกลุ่มการค้าเมืองชิวผุดลุกขึ้นยืนต้อนรับเถ้าแก่ฟ่านเจ้าของร้านค้าผ้าที่ตั้งอยู่ในตลาดอย่างเป็นกันเองด้วยรู้จักสนิทสนมคุ้นเคยเห็นกันมาตั้งแต่ยังเยาว์วัย
“ไม่ใช่ข้าหรอกท่านผู้นำการค้าเจียง ผู้ที่อยากพบท่านคือบุตรสาวคนโตของข้าต่างหาก”
ฟ่านหลันเซ่อขยับกายไปข้างๆ เผยให้เห็นบุตรสาวรูปร่างบอบบางที่ยืนอยู่ด้านหลังบิดา ใบหน้าหวานละมุนฉายชัดว่าหากเติบโตเป็นสาวเต็มตัวคงงดงามเป็นหนึ่งในเมืองชิวอย่างไม่ต้องสงสัย
“คารวะท่านผู้นำการค้าเจียงเจ้าค่ะ ข้ามีนามว่าฟ่านลู่เสียนต้องการเจรจาการค้ากับท่าน”
ชายวัยกลางคนเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ ด้วยความประหลาดใจ เพราะสตรีส่วนใหญ่ไม่สนใจการค้า แล้วยิ่งเป็นสตรีที่ยังไม่ถึงวัยปักปิ่นด้วยแล้วยิ่งเป็นเรื่องแปลกเข้าไปใหญ่
“เช่นนั้นหรือ ชะ...เชิญทั้งสองท่านนั่งก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าจะให้เด็ก
