บทที่ 9
ทรราชผู้นั้นเป็นใครกัน
ใครกัน?
สายลมเย็นปะทะใบหน้าหวานจนผมเส้นเล็กละเอียดปลิวลู่แนบไปกับนวลแก้มผุดผาด ฟ่านลู่เสียนค่อยลืมตาขึ้น ผ่อนลมหายใจลงอย่างช้าๆ ออกจากการฝึกเดินลมปราณภายใน แม้นางจะเริ่มฝึกเพียงหนึ่งเดือน แต่กลับรุดหน้าจนได้รับคำชมจากอาจารย์ผู้สอน แรกทีเดียวนางคิดว่าเพราะตนเองกินโสมฟ้าและโอสถที่ช่วยในการคงสภาวะลมปราณให้สงบนิ่งหลากหลายขนาน อีกทั้งยังมีโอสถที่ช่วยเพิ่มกำลังภายในอีกถึงยี่สิบปี นี่สินะอานุภาพแห่งเงินตรา ที่สามารถดลบันดาลให้อะไรๆ ง่ายขึ้นราวกับเสกสร้าง
ทว่า...
‘ลู่เสียนเอ๋ย...โอสถนั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่ง แต่พรสวรรค์ในตัวเจ้าต่างหากเล่าที่ทำให้เจ้าฝึกฝนได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้’
เด็กสาวไม่คาดคิดเลยว่าร่างกายบอบบางของนางจะเหมาะแก่การฝึกวรยุทธ์ เพราะชาติก่อนนางมองเรื่องพวกนี้ไกลตัวเกินกว่าจะเอื้อมคว้า เป็นเรื่องของบุรุษหาใช่สตรี นางสนใจแต่เพียงงานบ้าน งานเรือน เย็บป
