บทที่ 6
1251 Words
ด้วยอยากไปสอบถามข้อมูลกับไซนัน แสนรักจึงให้ลูกทัวร์ได้ชมวิวและพักผ่อนตามอัธยาศัย ซึ่งลูกทัวร์บางคนก็ไม่ได้สนใจฟังเธอพูดสักเท่าไร บางคนก้มหน้าอยู่กับโลกโซเซียลบนโทรศัพท์ บางคนก็เอนกายพิงพนักเก้าอี้นอนหลับพริ้ม แถมยังมีเสียงกรนตามมาด้วย
เอ่ยบอกลูกทัวร์ไปแล้ว แสนรักก็เดินไปทรุดตัวลงนั่งบนเบาะรถข้างๆ ไซนัน ดวงตากลมโตจับจ้องมองไปยังรถจิ๊ปคันที่อยู่ข้างหน้า พลางกระซิบถามไซนันด้วยน้ำเสียงติดกังวล
“มีอะไรผิดปกติไหมคะ คุณไซนัน”
ไซนันส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ครับ พวกเขา วอ.มาบอกผมว่าเหตุการณ์ทุกอย่างปกติ รถยนต์ที่แล่นแซงไปก็เป็นรถของประชาชนทั่วๆ ไป แต่พวกเขาก็ไม่ประมาท คอยระวังภัยให้พวกเราทุกนาทีครับ”
“ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ” แสนรักพึมพำ ละสายตาจากไซนันชั่วขณะ เพียงเพื่อลอบมองลูกทัวร์ผ่านกระจกมองหลัง
“อย่าเป็นกังวลไปเลยนะครับ ทหารพวกนั้นบอกผมว่าตอนนี้กองโจรของไอ้นาฟซาเป็นที่หมายหัว และกำลังถูกตามกวาดล้างให้สิ้นซาก พวกมันอาจจะไม่กล้าโผล่ออกมาปล้นนักท่องเที่ยวในช่วงนี้ก็ได้ครับ” ไซนันเอ่ยปลอบให้แสนรักคลายความกลัว
แต่กระนั้นไกด์สาวก็ยังอดหวาดหวั่นไม่ได้ “ขอให้พวกมันถูกกวาดล้าง ถูกจับเร็วๆ ด้วยเถอะ”
ไซนันพยักหน้ารับ คลี่ยิ้มให้กับแสนรักแล้วเอ่ยบอกต่อ “ถึงเขตทะเลทรายแล้วครับ คุณแสนรักดูวิวข้างหน้าสิครับ”
แสนรักทำตามที่ไซนันพยักพเยิดเอ่ยชวน พอดวงตาคู่สวยมองปะทะกับคลื่นทะเลทรายสีทอง ที่อยู่สองข้างทางถนน ก็เบิกตาโตใบหน้างามแย้มยิ้มด้วยความตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีโอกาสได้เห็นทะเลทรายของจริง ไม่ใช่แค่ดูจากยูทูป (Youtube) หรือในรูปภาพเท่านั้น
และไม่ใช่แค่เพียงแสนรักเท่านั้น ที่ตื่นตาตื่นใจกับธรรมชาติอันงดงามซึ่งอยู่ตรงหน้า บรรดาลูกทัวร์ที่หลับอยู่ถูกเพื่อนๆ สะกิดให้ตื่นนอน เพื่อมองคลื่นทะเลทรายสองข้างทาง แต่ละคนกดชัตเตอร์ถ่ายรูปรัวๆ บันทึกความงดงามของทะเลทรายไว้
“สวย...สวยมากๆ เลยค่ะ สวยจนฉันไม่กล้าละสายตา มันเป็นความฝันของฉันเลยนะคะ ว่าก่อนตายต้องได้เห็น ได้เดินอยู่บนเนินทะเลทรายสักครั้งในชีวิต”
ไซนันถึงกับหัวเราะร่วนกับคำพูดของแสนรัก ดูเหมือนหญิงสาวจะชื่นชอบทะเลทรายเอามากๆ ถึงได้เบิกตาโต จ้องมองไม่กะพริบตาเลยทีเดียว
“อีกห้านาทีคุณก็จะได้เหยียบบนเนินทะเลทรายสูงๆ ที่คุณเห็นอยู่โน่นแล้วครับ ผมจะจอดรถให้คุณและลูกทัวร์ได้ลงไปถ่ายรูปกันครับ”
“ฉันแทบทนรอไม่ไหวแล้วค่ะ”
แสนรักถึงกับนั่งไม่ติดเก้าอี้ แต่ก่อนไซนันจะทันได้จอดรถ ก่อนแสนรักและลูกทัวร์คนอื่นๆ จะได้ถ่ายรูปกับเนินทะเลทรายสีทองอันงดงาม ทุกคนก็ต้องมีอันหวีดเสียงร้องกรี๊ดด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกได้ว่ารถตู้ที่นั่งอยู่ถูกชนท้ายอย่างแรง
โครม!
เอี๊ยด!!!
กรี๊ด!!!
“เกิด...เกิด...อะไรขึ้น...”
ท่ามกลางเสียงร้องกรี๊ดของลูกทัวร์ แสนรักละล่ำละลักเอ่ยถามไซนันด้วยความตกใจ ตามมาด้วยเสียงตะโกนถามจากลูกทัวร์
“น้องแสนรัก เกิดอะไรขึ้น พี่เจ็บไปหมดแล้ว”
ไซนันยังไม่ทันได้ตอบคำถามของแสนรัก และตัวแสนรักเองก็ยังไม่ทันได้ตอบคำถามของลูกทัวร์ ทุกคนในรถตู้ก็ต้องหวีดร้องเสียงหลงอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงกระสุนปืนดังรัวขึ้นหลายนัด
ปังๆๆ !!!
“รถของทหารถูกซุ่มยิง เรากำลังถูกปล้น บอกให้ทุกคนก้มหัวลงเร็ว!”
ไซนันบอกรัวเร็ว ไม่อาจขับรถหนีได้ ข้างหลังยังมีรถอีกคันที่ชนรถของพวกเขาจอดดักอยู่ ส่วนด้านหน้ามีรถของพวกโจรจอดขวางทางไว้เช่นเดียวกัน
“ทุกคนก้มหัวไว้ เรา...เรากำลัง...ถูกปล้นค่ะ”
“กรี๊ดด!!!”
สิ้นคำตะโกนบอกจากแสนรัก ก็เกิดเสียงร้องกรี๊ดดังขึ้นอีกรอบ ความโกลาหลเกิดขึ้นบนรถทันที หลายคนพยายามจะลงจากรถ แต่ก็ถูกไซนันห้ามไว้
“นั่งอยู่กับที่นั่ง อย่าลงจากรถ ไม่ยังงั้นโดนพวกมันยิงตายแน่”
“เราจะตายไหม”
“พวกมันจะฆ่าเราไหม”
เกิดคำถามดังขึ้นด้วยความหวาดกลัวจากลูกทัวร์ และแม้หวาดกลัวจนมือไม้สั่นไปหมด กระนั้นแสนรักก็พยายามเอ่ยปลอบลูกทัวร์ทุกคน
“เราจะไม่เป็นอะไรนะคะ ทุกคนจะปลอดภัย เดี๋ยวก็มีตำรวจ ทหารมาช่วยพวกเราแล้ว ทุกคนหมอบลงเหมือนที่คุณไซนันบอกนะคะ”
แสนรักก้มหน้าหลบอยู่ตรง [1]คอนโซล (Console) รถยนต์ด้วยความหวาดกลัวไม่แพ้กัน ได้แต่ภาวนาให้มีตำรวจ ทหารมาช่วยพวกเธอทันท่วงที ตามที่ได้เอ่ยปลอบลูกทัวร์ไปเช่นนั้น
เสียงปืนยิงต่อสู้ระหว่างทหารนอกเครื่องแบบกับโจรคนร้ายดังขึ้นอีกหลายนาทีด้วยกัน ก่อนเสียงจะสงบลง ซึ่งแน่นอนว่าน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟมาก ทหารนอกเครื่องแบบแค่เพียงสามคน ไม่มีทางยิงต่อสู้กับโจรทะเลทรายที่มีจำนวนมากกว่าได้
อีกไม่กี่นาทีต่อมา รถตู้ของนักท่องเที่ยวจากประเทศไทย ก็ถูกล้อมไปด้วยโจรทะเลทราย แต่ละคนหน้าตาโหดเหี้ยมไร้ซึ่งความปราณี
“พวกมันมาแล้ว ผมจะล็อกประตูรถไว้ ไม่ให้พวกมันเปิดออกได้ แต่ก็คงทำได้ไม่นานนัก” ไซนันบอกกับแสนรัก ซึ่งยังคงก้มหน้านิ่งเหมือนลูกทัวร์คนอื่นๆ
“บอกให้พวกมันเอาเงินทองไป แต่อย่าฆ่าพวกเราเลย”
แสนรักกระซิบบอกเสียงสั่นเทา ได้ยินเสียงโจรร้ายพยายามเปิดประตูตามด้วยเสียงทุบรถตลอดเวลา ก็หวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ
“เปิดประตูรถให้ได้”
ชิยาด์ลูกน้องคนสนิทของนาฟซา ซึ่งทำหน้าที่ออกปล้นเพื่อเอาใจและทำความดีความชอบให้หัวหน้ากองโจรอย่างนาฟซาได้เห็น ตะโกนสั่งลูกน้องเกือบสิบคน ที่กำลังล้อมอยู่รอบๆ รถตู้ ซึ่งพวกมันพยายามเปิดประตูรถตู้ แต่ก็ถูกไซนันกดล็อกประตูไว้
“คุณแสนรัก บอกทุกคนว่าผมขอโทษที่ดูแลพวกเขาไม่ได้ และขอให้คุณกับทุกๆ คนปลอดภัยด้วยเถอะ”
ไซนันเอ่ยสั่งลา รู้ดีว่าตนเองคงยื้อเวลาเพื่อช่วยแสนรักและนักท่องเที่ยวชาวไทยได้ไม่นาน เมื่อเหลือบสายตาเห็นคนร้ายคนหนึ่งเดินมาตรงประตูรถด้านที่เขานั่งอยู่
“ไซนัน ทำไมพูดเหมือนกำลังจะสั่งเสียเลยล่ะคะ”
ปัง!
“กรี๊ดด!!!”
แสนรักหวีดเสียงร้องไม่ต่างจากคนบ้า ตาเบิกโพลงเมื่อเลือดสดๆ ของไซนันสาดกระเซ็นมาโดนตัวเธอ ตามด้วยร่างของไซนันที่ฟุบลงไปกับพวงมาลัยรถ เสียชีวิตคาที่กับกระสุนปืนที่เจาะเข้าตรงหัวสมองของเขา
++++++++++++
[1] คอนโซล (Console) หมายถึงตำแหน่งด้านหน้ารถที่มีหน้าปัดต่างๆ อยู่
- Writer
