[เซตวังวน2] วังวนร้ายซ่อนรัก

[4] ได้แค่ไหน

@22.00 น.

ร่างเล็กหมุนซ้ายหมุนขวาอยู่หน้ากระจกในห้องแต่งตัว เธอมองทรวดทรงองค์เอวของตัวเองในชุดเดรสบางเบากระโปรงพลิ้วไหวแสนสั้นสีขาว ด้านบนเป็นสายเดี่ยวผ่าอกอวบตรงกลางอวดความขาวเนียนตูมๆ ที่ใครมองมามีหรือจะไม่หลง

ก็แน่ล่ะ เธอตั้งใจจะออกไปล่าเหยื่อขนาดนี้จะให้ใส่มิดชิดคงไม่ใช่ เหยื่อในผับนั่นไง สถานที่ที่มีผู้ชายไปรวมตัวกันเยอะ

เธอจะกลับไปเป็นคนเดิมก่อนหน้า คนที่เคยยั่วๆ บดๆ ก่อนจะมาเจอแฟน พูดถึงแล้วก็โมโหอเล็กซ์ อุตส่าห์ว่าตั้งใจจะหยุดทำ จะเป็นคนดีของแฟนคนเดียว

แต่โชคกลับไม่เข้าข้าง สงสัยเทวดาอยากแกล้ง อยากเห็นรอยยิ้มและดวงตาแพรวพราวของหนุ่มๆ ที่มองมายังเธอมั้ง

โอเค งั้นน้ำจะไม่ขัด เธอจะจัดให้พวกเขาเหล่านั้นได้สมใจ ใครจะเป็นคนแรกก็เข้ามา

พอตรวจสอบความสวยเซ็กซี่ขี้เล่นของตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้าจนเป็นที่น่าพอใจ น้ำก็เดินไปหยิบกระเป๋าใบเล็กขึ้นมาสะพายข้าง หยิบรองเท้าส้นสูงออกมาสวม ยืนหมุนตรงหน้ากระจกด้านนอกอีกรอบก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องไป

"จะไปไหนน้ำ" ไฟที่เดินออกจากห้องมาพอดีว่าจะลงไปหาอะไรทาน เพราะเขาเพิ่งสร่างเมาได้ก็หิวมาก แต่ดันเดินมาเจอน้องสาวพอดี แล้วดูสิ แต่งตัวแบบนี้เหมือนกำลังจะไปไหนสักที่ เขาไม่เห็นน้ำแต่งแบบนี้นานแล้วนะ

"ไปเที่ยวค่ะ"

"ไปกับใคร"

"คนเดียวค่ะ"

"ไม่ได้!"

"พี่ไฟ! น้องโตแล้วนะคะ แล้วน้องก็เคยไปออกบ่อย" น้ำทำสีหน้าหงุดหงิด

"แต่นั่นมันมีไอ้ลม หรือไอ้ลมมันจะพาไป"

"ก็น้ำบอกจะไปคนเดียวไงคะ" พี่ลมเขาว่างที่ไหน

"งั้นพี่ไม่อนุญาต"

"แต่น้ำจะไป" ว่าแล้วร่างเล็กก็รีบวิ่งลงบันไดทั้งที่ยังใส่ส้นสูงอยู่แบบนั้น ทั้งที่ไฟอยากห้ามแต่กลัวน้องสาวจะรีบกว่าเดิมจนเผลอตกบันได

เขายกมือขึ้นกุมขมับไม่รู้จะเอาไง ไอ้ฝรั่งนะไอ้ฝรั่งทำน้องเขาได้ แบบนี้จะไปหาใครคนไหนที่จะมาทำให้น้ำเลิกทำนิสัยแบบนี้อีก

"ไอ้ลม" พอเขานึกถึงใครบางคนขึ้นมาได้ แต่ว่าน้องสาวของเขาไปเที่ยวไหนล่ะจะได้บอกถูก

ว่าแล้วร่างสูงก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกรอบก่อนจะหยิบมือถือออกมาเพื่อโทรถามน้ำว่าจะไปเที่ยวไหน เขาจะได้ให้เพื่อนตามไป แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือน้ำกดตัดสาย ตัดสายทุกครั้งที่เขาโทรใหม่ "ให้มันได้อย่างนี้สิดื้อจริงๆ"

"ก็ดื้อเหมือนนายนั่นแหละ"

"โถ่น้ำ.." ไฟหันไปมองค้อนใส่เมียก่อนจะกดเบอร์โทรออกใหม่ แต่คราวนี้เขาโทรหาลมแทน

รอสายอยู่นาน ไอ้ลมก็ไม่รับโทรศัพท์เขาเลย อย่าบอกนะว่าเมายังไม่ฟื้น ไอ้นี่เนี่ยนะ แล้วใครจะเอาน้องเขาอยู่วะ

"ไอ้ดิน" ลองดูก่อนแล้วกัน ว่าแล้วไฟก็กดโทรออกหาดิน เขาก็มีแต่เพื่อนสองคนนี้ที่สนิทกันสุดๆ แล้ว

คราวนี้รอสายไม่นาน..

(ว่า)

"อยู่ไหน"

(ร้าน)

"ไอ้ดิน น้ำจะออกไปเที่ยว คนเดียว" ไฟเน้นประโยคหลังชัดๆ

(แล้วไง บอกกูทำไม น้องมึงไม่ใช่?)

"ก็ใช่ แต่กูต้องดูลูกช่วยเมียไง ก็เพราะมึงที่มาชวนกูกินเหล้าน้ำค้างเลยไม่อนุญาตให้กูออกจากบ้าน" ความจริงไฟแค่เอามาอ้าง เพราะหากจะออกไปตามน้องจริงๆ น้ำค้างไม่ห้ามเลย แต่คนไม่อยากไปไง อยากอยู่กับเมีย

(ก็ไปบอกไอ้ลมสิ สนิทกันมากไม่ใช่ไง) ดินยังคงตอบด้วยท่าทีสบายๆ ใช่เรื่องของเขาเสียเมื่อไหร่

"ก็กูโทรหามันแล้ว แต่มันไม่รับสาย"

เงียบ

"ช่วยกูหน่อยดิน"

ดินยังคงเงียบ

"มึงอย่าเงียบดิวะ"

(ว่ามา) ดินเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิด น่าเบื่อว่ะพี่น้องบ้านนี้

"กูไม่รู้ว่าน้ำจะไปเที่ยวที่ไหน หากไปเที่ยวร้านเรามึงก็ดูแลหน่อย แต่ถ้าไปที่อื่นมึงพอจะมีทางมั้ย อย่างเช่นให้คนตามไปดูหรือใช้อภิสิทธิ์ไม่ให้เข้าเที่ยวที่นั่นเลย แล้วเข้าได้แต่ร้านเรา"

(แต่กูต้องดูร้าน ไม่มีเวลาตามคนบอกไม่ฟัง) งานเขาเต็มไม้เต็มมือ

"น่า..มึงก็รู้ว่าน้ำกำลังอกหัก อีกอย่างน้องกูยังเด็กอยู่ ช่วยหน่อยเถอะ" และเป็นเขาเองที่ไม่ค่อยได้ให้ความรักน้องเพราะทั้งเรียนและทำงาน เราสองพี่น้องปราศจากความรักของพ่อแม่ตั้งแต่เด็กเพราะท่านเสียชีวิตทั้งคู่ เขาไม่อยากตำหนิว่าน้ำเป็นแบบนี้ เพราะครั้งหนึ่งเขาก็เคยโหยหาความรักจากน้ำค้างเช่นกัน

ดินถอนหายใจออกมาแต่ไม่เอ่ยอะไร

"อย่าเงียบสิวะไอ้ดิน"

(ดูก่อน) แต่เขาไม่รับปาก

"ไอ้ห่า ขอล่ะช่วยหน่อยเถอะ"

(..ให้กูจัดการได้แค่ไหน) หากอยากให้เขาช่วยจริงๆ ถ้าจะมากั๊กไม่ให้เขาทำโทษอย่ามาขอร้องเสียให้ยาก

"เฮ้อ..แล้วแต่มึงแล้วกัน แต่มึงควรจะรู้ไว้นะว่าน้องกูกำลังเศร้า ก็เพลาๆ มือหน่อย" เขารู้ว่าดินค่อนข้างที่จะปากจัด และก็ไม่ชอบทำตามคำสั่งใคร แค่นี้ถือว่าเขาขอมากพอแล้ว

(..อืม)

"เคๆ ขอบใจ กูไปแดกข้าวก่อน ตื่นขึ้นมาหิวฉิบหาย เมียยังจะมาบ่นจนหูชา"

เพี๊ยะ! "โอ๊ย! น้ำค้าง แค่นี้ก่อนนะมึง" ตีเหมือนแม่เลยวุ้ย