[เซตวังวน2] วังวนร้ายซ่อนรัก

[9] ฝากน้อง

รถของดินและน้ำก็มาจอดลงตรงหน้ามหาลัย และหญิงสาวเองก็นิ่ง พอปรายตามองคนด้านข้างไปนิดก็เห็นเขานิ่งอยู่เหมือนกัน คงไม่ได้ใจดำให้เธอเดินไปเองหรอกใช่ไหม แต่แน่สิ เขามันใจร้ายอยู่แล้วนี่ เขามันไม่เหมือนพี่ลมของเธอเลยสักนิด

แล้วบัตรเครดิตใบหนึ่งก็ถูกยื่นมาตรงหน้าของคนที่นั่งน้อยใจอยู่แบบไม่ทันได้มอง พอปรายตามองอีกรอบเธอถึงกลับเงยหน้าขึ้นถามเขา

"อะไรคะ"

"บัตรเครดิตไง เอาไว้ใช้"

"ให้น้ำทำไมคะ" คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังหรือยังไง บอกเลยเธอไม่มีทางญาติดีกับเขาหรอก

"ก็ต่อไปไม่ต้องรับเงินจากไอ้ไฟแล้วไง อยากได้อะไรก็ไปซื้อเอา"

"ไม่เอาค่ะ พี่ชายน้ำก็มีเงิน" น้ำพูดแล้วทำท่าจะเปิดประตูรถลงไป แต่ช้ากว่าที่อีกฝ่ายคว้าแขนเธอเอาไว้

"ปล่อยค่ะ น้ำจะไปเรียน"

"เอาไป นี่ไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นคำสั่ง แล้วก็ไม่ต้องไปใช้เงินไอ้ไฟมัน ลำพังมันหาเงินเลี้ยงลูกเมียมันก็หนักพอแล้ว ใช้เงินแบบนี้ไม่สงสารพี่ตัวเองหรือไง" เขารู้ว่าเพื่อนของเขาให้น้องสาวได้ทุกอย่างและน้ำเองก็ใช้ตังค์เปลืองมากๆ ด้วย ดูข้าวของที่เธอใช้มีแต่ราคาแพงๆ ทั้งนั้น ใช้เงินเยอะอย่างกับหาเองเป็น

เขาไม่โทษเธอทั้งหมดหรอก เพราะไอ้ไฟเองที่ไม่มีเวลาดูแลน้อง ก็ได้แต่ส่งเงิน และคิดว่ามันจะสามารถเติมเต็มให้หญิงสาว แต่กลับกลายเป็นน้ำติดนิสัยฟุ่มเฟือย

"แต่น้ำไม่อยากรับ" ไม่เห็นพี่ชายเคยบอกเลย ถ้าเป็นแบบนั้นจริงพี่ไฟก็ต้องพูดสิ

"เอาไปอย่าให้พูดซ้ำ พี่ไม่ได้ใจดีเหมือนไอ้ลมนะบอกเลย" ดินเอ่ยเสียงเข้ม

"ก็แน่สิคะพี่มันใจร้าย" ที่ผ่านมาก็เห็นๆ กันอยู่ว่าชอบมองแรงใส่เธอขนาดไหน

"รู้แล้วก็ดี" ว่าแล้วเขาก็จับมันยัดลงในกระเป๋าสะพายใบหรูของเธอแล้วออกรถไป น้ำแทบปิดประตูรถเกือบไม่ทัน ก่อนจะหันไปชักสีหน้าใส่เขา หากเธอตกรถจะทำยังไง

และในเวลาเพียงสามนาทีดินก็มาหยุดรถลงตรงหน้าอาคารเรียนของอีกฝ่าย รถหรูราคาแพงต่างเป็นที่จับจ้องมองของคนด้านนอกจนคนในรถเธอไม่กล้าเดินลงไป

"ไม่ไปแล้ว?"

"ขยับอีกหน่อยสิคะตรงนี้ขวางทาง" น้ำพยายามบ่ายเบี่ยง

"ตรงนี้ที่จอดรถ หากไม่ลงไปงั้นก็ไปร้านกับพี่" ดินทำท่าจะออกรถอีกที

"พี่ดิน!" เขามันชอบบังคับจริงๆ

"ลงก็ได้" น้ำบ่นอุบอิบ

"เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับ"

"ไม่ต้องค่ะ!"

"พี่บอกไอ้ไฟไว้แล้ว เราก็ได้ยิน และพี่ไม่ชอบเด็กไม่ฟังคำสั่ง"

"พี่ดิน!" ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็ไม่ชอบหมดนั่นแหละ

หญิงสาวชักสีหน้าใส่เขาก่อนจะเปิดประตูลงไป แล้วรีบวิ่งเข้าอาคารเรียนเลยทั้งที่ยังเจ็บ เพราะมีหนุ่มๆ ที่เธอเคยสานสัมพันธ์อยู่แถวๆ นี้ไง เดี๋ยวหาข้ออ้างไม่ได้พอดี ขี้เกียจตอบคำถาม

"น้ำ!"

กึก! ด้วยความเร่งรีบแทบไม่ได้มองทาง แต่กลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเรียกชื่อหญิงสาว น้ำจึงค่อยๆ หันไปมอง "อะ..อ้าว แทน" เธอเปลี่ยนสีหน้าเป็นฉีกยิ้มหวานแทนอาการตกใจ

แทนเรียนวิศวะปีสองอายุเท่ากันกับเธอ คนที่เธอเคยไปดูหนังด้วยบ่อยครั้งเมื่อตอนที่เธอยังคบอเล็กซ์ และเขานั้นหล่อมาก มากจนเธอโดนสายตาจงเกลียดจงชังจากคนที่แอบชอบเขานั่นไง

แต่แล้วไง คนสวยย่อมได้มาครอบครอง และเธอชอบไปไหนมาไหนกับแทนมากกว่าคนอื่นเพราะชายหนุ่มนั้นเอาใจเก่ง แต่พอตั้งใจว่าจะไม่นอกใจอเล็กซ์ เธอก็เลิกคุยได้ตั้งสามวัน อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะเป็นคนดี แต่ได้ไม่นานกลับถูกบอกเลิกซะงั้น มาวันนี้แทนกลับมายืนตรงหน้าแล้ว

"ใครมาส่งเหรอ"

"เอ่อ..พะ..พี่"

"พี่ชายน้ำขับรถคันสีแดงไม่ใช่เหรอเท่าที่จำได้ แต่นี่มันสีดำ" เขาจำได้เพราะเขาเองก็รู้จักพี่ชายของน้ำ ตอนมาส่งอีกคนยังเห็นพี่เขาขับรถคันนั้นมาตลอดอยู่เลย

"มะ..แหม พี่ชายน้ำก็มีรถหลายคันเปล่าไม่เห็นแปลก แล้วไม่ไปเรียนหรือไง" แต่ไม่ใช่พี่จริงๆ ไงเล่าเข้าใจเธอบ้างสิ พี่ห่างๆ

"ก็ไป แต่คิดถึงไงเลยมาดักรอ"

"ทะ..ทำไมไม่โทรมาล่ะ" มาแบบนี้เธอตกใจนะ แทบหล่นลงไปถึงตาตุ่มเลย

"ก็กลัวไม่เห็นภาพแบบนี้ไง เผื่อน้ำจะแอบมีใคร"

"ก็บอกแล้วไงว่าพี่ชาย" แทนเนี่ยนะ นี่แหละเหตุผลที่เธอยังไม่ตกลงปลงใจลองคบเขา ถึงแทนจะเอาใจเก่ง แต่ก็เซ้าซี้เอาการ

"พี่ก็พี่ เย็นนี้ไปเดินห้างกันมั้ย เดี๋ยวพาไปซื้อของ"

"ที่ไหนเหรอ" สาวน้อยหูตาแพรวพราว นี่ไง ใครว่าเธอใช้ตังค์เปลือง มีแต่คนอื่นซื้อให้ทั้งนั้นแหละ เพราะคนที่เธอเลือกคุยก็มีแต่คนรวยๆ ฉลาดกว่านี้ไม่มีแล้วล่ะ

"ห้างS"

"ไป!"

น้ำตอบตกลงทันทีโดยไม่คิดให้มากความ โดยที่ไม่รู้ว่าดินเดินตามหลังเธอมาอยู่ ชายหนุ่มไม่ได้วางใจขนาดนั้น ตลอดเวลาที่เรียนที่นี่ด้วยกันเขาเห็นเธอเดินผ่านตรงนั้นทีตรงนี้ทีกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า และไอ้ที่คุ้นตาที่สุดก็ไอ้หน้าหล่อคนนี้

@ร้านเหล้า

"หวัดดีครับเฮีย"

"อืมเป็นไง เหล้ามาส่งครบยัง"

"ครบแล้วครับ เดี๋ยวนับเสร็จก็จะให้เด็กขนเข้าไปเก็บเลย"

"อืม" ดินพยักหน้าให้ลูกน้องคนสนิทอย่างโต๊ดไป เด็กหนุ่มวัยสิบเก้าทำงานดี แค่ปีแรกเขาก็วางใจแล้ว

ก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นสอง ที่เป็นโซนอาหารกึ่งบาร์ ช่วงที่ยังไม่เปิดบริการพวกพนักงานก็จัดเก็บสถานที่ให้เรียบร้อย

และชั้นสามที่เป็นพื้นที่ส่วนตัว ห้องนอนขนาดกลาง และห้องทำงาน เวลาที่ดินเมามากๆ ก็นอนนี่ หรือวันไหนที่เคลียร์บัญชีไม่ลงตัวก็อยู่จนเช้า

แต่กับไฟ เพื่อนเขาไม่ชอบนอนค้างที่อื่น ต่างคนต่างมีมุมเป็นของตัวเอง และไม่เคยบาดหมางใจกันเลย ส่วนหุ้นส่วนคนอื่นๆ หลังจากเรียนจบก็ทยอยถอนหุ้นไปเปิดร้านของตัวเอง และเหลือแค่เขากับไฟสองคนที่ทำร่วมกัน

และรายได้นั้นก็มากขึ้น แต่แบบนี้ดีเหมือนกันเขาจะได้ตัดสินใจง่ายๆ เวลาคิดจะทำอะไรก็คุยกับไฟแค่สองคน เพื่อนว่าไงก็ว่ากัน เพราะพวกเขามันมองตาก็รู้ใจอยู่แล้ว

ดินเดินเข้ามานั่งในห้องทำงาน

ครืด..ครืด..

มือหนาล้วงเอามือถือในกระเป๋าที่สั่นเตือนออกมาดู เมื่อเห็นหน้าจอแสดงชื่อของไฟจึงกดรับ

"ว่า"

(กูว่ากูลืมถามมึงไปเลยเรื่องเมื่อคืน)

"เรื่องอะไร" ก็รู้แหละ แต่เอาจริงเขาไม่อยากเล่า

(ก็เรื่องน้ำไง มึงไปเจอน้องกูที่ไหนเหรอ ร้านเราเปล่า)

"เปล่า ผับแถวอื่น"

(แล้วเป็นไง)

"กูก็ยื่นคำขาดให้กลับบ้าน" ถ้าเขาเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้คนเป็นพี่ฟัง ไอ้ไฟจะอกแตกตายไหมที่น้องสาวเกือบถูกใครก็ไม่รู้ลากไปรุมโทรม

(แล้วน้ำฟัง?)

"อืม" ไม่ฟังได้ไง เลือดสาดขนาดนั้น

(เฮ้ยดีว่ะ นอกจากไอ้ลมก็มีมึง งั้นเอางี้ กูขอมอบหน้าที่นี้ให้มึง แลกกับกูจะเอาส่วนแบ่งร้านลดลง)

"ไม่ต้อง กูแค่ดูแลให้ชั่วคราว ไม่ได้ว่าจะดูแลตลอดไป"

(แต่เฮ้ย กูบอกเลยว่านอกจากไอ้ลมก็มีมึง นะๆๆ ช่วงนี้ไอ้ลมมันงานยุ่ง มีแค่มึงแล้วล่ะ ถือซะว่ากูขอ)

ดินนิ่งไปสักพักก่อนจะเอ่ยออกมา "..หากมึงยังยืนยันคำเดิมว่ากูมีสิทธิ์ทำโทษน้ำทุกอย่างหากเธอไม่ฟังกูจะยอม"

(อืม ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู คงไม่ฆ่าน้องกูตายหรอกมั้ง)

"หึหึ" ไม่แน่

(ฝากด้วยเว้ยฝากด้วย)

"เคๆ"