ตอนที่ 2
1015 Words
ประเทศอังกฤษ
เวนิสที่กำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยแววตาที่โหยหาอะไรบางอย่าง ในมือเธอกำลังถือแท็บเล็ตพร้อมปากกาที่ใช้เขียนบนจอแท็บเล็ตภายในหน้าจอนั้นมีภาพสเก็ตเครื่องประดับชิ้นหนึ่งที่มีรูปร่างคล้ายพระอาทิตย์กับพระจันทร์แล้วเธอก็ได้คิดถึงเรื่องราวในอดีต
หลายปีก่อน
ตึก..ตึก...ตึก
“พี่คินนนนน!”
เสียงเวนิสที่ใส่ชุดนักเรียนมปลายโรงเรียนดังกำลังวิ่งถือกระดาษอะไรสักอย่างวิ่งมาหาอคินที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่สวนหลังบ้านอย่างตื่นเต้นดีใจ
“วิ่งหน้าตั้งเสียงดังขนาดนี้มีอะไรมาอวดพี่อีกล่ะ”
อคินถามสาวน้อยตรงหน้าออกมาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและมองเวนิส ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู
“มีแน่นอนแล้วพี่คินจะต้องดีใจและภูมิใจในตัวเวมากๆด้วย แท๊แด๊!!”
เวนิสพูดแล้วยื่นกระดาษแผ่นนั้นที่เธอถือมาให้อคินพออคินเห็นข้อความในกระดาษแผ่นนั้นเขาก็ยิ้มบางๆออกมาตามแบบฉบับผู้ชายมาดนิ่งขรึมของเขา
“อะไรกันอ่ะยิ้มแค่นี้เองไม่ดีใจเหรอที่เวทำได้เวอุตส่าห์ให้พี่คินดูเป็นคนแรกเลยนะ”
เวนิสถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงปนน้อยใจที่พี่ชายคนดีของเธอไม่แสดงอาการตื่นเต้นดีใจอะไรมากมายทั้งๆที่เธอสอบติดในคณะที่เขาและครอบครัวของเธออยากให้เธอเรียน
“ทำไมพี่จะไม่ดีใจล่ะพี่ดีใจและภูมิใจในตัวเวมากเลยนะ”
“ดีใจแต่ดึงหน้านิ่งเชียวนะ”
เวนิสพูดแล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆอคินด้วยท่าทีฟึดฟัดตามสไตล์คุณหนูเอาแต่ใจ
“เก่งมากไอ้ดื้อของพี่”
อคินเอามือมาลูบหัวเวนิสแล้วจับโยกไปมาเบาๆก่อนที่จะพูดประโยคที่แสนอบอุ่นนี้ออกมา
“ต่อจากนี้ไปเวจะตั้งใจเรียนแล้วรีบเรียนให้จบไวๆจะได้ช่วยป๊าช่วยพี่คินทำงานพี่คินจะได้ไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้ เวตั้งใจสอบคณะนี้มากเลยนะเวอยากช่วยพี่คินทำงาน”
“พี่รู้ แล้วพี่ก็เชื่อว่าเวทำได้”
อคินพูดแล้วมองหน้าเวนิสด้วยความภาคภูมิใจในตัวน้องสาวคนนี้ของเขาตั้งแต่เล็กจนโตเวนิสจะเชื่อฟังคำสั่งสอนของเขาตลอดถึงจะดื้อไปบ้างแต่เธอก็ไม่เคยทำตัวไม่น่ารักใส่เขาเลย
“แล้วพี่คินอยากรู้ไหมว่าตอนสอบปฏิบัติเวออกแบบเครื่องประดับเป็นรูปอะไร”
“รูปอะไรล่ะ! มายเมโลดี้ที่เวชอบเหรอ”
“ไม่ช่ายย เวออกแบบเป็นพระอาทิตย์กับพระจันทร์”
“ทำไมต้องเป็นพระอาทิตย์กับพระจันทร์”
อคินขมวดคิ้วถามเวนิสถึงรูปที่เวนิสออกแบบ
“ก็พระอาทิตย์กับพระจันทร์เหมือนโลกคู่ขนานที่ไม่มีทางมาบรรจบกันได้แต่ทั้งสองก็คือส่วนเติมเต็มของโลกใบนี้ยังไงล่ะถ้าโลกใบนี้ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปโลกนี้ก็จะไม่สมบูรณ์แบบ”
เวนิสบอกความหมายของพระอาทิตย์กับพระจันทร์ของเธอให้อคินฟัง
“ความหมายดีนะแต่มันดูเศร้าจัง”
“เศร้ายังไงอ่ะความหมายดีออก”
เวนิสถามอคินออกไปอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่อคินพูด
ก็เศร้าที่พระอาทิตย์กับพระจันทร์ไม่ได้อยู่เคียงคู่กันไงเดี๋ยวพี่เปลี่ยนคำนิยามของพระอาทิตย์กับพระจันทร์ให้ใหม่
“ยังไงอ่ะ”
เวนิสทำหน้าสงสัยแล้วถามอคินออกไปอย่างต้องการคำตอบ
“พระอาทิตย์รักพระจันทร์มากพระอาทิตย์จะยอมดับแสงตัวเองเพื่อให้พระจันทร์ส่องแสงขึ้นมาแล้วพี่ก็คือพระอาทิตย์ของเวส่วนเวคือพระจันทร์ของพี่”
"พี่คิน!"
เวนิสมองหน้าอคินพร้อมกับเรียกชื่อเขาอย่างแผ่วเบาเมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ออกมาแล้วทั้งสองคนก็มองสบตากันค้างอยู่อย่างนั่นสายตาที่ทั้งสองสื่อถึงกันมันมีร้อยล้านความหมายที่สื่อออกมาถึงความรู้สึกของทั้งคู่ที่มีต่อกันแล้วอคินก็จับมือเวนิสมากุมไว้ก่อนที่เขาจะพูดบางอย่างกับเธอ
“จำไว้นะเวว่าต่อจากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นให้เวรู้ไว้ว่าพี่จะทำทุกอย่างเพื่อเวและครอบครัวของเวให้สมกับที่เวและทุกคนรักและดีกับพี่”
ตัดภาพมาปัจจุบัน
“เว….เวนิส!!”
“หะ...หะ!!”
“เป็นอะไรฉันเห็นเธอนั่งเหม่อตั้งนานแล้วนะ”
ให้ตายเถอะค่ะนี่ฉันเผลอนั่งคิดถึงเขาอีกแล้วเหรอเป็นแบบนี้ทุกทีเลยเวลาออกแบบอะไรเป็นพระอาทิตย์กับพระจันทร์ฉันต้องคิดถึงผู้ชายคนนั้นคนที่ฉันไม่อยากแม้แต่จะได้ยินชื่อเขา
“คิดถึงคุณพระอาทิตย์อยู่เหรอจ๊ะคุณพระจันทร์”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะใบบุญถ้าเธอยังเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนอ่ะ”
เห็นไหมคะพอฉันนั่งเหม่อแบบนี้ที่ไรใบบุญเพื่อนรักของฉันก็ล้อฉันแบบนี้ทุกทีเลย
"เมื่อไหร่จะเลิกทิฐิกับพี่อคินสักทีเวเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะ"
"เธอไม่มาเป็นฉันเธอไม่เข้าใจหรอกใบบุญ"
"แต่มันก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่พวกท่านก็เคลียร์กันจบตั้งแต่พวกเธอยังไม่เกิดด้วยซ้ำมันไม่ยุติธรรมกับพี่อคินเลยนะที่เธอจะมาโยนความผิดโยนความเกลียดชังแบบนี้ให้เขาอ่ะ"
ฉันถึงกับหันไปมองหน้าใบบุญตาขวางเลยค่ะตอนนี้ที่ใบบุญพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกแค่วันนั้นที่ฉันบังเอิญไปได้ยินป๊ากับแม่คุยถึงเรื่องทุเรศเรื่องนี้ฉันก็ช็อกมากพอแล้วฉันก็พอรู้มาบ้างว่าอดีตป๊าฉันเพลย์บอยแค่ไหนแต่ที่ฉันรับไม่ได้คือป๊าของฉันเคยมีอะไรกับ...แม่ของเขามาก่อนที่จะมีแม่ฉัน
- Writer
