“แรงอยู่นะเว”
“แรงสิทำไมจะไม่แรงล่ะที่ยัยนั่นว่าเธอ”
ฉันตอบใบบุญออกไปหลังจากที่ฉันกับใบบุญแยกตัวออกมาจากพวกนั้นฉันโมโหยัยสิตานั้นจริงๆนะคะกล้ามากที่มาดูถูกมาว่าเพื่อนรักฉัน
“ฉันหมายถึงที่เธอว่าพี่อคินแบบนั้นต่อหน้าทุกคนต่างหากล่ะ”
“เธอก็โดนว่าเหมือนกันใบบุญ”
“แต่คนที่ว่าฉันไม่ใช่พี่อคินแล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้เป็นผู้บริหารระดับสูงเหมือนพี่อคินนะที่จะต้องมาอับอายกับคำพูดแบบนี้”
อับอายเหรอ ฉันทำให้นายนั่นอับอายงั้นเหรอก็ช่างสินายนั่นเป็นกาฝากบ้านฉันจริงๆแล้วอีกอย่างฉันปกป้องเพื่อนฉันมันผิดตรงไหนกัน
“แต่ฉันปกป้องเธอจากแฟนปากหมาของเขานะใบบุญ”
ฉันตอบกลับใบบุญออกไปหลังจากที่ใบบุญพูดแบบนั้นออกมา
“ฉันรู้ว่าเธอรักและโกรธยัยสิตานั่นแทนฉันแต่เธอควรจะนึกถึงหน้าพี่อคินบ้างนะเวที่สำคัญยัยสิตาไม่ใช่แฟนพี่อคิน”
ใบบุญก็ออกตัวออกรับแทนพี่ชายที่แสนดีซะเหลือเกินจนฉันหมั่นไส้แล้วนะคะตัวเองโดนว่าแท้ๆยั
