EP.10 ว่าที่ลูกสะ (ใภ้) สาว
728 Words
บีเลิฟหันไปมองหน้าแม่ตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะรีบลุกขึ้นทันทีด้วยความอายแบบ แทบอยากจะวิ่งหนีกลับบ้านในตอนนี้เลย
"เป็นไรไหม ?" ผู้ชายร่างสูงผิวขาว หน้าตาหล่อแบบโคตร โคตรหล่อ เดินตรงเข้ามาถามอาการบาดเจ็บของเธอทันที
"เอ่อ..." หญิงสาวเบิกตามองความหล่อเหลาของเขา พร้อมกับฉีกยิ้มออกกว้างมากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้..
"เมื่อกี้เธอเอาหัวลงกระแทกพื้นเหรอ ?" ร่างสูงเอ่ยถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"เปล่าค่ะ" บีเลิฟตอบกลับไปอย่างเสียงอ่อนเสียงหวาน
(ตรงสเป็กทุกอย่างเลยอะ โคตรหล่อ คนนี้แหละพ่อของลูก) บีเลิฟยืนยิ้มจินตนาการไปต่าง ๆ นานา
"อืม" เขากลอกตามองบนเล็กน้อย อย่างไม่ใส่ใจเด็กสาวตรงหน้าสักเท่าไร
ในขณะที่เขาตั้งท่าจะเดินหันหลังกลับไป เมื่อเห็นว่าบีเลิฟไม่ได้บาดเจ็บอะไร
"เออ....โอ๊ย !" จู่ ๆ สาวเรียบร้อยของคุณแม่เบญก็ร้องขึ้นด้วยน้ำเสียงห้าว ๆ
"จู่ ๆ เจ็บขึ้นมาทันทีเลยค่ะ" บีเลิฟบอกพร้อมกับจับที่เข่าของตัวเองทันที
เพื่อเรียกร้องให้คามินสนใจเธอ
"ตามิน ! ลูกยืนบื้ออะไรอยู่ล่ะลูก....น้องเจ็บทำไมไม่รีบช่วยประคองมานั่งก่อน" คุณหญิงนงนุชลุกขึ้นจากโต๊ะ พร้อมกับดุใส่ลูกชายตัวเอง
"ใจเย็น ๆ ก่อนนุช...ยัยบีเลิฟไม่เจ็บอะไรขนาดนั้นหรอก" คุณแม่เบญรีบออกตัวช่วยคามินทันที
หมับ ! คามินคว้าแขนของบีเลิฟและประคองเธอเดินไปส่งถึงโต๊ะ โดยไม่ปริปากพูดอะไรเลยสักคำ
บนโต๊ะอาหาร
คุณแม่ของบีเลิฟหันมาส่งสายตาดุ ๆ ใส่ลูกสาวเล็กน้อย เพราะเธอเพิ่งจะบอกว่าเรียบร้อยไปไม่ทันขาดคำก็ล้มหน้าคะมำต่อหน้าต่อตาเลย
"สวัสดีค่ะ ๆ ๆ " บีเลิฟรีบยกมือไหว้ทั้งแม่ตัวเอง แม่บ้าน รวมไปถึงคามินด้วย
"ไหว้พระเถอะลูก...แม่ไม่ได้เจอไม่กี่ปี โตเป็นสาวสวยจนจำแทบไม่ได้เลยนะ นี่ถ้าแม่ได้เจอบีเลิฟข้างนอกเนี่ยจำไม่ได้แน่เลย" เพื่อนรักของคุณแม่เอ่ยทักทายเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและเป็นกันเองแบบสุด ๆ
"ขอบคุณค่ะ คุณแม่นุช...คุณแม่ก็ยังดูสาวและสวยเหมือนเดิมเลยนะคะ" บีเลิฟเอ่ยตอบไปด้วยท่าทางอ่อนน้อม และยิ้มกว้างอย่างจริงใจให้กับทุกคน
"นี่คามินจำน้องได้ไหม...ตอนที่เจอเรายังเด็กกันอยู่เลยเนอะ" คุณแม่นุชหันไปพูดคุยกับเพื่อนสนิทของเธอทันที
"ใช่ ๆ สองคนนี้ยังเด็กมาก ๆ เลย คงจะจำกันไม่ได้หรอกเธอ" แม่เบญตอบอย่างยิ้ม ๆ
หลังจากที่ทั้งสี่คนนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกันไป บีเลิฟก็ชวนสองแม่คุยกันเรื่องความสวยความงาม และก็เล่าเรื่องตลก ๆ ให้พวกท่านฟังจนพากันขำยกใหญ่
ด้วยความสดใส และรอยยิ้มที่ร่าเริงของเธอ รวมไปถึงมุกตลก ๆ ที่เธอเล่นมา ทำเอาคามินที่นั่งหน้าขรึมก็แอบกัดฟันเพื่อกลั้นขำอยู่เช่นกัน
"จะว่าไปมีลูกสาวเนี่ยก็ดีนะ ไม่เหงามีเพื่อนคุยได้ตลอดเวลาเลย" คุณแม่นุชบ่น ๆ ว่าไปทางคามินที่เอาแต่นั่งทานข้าวแบบเงียบ ๆ
"มีลูกชายน่ะ ติดแต่พ่อจะเม้าท์อะไรด้วยก็ไม่สนุก" แม่นงนุชหันไปบ่นให้เพื่อนรักฟังและเหลือบมองไปทางลูกชายเล็กน้อย
"ก็ผมไม่รู้จะคุยอะไรกับแม่ดีอะ..เรื่องดาราผมก็ไม่ค่อยถนัด" คามินก้มหน้าลงเล็กน้อย เพราะพวก
สาว ๆ ก็คุยกันไม่พ้นความสวยความงาม ละคร ซีรีส์ ชีวิตดารา ตามสไตล์ผู้หญิง ๆ
"นี่ถ้าเธอไม่อยากเหงาเนี่ยนะ เดี๋ยวฉันพายัยบีเลิฟมาคุยเล่นที่บ้านบ่อย ๆ ก็ได้นะ" แม่เบญบีบไหล่ของเพื่อนไปเบา ๆ อย่างเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนดี" ใจฉันเนี่ย..อยากจะรับเป็นลูกสะ.. (ใภ้) สาววันนี้ซะเลย" สองแม่คุยกันไปมาข้ามทั้งบีเลิฟและคามินไปมา ๆ อย่างตั้งใจให้ทั้งคู่รู้ตัว
- Writer
