ก๊อก...ก๊อก...
เสียงเคาะกระจกรถ เรียกความสนใจให้นาราหันไปมอง พอเห็นมีบุรุษร่างใหญ่ก้มหน้าใกล้ประตูรถ ทำไม้ทำมือให้ลดกระจกรถลง จึงทำตามเพราะอยากรู้ว่าชายคนนี้ต้องการอะไร ทว่า...หญิงสาวกดกระจกลงเพียงเล็กน้อย พอให้ได้ยินเสียงจากชายคนดั่งกล่าวเท่านั้น
“คุณนาราครับ”
ในยามจำเป็น ภาวินก็เล่นละครตบตาได้ดีไม่แพ้เหล่านักแสดง ชายหนุ่มตีสีหน้าตระหนกให้เห็นขณะเอ่ยเรียกหญิงสาวด้วย
นาราจ้องมองชายหนุ่มที่ยืนข้างรถ ซึ่งเรียกได้ว่าหล่อเหลาคมเข้มยิ่งกว่าดาราในสังกัดของคุณพ่อของเธอซะอีก
แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจที่ความหล่อเหลาของชายผู้นี้ เธอกำลังสงสัยว่าเขาเป็นใครถึงได้เรียกชื่อของเธอได้ถูกต้อง อีกทั้งรู้สึกคุ้นหน้าอีกฝ่ายเหลือเกิน แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน
“คุณเป็นใคร มีธุระอะไรคะ”
“ผมเป็นพนักงานยกของในกองถ่าย คุณพ่อของคุณไม่สบาย เป็นลมอยู่ในงานเลี้ยงครับ” ภาวินเอ่ยโกหกตามที่ได้ขบคิดแผ
