บทที่ 14

1195 Words

และในขณะเธอเปลื้องผ้าให้ภาวินตักตวงความสุขได้ตามอำเภอใจ แต่ภาวินทำแค่เพียงปลดกางเกงลงจากเอวหนาเท่านั้น น้ำตาที่สะกดกลั้นไว้ไม่ยอมให้หลั่งรินออกมาขณะมีภาวินอยู่ด้วย ค่อยๆ ไหลพร่างพรูลงมาตามพวงแก้มขาวซีด โดยปราศจากเสียงร่ำไห้ เมื่อภาวินได้เดินหันหลังออกไปจากห้องแล้ว “คุณรสิตา ดวงวิญญาณของคุณอยู่ที่ไหน ทำไมไม่บอกพี่ชายของคุณว่าฉันไม่ใช่คนผิด” นาราตะโกนออกมาทั้งๆ หยาดน้ำตายังคงนองหน้า ใช่! เธอไม่ใช่คนผิด แล้วทำไมภาวิน ทำไมซาตานตนนี้ต้องพิพากษา ทำให้เธอเจ็บปวดทั้งกายและใจด้วย “บอกเขา...บอกพี่ชายของคุณ ว่าฉันไม่ได้ทำให้คุณต้องฆ่าตัวตาย” นาราจำต้องยอมรับสภาพเชลยที่ถูกภาวินยัดเหยียดให้โดยไม่มีทางหลบหนีไปได้ ภาวินทำทุกอย่างเพื่อให้การแก้แค้นของเขาลุล่วงไปตามเป้าหมาย เขาทำให้เธอเจ็บปวดในทุกนาทีที่มีเขาอยู่ด้วย และในเช้าของวันถัดมา นาราก็ถูกภาวินเล่นงานตั้งแต่พระอาทิตย์โผล่ยังไม่ทันพ้นขอบฟ้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD