สุดท้ายฉันก็อดไม่ได้ที่จะต้องตามคนเอาแต่ใจตัวเองอย่างมังกรไป แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาเดินหายไปไหน เรือบ้านี่ก็ลำใหญ่ซะจริงๆ กว่าจะเดินรอบทั้งลำเล่นเอาฉันเหนื่อยไปเลยทีเดียว
“อุตส่าห์จะง้อ ปล่อยให้เป็นบ้าตายไปเลยก็แล้วกัน” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ และถอดใจไม่ตามหาเขาแล้วเพราะมันเหนื่อย เดี๋ยวเขาสร่างเมาเมื่อไหร่ฉันก็เจอเขาเองนั่นแหละ
ฉันเดินวกกลับไปทางห้องนอน มันเหมือนฉันได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองหูไม่ดี แต่เมื่อเดินไปใกล้ ๆ กับประตูห้องเสียงมันก็ชัดเจน ฉันไม่ได้หูแว่วไปเอง มันคือเสียงของคนที่กำลังมีอะไรกันอยู่
เสียงร้องครวญครางของผู้หญิง และที่มากไปว่านั้นผู้หญิงคนนั้นเธอครางชื่อมังกรออกมา ฉันได้ยินเต็มสองหูของตัวเอง
ฉันจับลูกบิดประตูบิดไปมาเพื่อจะเปิดเข้าไปแต่ประตูกลับล็อก ฉันพยายามหายใจเข้าออกช้าๆ เป่าลมที่ปากออกเพื่อระบายความอัดแน่นในใจ ก่อนจะคิดตอกย้ำตัวเองว่าฉันกับมังกร
