หวานจ้องหน้าผมตาเขม็ง เธอพยายามถามผมว่าวันศุกร์คือใคร ใช่คนที่ผมกำลังติดพันอยู่ตอนนี้หรือเปล่า ซึ่งผมก็ตอบว่าใช่ ตอนนี้ผมกำลังหลงวันศุกร์ แต่วันศุกร์ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ผมต้องขอหย่ากับเธอ
“อย่าเอาคนอื่นมาเกี่ยว นี่มันเรื่องของคุณกับผม”
“อีแม่นั่นมันจะไม่เกี่ยวได้ไง คุณมีผู้หญิงมาตั้งกี่คนคุณไม่เคยขอหวานหย่า แต่พอมีมันคุณก็เปลี่ยนไป”
“คุณเองก็เอากับพี่ชายของเธอ ไม่ใช่รึไงหวาน” สุดท้ายผมก็ตัดสินใจพูดในเรื่องที่ผมรู้ออกไป เพราะทนไม่ได้ที่เห็นท่าทางของเธอที่เหมือนไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด
“ใครคะ หวานมีแค่คุณ” หวานยืนยันเสียงหนักแน่น ฮึ!! เธอคิดว่าผมมันหลอกง่ายขนาดนั้นเลยรึไง
“ไอ้ไม้ คุณรู้จักมันไหม”
“มะ ไม้ไหนหวานไม่รู้จัก” ท่าทางของหวานดูรนๆ ขึ้นทันทีเมื่อผมถามถึงชู้ของเธอ ถึงเธอจะปฏิเสธแต่ผมคงไม่โง่ที่จะเชื่อในเมื่อผมมีหลักฐานทุกอย่าง
“คุณอย่าคิดว่าผมไม่รู้นะหวาน เรื่องคุณกับไอ้ไม้
