Mabilis kong hinito ang sasakyan ni Dad sa harap ng bahay ni Peach, tio ang gamit ko kasi wala nga ang sasakyan ko. Napag desisyunan ko na kanina matapos kong kumain ng breakfast na umalis ng bahay dahil... dahil ewan ko, gusto ko lang.
Pagkatapos kong huminto ay hindi muna ako bumaba ng kotse. Nakatitig lang ako sa manibela na hawak-hawak ko ngayon. Hindi ko alam kung bakit iniisip ko si Arrow... hindi ko alam kung bakit nararamdaman ko na may kasalanan ako kung bakit umalis siya bahay. Ilang minuto pa akong nanatili sa loob ng kotse hanggang sa napag pasyahan ko na ngang lumabas. Agad akong pumunta sa may pintuan ng bahay ni Peach at sunod-sunod na kumatok doon.
I hope na wala ngayon ang asawa niya dahil wala akong ibang mapupuntahan kung nagkataon. Si Peach lang ang alam kong makakau
