ตอนที่ 1 บุพเพฯ
1061 Words
“วันแรกก็สายเลยพริกเอ้ย” พริก พริมา นักศึกษาปีหนึ่ง คณะการท่องเที่ยวและอุตสาหกรรมบริการ หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการประกอบอาหารและการจัดการภัตตาคาร วิ่งกระหืดกระหอบไปยังสถานที่นัดหมายสำหรับรับน้อง
“พริกรอมดด้วย” มด กวินธิดา เพื่อนสนิทของพริก กำลังจ่ายเงินค่ามอเตอร์ไซค์รับจ้างด้วยความรีบร้อน
“ตื่นสายเหมือนกันล่ะสิ”
“ก็เพราะพริกนั่นแหละ ชวนมดปีนกำแพงเมืองจีน กว่าจะหาทางลงได้เกือบเช้า”
“มดแค่เกือบ พริกนี่สว่างเลย แล้วเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ถ้าคุณแม่ไม่โทรมาก็ไม่ตื่นหรอก”
“นึกแล้วก็โมโหพี่ชั่ว ไม่ปลุก แถมยังปล่อยให้น้องสาวผู้บอบบางนั่งวินมาอีก หัวฟูเลยเนี่ย”
“นิดหน่อยเอง หน้าสวย รอด แล้วหน้าพริกโอเคไหม เป็นหมีแพนด้าหรือเปล่า” พริมาช่วยจัดทรงผมที่ชี้ฟูของเพื่อน เป็นกังวลใบหน้าของตัวเองด้วยไม่ได้แต่งหน้า
“หน้าสดเพื่อนก็สวย รอด”
“แต่พี่ว่าไม่น่ารอด”
“อุ้ย!!” พริมากับกวินธิดาตกใจใบหน้าถมึงทึงเจ้าของเสียงที่พร้อมจะงับหัวพวกเธอ
“ชื่ออะไร” เสียงนั้นเย็นเยียบเช่นเดียวกับสายตา
“เออ...” พริมากับกวินธิดามองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“ชื่ออะไร!!” รุ่นพี่หน้าโหดตะโกนถามเสียงดังลั่น ทำให้สองสาวสะดุ้งตกใจแล้วรีบแนะนำตัว
“พริกค่ะ”
“มดค่ะ”
“มาสาย แล้วยังจะคุยกัน โดยไม่สนใจว่าเพื่อนกับรุ่นพี่ต้องรอ ไปวิ่งรอบสนามสิบรอบ” รุ่นพี่สุดโหดออกคำสั่ง ชี้ไปยังสนามบาสเกตบอลที่มีรุ่นพี่คนอื่นๆ ยืนอยู่ ส่วนเพื่อนร่วมคณะนั่งกันอยู่บนสแตนเชียร์ ทุกคนมีป้ายชื่อห้อยคอ
“สิบรอบ!!” พริมากับกวินธิดาตกใจกับบทลงโทษ แม้จะเป็นสนามบาสเกตบอล แต่วิ่งสิบรอบก็ต้องเหนื่อยจนลิ้นห้อยเป็นแน่
“หรือจะให้เพื่อนๆ วิ่งแทน”
“เราสองคนวิ่งเองค่ะ” เพื่อนๆ ไม่ได้ทำอะไรผิด จะให้มารับโทษแทนพวกเธอที่มาสายได้อย่างไร
“ก็ไปสิ”
“ค่ะ” สองสาวเพื่อนซี้เสียงอ่อย เดินเอากระเป๋าไปวางบนโต๊ะม้าหิน แล้ววิ่งรอบสนามบาสเก็ตบอล
“วันแรกก็โดนทำโทษเลย” พริมาบ่นอย่างเซ็งๆ ขณะวิ่งรอบสนามบาสเกตบอล
“รุ่นพี่บ้าอำนาจ หน้าโหด ใจก็โหด ไอ้พี่ชิน จดชื่อลงบัญชีหนังหมาไว้เลย” กวินธิดาทั้งหมั่นไส้และแค้นเคืองรุ่นพี่ที่สั่งลงโทษเธอกับพริมา
“รุ่นน้องสองคนนี้ทำไมหน้าคุ้นๆ นะ โดนทำโทษที่มาสายล่ะสิ” เสียงเย้ยหยันดังมาจากอาคารชั้นสอง
“พี่ต่อของมด” พริมาเห็นเจ้าของเสียงเป็นคนแรก
“พี่ต่อ เพราะพี่เลย พี่ชั่ว” กวินธิดาเงยหน้าขึ้นไปมอง ชี้หน้าคนที่ไม่ยอมปลุก มิหนำซ้ำยังปล่อยให้ตนนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างมามหาวิทยาลัย แล้วยังจะมาเยาะเย้ยกันอีก
“เรียกไม่ตื่นเอง ช่วยไม่ได้” ต่อ กวินภพ ไม่สะทกสะท้านคำด่าว่าของน้องสาว
“มึงนี่ใจร้ายกับน้องกับนุ่ง แล้วอีกคนใช่เพื่อนมดเปล่าวะ หน้าคุ้นๆ” เซฟ ไตรทศ ต่อว่าเพื่อน เคยเห็นหน้าค่าตากวินธิดามาแล้วตอนที่ไปหากวินภพที่บ้าน และยังรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงอีกคน
“พริก เพื่อนสนิทมด”
“กูลงไปเอาโทรศัพท์ที่รถ” ปลาวาฬ อคิราห์ บอกเพื่อนทั้งสอง หลังจากเพิ่งรู้ตัวว่าโทรศัพท์ไม่ได้อยู่ที่ตัว
“ไหวไหมๆ ไหวกันหรือเปล่า” กวินภพยังคงส่งเสียงแกล้งน้องสาวกับเพื่อน
“พริกไหวไหม” กวินธิดาสังเกตเห็นเพื่อนหน้าซีดเซียวหลังจากวิ่งมาแล้วห้ารอบ
“ไหวสิ” แม้จะรู้สึกหวิวๆ แต่พริมาก็ยังใจสู้
“แต่หน้าพริกซีดมากเลยนะ”
“พริก...”
ดวงตาของพริมาเริ่มพร่ามัว ร่างบางคลอนแคลนหาจุดกึ่งกลางไม่ได้ แต่ก่อนจะร่วงลงไปกองกับพื้น ก็มีแขนแข็งแรงมารับไว้ได้ทัน เธอมองใบหน้าเจ้าของวงแขนผ่านดวงตาที่เริ่มเลือนราง ก่อนสติจะดับวูบ
“พริกเป็นยังไงบ้าง” กวินธิดาโล่งอกที่เพื่อนฟื้นคืนสติ ช่วยประคองพริมาให้ลุกขึ้นนั่ง
“พริกไม่เป็นอะไรแล้ว” พริมากวาดสายตามองไปรอบๆ
“ใจหายหมด ที่เป็นลมเนี่ยเพราะไม่ได้กินอะไรมาใช่ไหม ตอนที่พริกหมดสติ ท้องพริกร้องประท้วงดังมาก แล้วนี่พริกมองหาใคร”
“คนหล่อ”
“ฟื้นขึ้นมาก็มองหาคนหล่อเนี่ยนะ”
“คนหล่อที่ช่วยพริกไว้น่ะ” แม้ดวงตาจะเลือนราง แต่พริมาก็จดจำใบหน้าหล่อเหลาที่ทรงเสน่ห์ได้
“อ๋อ” กวินธิดาพยักหน้าน้อยๆ
“มดรู้จักเหรอ” จากท่าทางของเพื่อน พริมามั่นใจว่าเพื่อนต้องรู้จักผู้ชายที่ช่วยเธอไว้
“นั่นน่ะพี่ปลาวาฬ เรียนอยู่ปีสี่ การจัดการการท่องเที่ยวและนวัตกรรมบริการ”
“น่าเสียดายจัง”
“เสียดายอะไร”
“เสียดายที่เจอกันช้าไปน่ะสิ พริกเพิ่งจะเข้ามาเรียน ส่วนพี่เขาก็เรียนอยู่ปีสุดท้ายแล้ว ว่าแต่ มดรู้จักพี่เขาได้ยังไง”
“เพื่อนพี่ต่อ เคยมาหาพี่ต่อที่บ้าน”
“หล่อดีต่อใจมากเลย”
“หล่อน่ะยอมรับ แต่ดีต่อใจไหมนี่สิ”
“ทำไมล่ะ”
“มดว่าพี่เขาดูเข้าถึงยาก”
“ยังไง”
“มดก็อธิบายไม่ถูก”
“อะไรของมดเนี่ย”
“ก็มันอธิบายไม่ถูกนี่” ด้วยบุคลิกที่นิ่งขรึมของเพื่อนพี่ชายคนนี้ทำให้กวินธิดารู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่เข้าถึงยาก แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายให้พริมาเข้าใจอย่างไร
“พริกชอบพี่ปลาวาฬ” พริมาบอกความรู้สึกอย่างไม่ปิดบัง
“เดี๋ยวนะ เพิ่งจะเจอกันเอง”
“หนึ่งปี พริกต้องจีบพี่เขาให้ได้”
“มดไม่เคยเห็นพริกจะสนใจใคร แต่บทจะชอบ ก็ชอบง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ” กวินธิดาแปลกใจ มีเพื่อน รุ่นน้อง หรือรุ่นพี่มาจีบพริมามากมาย แต่ก็ไม่เคยเห็นว่าจะสนใจใคร
“รักแรกพบไง ต้องเป็นบุพเพสันนิวาสแน่ๆ ที่ทำให้พี่ปลาวาฬมาช่วยพริกไว้ ยังไงพริกก็ต้องจีบพี่เขามาเป็นแฟนให้ได้” พริมามุ่งมั่นที่จะทำให้รักแรกพบของตนเป็นรักที่สมหวัง
- Writer
