ภควัติแสนรัก

อ่อยเก่ง (ต่อ)

มือหนายกขึ้นนวดเฟ้นตามเรือนร่างอรชร วางมือลงบนสะโพกกลมกลึงบีบนวดอย่างหลงใหลก่อนจะเลื่อนขึ้นมากอบกุมทรวงอกนุ่มหยุ่นแต่อวบอิ่มเต็มมือ เขายังไม่ผละจากปากนุ่มทั้งมือไม้ยังสาละวนกับการสำรวจเรือนร่างเล็กบางแต่ซ่อนรูปของแสนรัก

เธอมีส่วนเว้าส่วนโค้งที่ผู้ชายยอมตายเพื่อให้ได้เป็นเจ้าของและเขาคือคนโชคดีคนนั้น นาทีนี้เขานึกหวงไม่อยากให้ใครมาซ้ำรอยอีกแม้แต่คนเดียว

ปากอิ่มที่ถูกเขาบดคลึงไม่นานก็เผยอออก ภควัติจึงส่งปลายลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากหวานแล้วหยอกเอิน ดูดดึงลิ้นเล็ก ยิ่งเพิ่มความหวามไหว ปั่นป่วนแก่แสนรัก

คนอ่อนประสบการณ์ถูกเขาปลุกเร้าจนมึนเมา ใจเต้นแรง ร่างแกร่งบดเบียดลงมาอย่างแนบแน่น ภควัติถอดเสื้อคลุมที่เกะกะขวางทางของเธอออก จากนั้นก็ถอดชุดนอนแบบกระโปรงของเธอลงไปทางปลายเท้าจนพ้นทาง แสนรักรู้ตัวดีว่าจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป เธอถามตัวเองว่าพร้อมจะเดินทางไปกับเขาไหม หากแต่ไม่ทันได้ตอบคำถามตัวเอง เสียงทุ้มพร่าของภควัติก็เอ่ยขึ้นก่อน

“แสนจูบผมสิครับ”

แสนรักจ้องเขานิ่ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ เธอก็พร้อมจะเสี่ยง ปากอิ่มจูบตอบเขาแต่ว่าทำอย่างเงอะงะจนภควัติยิ้มบางๆ คนเจนจัดกว่ามากเป็นฝ่ายจับเธอประคองให้นอนลงแล้วจูบเอง แสนรักครางผะแผ่วจากจูบอ่อนหวานที่ทาบทับลงมา มือบางโอบกอดรอบลำคอเขาไว้ทำให้ภควัติยิ่งฮึกเหิม กดจูบลากลมหายใจไปทั่วร่างของแสนรักทำให้แสนรักที่เปลือยเปล่าสั่นสะท้าน ยิ่งโอบกอดเขาไว้แน่น เรือนกายบึกบึนที่บดเบียดเสียดสีก่อให้เกิดความต้องการอันมากล้นจนทำให้สองร่างครางฮือ ลมหายใจร้อนผ่าวรินรดกัน ความร้อนแผ่คลุมไปทั่วห้อง

แสนรักถูกเขาสำรวจไปทั้งตัวและในนาทีสำคัญที่ความต้องการกำลังแล่นขึ้นสูงปรี๊ด แสนรักก็ถามออกมาเสียงแปร่งปร่าราวกับไม่ใช่เสียงของตัวเอง

“อื้อ ท็อปคะ”

“ผมจะเข้าไปในตัวคุณแล้วนะครับแสน”

“คอนด้อมล่ะคะ”

ภควัติตาเบิกกว้างแทบล้มทั้งยืนทั้งที่กำลังมีความสุขอย่างลึกล้ำ เขาชะงักไปอย่างทำอะไรไม่ถูก หน้าซีดขาว เขาไม่ได้พกติดมาด้วยแต่มีอยู่ในรถ ซึ่งเขาไม่คิดว่าถ้าผละออกไปตอนนี้จะเป็นการตัดสินใจที่ถูก เขาอยากเดินหน้าต่อไป แต่ว่าแสนรักมองตาแป๋วเป็นการบอกกลายๆ ว่าเธอต้องการสิ่งนั้นก่อนจะไปต่อ

“ผมไม่ได้เตรียมมา...ให้ทำไงดี”

“แสนคิดว่าคุณเตรียมพร้อมตลอด” เธอมองเขาอย่างกล่าวหาทำให้ภควัติอับจนคำพูดไปชั่วขณะ

“ใช่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้ผมคงพกติดตัวมาด้วย แต่ผมไม่ได้เอาขึ้นมา ผมมีอยู่ในรถ”

“งั้นคุณลงไปหยิบที่รถดีไหมคะ”

ภควัติทำหน้าปั้นยาก ทั้งอยากไปต่อและยังมึนงง “ผมไม่คิดว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องเท่าไร คือตอนนี้ผมกำลังจะเข้าไปใน...”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ เอาออกไปก่อน คุณจะทำต่อจากนี้ไม่ได้ถ้าไม่มีคอนด้อม”

มันเหมือนถูกพระเจ้าลงโทษให้ต้องตายอย่างน่าอนาถกลางทะเลทราย ทั้งที่เดินทางมาด้วยเครื่องบินอยู่ดีๆ แล้วถูกโยนทิ้งลงมา เขาไม่รู้ว่าควรโทษอะไรดีหรือจะโทษเขาเองที่ไม่รอบคอบ ไม่พกติดตัวเอาไว้เหมือนเมื่อก่อนที่เคยคบกับแฟนเก่า แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลไหน ทุกอย่างจึงหยุดชะงักลงเพียงแค่นี้ และไปต่อไม่ได้ เมื่อเขาไม่มีคอนด้อมที่แสนรักต้องการ

เขาพลิกกายลงนอนข้างแสนรักอย่างคนที่หมดแรง ห้วงพิศวาสจบลงเพียงเท่านั้น เขาได้จูบ ได้สูดกลิ่นกายหอมหวาน และได้แค่จดจ่ออยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ แต่ไม่สามารถเข้าไปสัมผัสความอิ่มเอม หวานซาบซ่านแห่งธารน้ำตกได้เลย มันยิ่งกว่าถูกทุบด้วยของแข็งเพราะความต้องการที่ถูกระงับลงอย่างกะทันหันมันทำให้เขาปวดศีรษะแทบเป็นบ้าตาย กลายเป็นทรมานทั้งร่างมากกว่าเก่า และยังโหดร้ายต่อจิตใจไปอีกเมื่อแสนรักบอกว่า

“คุณนอนที่นี่กับแสนก็ได้ค่ะ”

ไล่เขาเถอะ อย่าใจดีกับเขาแบบนี้ เพราะมันเหมือนฆ่ากันทางอ้อม ตอนนี้เขาปวดที่หัว ปวดที่กลางกาย เรียกง่ายๆ ว่าปวดไปทั้งตัว

“ผมไม่อยากกวนแสน ผมกลับดีกว่า”

“มันดึกแล้ว อีกอย่างคุณดื่มเหล้าไปเยอะด้วย อาจเจอด่านนะคะ”

ความหวังดีของเธอกำลังฆ่าเขา

ภควัติไม่รู้ตัวว่าพยักหน้าตกลงไปได้อย่างไร เพราะกลายเป็นว่าเขาทรมานตัวเองด้วยการนอนกอดแสนรักโดยที่ทำอะไรเธอไม่ได้เลยสักนิด อยากจะย้อนเวลากลับไปได้สักชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขาจะไม่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ และจะไม่ลืมหยิบเอาคอนด้อมติดใส่มือมาด้วยสักโหลเลย

ภควัติตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เขายังอยู่ที่เกาะช้างเมื่อคืนเขาฝันถึงแสนรัก ฝันถึงเรื่องเมื่อหกเดือนก่อนที่เขาได้แนบชิดกับแสนรักมากที่สุดตั้งแต่คบกันมา หากแต่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน สะดุดลงที่เขาลืมพกคอนค้อมไปด้วย ความรู้สึกชนิดนี้เขาไม่เคยพานพบมาก่อนทั้งผิดหวัง เสียใจ มันย้ำเตือนให้เขารู้ว่าอย่าพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง

แต่ว่าครั้งที่สองจะมีหรือเปล่า เพราะยังไม่มีโอกาสที่แสนรักจะยอมให้เขาได้ใกล้ชิดง่ายๆ แบบนั้นอีก คืนนั้นเธอคงมึนแอลกอฮอล์ด้วย และคงเชื่อใจที่เขาสัญญาว่าจะไม่ล่วงเกิน ทว่าเมื่อทุกอย่างเกิดข้อผิดพลาดเมื่อต้องมาอยู่ใกล้ชิดกัน เคมีในร่างกายทำงานพลุ่งพล่าน อีกทั้งใจตรงกัน เรื่องสัมพันธ์ทางกายจึงเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่มีใครปฏิเสธความปรารถนาแห่งชายหญิงได้ ยิ่งมีใจให้กันด้วยแล้ว

ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้น แล้วไปล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลอง ภควัติอยากออกไปวิ่งรีดเหงื่อเพื่อจะได้ดับความร้อนรุ่มในกายลงไปบ้าง จะได้สดชื่นและพร้อมทำงานต่อก่อนจะกลับกรุงเทพฯ ในบ่ายพรุ่งนี้

“แม่แสน ตื่นแล้วหรือคะ มาเล่นขายของกันค่ะ” เสียงยานคางสดใส ของหนูจุ๋มวัยสามขวบเรียกชื่อแม่ทูนหัว พลางกวักมือให้มาเล่นด้วยกันที่ชานเรือนหน้าบ้านอย่างดีอกดีใจ เมื่อคืนคุณยายบอกว่าแม่แสนจะมา แต่รอจนดึกก็ไม่เห็น ด้วยความง่วงจึงหลับไปก่อน

แสนรักตื่นนอนแต่เช้าไปวิ่งออกกำลังกายมารอบหนึ่งแล้วจากนั้นก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปช่วยคุณยายกัลยาทำครัว ใส่บาตรตอนเช้า แล้วจึงขึ้นเรือนมาอีกครั้งจึงเห็นหนูจุ๋มกำลังนั่งเล่นขายของกับกีรณา ทว่าดูท่าทางสาวน้อยคงเบื่อแม่แล้วเลยเรียกเธอไปเล่นด้วย

“แสนมาพอดีเลย หนูจุ๋มถามหาอยู่พอดี” กีรณาบอก แล้วหันไปทางลูกสาวตัวน้อยที่เธอเพิ่งจัดการอาบน้ำแต่งตัวประแป้งให้จนเนื้อตัวสะอาด ขาวผ่องหอมฟุ้ง ผมยาวก็ถักเป็นเปียสองข้างผูกโบว์น่ารัก “สวัสดีแม่แสนหรือยังคะหนูจุ๋ม”

“สวัสดีค่า” หนูจุ๋มยกมือขึ้นไหว้อย่างน่ารัก

“สวัสดีค่ะ ไหนวันนี้หนูจุ๋มมีอะไรขายบ้างคะ แม่แสนจะอุดหนุน” แสนรักถามพลางยกมือลูบศีรษะเด็กน้อยด้วยความรักใคร่แล้วนั่งลงเล่นกับลูกสาว

ตั้งแต่หนูจุ๋มคลอดได้หนึ่งเดือนเธอก็รับเป็นแม่ทูนหัวให้ ถ้ามีเวลาว่างก็มักจะมาหาตลอด และอนุญาตให้หนูจุ๋มเรียกเธอว่าแม่แสนด้วย

“หนูจุ๋มทำขนมครกขายค่ะ แม่แสนจะซื้อเท่าไรดีคะ” เด็กน้อยเอียงคอถาม

“แม่แสนขอซื้อยี่สิบบาทแต่ว่าแม่แสนไม่ได้พกกระเป๋าสตางค์มาด้วย ขอติดไว้ก่อนได้ไหม”

แม่ค้าตัวน้อยทำหน้าครุ่นคิดก่อนตอบพร้อมรอยยิ้มซุกซน “ได้ค่ะ แม่แสนค่อยเอามาให้หนูจุ๋มก็ได้ แต่ว่าต้องคิดเงินเพิ่มนะคะ”

“คิดเงินเพิ่มยังไงหรือคะ” แสนรักถามด้วยสีหน้าฉงน

“ก็จ่ายทีหลังก็ต้องมี มีดอก ดอก...” สาวน้อยหัวการค้าทำท่านึกแต่นึกเท่าไรก็ไม่ออกจนมารดาที่หรี่ตามองอยู่ตลอดนึกขำ พลางช่วย

กีรณาช่วยต่อคำให้ลูกสาว “ดอกเบี้ยใช่ไหมจ๊ะ”

“ดอกเบี้ยใช่แล้วค่ะ”