ภควัติแสนรัก

เป็นได้แค่เพื่อน (จบ)

“คิดถึงแสนจังเลยครับ”

แสนรักอมยิ้ม มองคนในโทรศัพท์ เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดคอกลมสีขาว กางเกงขาสั้นสีเทา นั่งเอนหลังพิงหัวเตียง ท่าทางสบายๆ ของเขาดูเซ็กซี่มากๆ จนแสนรักต้องเผลอกลืนน้ำลายลงคอ แล้วรีบหันกล้องหนีจากหน้าตัวเองเพราะกลัวเขาจะเห็นพิรุธ มือบางแพนกล้องให้เขาดูที่นอนใหม่ของเธอแทน

“แสนนอนที่นี่นะคะคืนนี้”

ภควัติจดจำห้องนอนที่คอนโดของแสนรักได้ดีเพราะเขาเคยได้ไปร่วมใช้กับแสนรักแล้วครั้งหนึ่ง เป็นครั้งแรกและไม่รู้จะได้มีครั้งต่อไปอีกหรือไม่ เพราะเจ้าของห้องใจแข็งเป็นหิน ไม่ยอมให้เขาล่วงเกินหรืออยู่ใกล้ชิดจนอาจจะเกิดเหตุการณ์เหมือนครั้งที่แล้วอีก

ดวงตาคู่คมกริบ มีแววซอกแซก โดยเฉพาะเรื่องของสาวคนรัก พอเห็นว่าที่นอนไม่เหมือนเดิม แสดงว่าแสนรักไม่ได้นอนที่คอนโด ความรู้สึกเป็นห่วงแกมอยากรู้ก็พุ่งถาโถมเข้าใส่จนทำให้เขาต้องถามออกไป

“แสนอยู่ที่ไหนครับ นี่ไม่ใช่ห้องนอนแสน”

“แสนมานอนบ้านเพื่อนค่ะ ตั้งใจว่าจะมาค้างสองวัน เช้าวันจันทร์ก็เข้าคลินิกเลย”

ภควัติอยากรู้ใจแทบขาดว่าแสนรักไปนอนบ้านเพื่อนคนไหน ให้เดาก็คิดว่าเป็นกีรณา แต่เขาก็ไม่อยากก้าวก่ายถามให้ลึกลงไปมากกว่านี้ ความไม่แน่ใจ ความรู้สึกไร้ซึ่งสิทธิ์ และสถานะทำให้เขาต้องทำตัวให้เหมือนเพื่อนชายคนหนึ่ง ไม่งี่เง่า ไม่ซักไซ้ ได้แต่คอยเป็นห่วงเป็นใย และมันเหมือนว่าเขาใกล้คำว่าประสาทกินเข้าไปทุกที เป็นห่วงอยากรู้แต่ก็ไม่อยากล้ำเส้นความเป็นเพื่อนที่แสนรักขีดเส้นให้

“แสนไม่เห็นบอกผมเลยว่าจะไปค้างบ้านเพื่อน แสดงว่าเพิ่งนัดกันหรือครับ”

“ใช่ค่ะ แสนเอาของมาส่งให้แล้วมันดึกมาก เขาเลยชวนแสนให้ค้างคืน คนที่แสนเอาของมาให้ เขาน่ารักมากเลยนะคะ แสนรักเขามาก อยากมาเห็นหน้าให้หายคิดถึง”

“ใครกันครับ ที่ทำให้แสนของผมคิดถึงได้มากขนาดนี้ ผมชักอยากรู้” ภควัติถาม สายตาจับนิ่งที่ใบหน้าของสาวคนรัก อยากรู้ว่าใครกันที่แสนรักพูดถึง รักมาก คิดถึงมาก เขาหวงความคิดถึงของแสนรักนะโว้ย

“คุณท็อปไม่รู้จักเขาหรอกค่ะ”

“งั้นแสนก็บอกผมมาสิครับ ผมจะได้รู้จักเขา” ภควัติถามราวกับเป็นเด็กหนุ่ม ทั้งที่เขาผ่านวัยนั้นมาแล้ว เขาไม่เคยเซ้าซี้ คาดคั้นถามเรื่องอะไรแบบนี้จากใครเลย เพราะเวลาทุกนาทีของเขายุ่งมาก แต่หลังจากแสนรักเข้ามาในชีวิตเขาก็รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากจริงๆ

“ไว้แสนจะพามารู้จักดีไหมคะ ไว้รอให้คุณกลับมาก่อน”

“แสนรู้ตัวไหมว่าเป็นคนที่ใจร้ายมาก ชอบทรมานคนอื่น ทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ”

“แสนไม่ยอมรับค่ะ คุณท็อปกล่าวหาเกินจริง แสนไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้คุณถึงกับทรมานหรอก หนุ่มหล่อที่มีสาวติดตรึมอย่างคุณไม่รู้จักคำนั้นจริงๆ หรอกค่ะ แค่อยากพูดให้แสนรู้สึกผิดมากกว่า”

ภควัติจุดยิ้มขึ้นที่ริมฝีปาก ทั้งขำทั้งฉิวไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนมากกว่ากัน แสนรักเอาเรื่องสาวๆ ที่มักเป็นประเด็นกันอยู่มากล่าวซ้ำ เขาไม่อยากให้เอ่ยถึงบ่อยนักเพราะแสนรักจะคิดมากทั้งที่มันเป็นอดีตไปแล้ว

“เจ็ดเดือนที่ผมรู้จักแสน ผมต้องลุ้นทุกวันว่าแสนจะเอายังไงกับผมกันแน่ แบบนี้เรียกว่าอะไรกันครับ”

“ช่วงทดลองศึกษาดูใจกันค่ะ แสนบอกแล้วนี่คะ”

“โอเคครับ ผมจำได้ แสนพูดบ่อยมาก แสนไม่ใจร้าย ผมผิดเองที่ใจร้อน” ภควัติยอมจำนนอีกครั้ง ก่อนจะหรี่ตามองสาวคนรักเต็มตา เขาเพิ่งสังเกตว่าวันนี้แสนรักใส่ชุดนอนที่ผิดไปจากเดิม

ชุดนอนสายเดี่ยวเนื้อผ้าบางเบาจนแทบจะมองเห็นเข้าไปถึงเนื้อในที่ขาวผ่องราวนมสด เขามองอย่างตกตะลึงพรึงเพริด เพราะเธอโนบรา เขาเห็นจุกนมที่พุ่งเด่นขึ้นมา

“แสนครับ แสนโนบราเหรอ” เขาถามพลางมองสำรวจอย่างละเอียด ชุดที่ใส่เข้ากับรูปร่างเล็กบาง ผิวขาวผ่องมันยั่วยวนชวนมอง ผมยาวสลวยคลอเคลียลำคอระหงทั้งหมดปลุกปั่นอารมณ์ดิบเถื่อนในกายของเขาให้เดือดพล่าน

แสนรักรู้ตัวจึงเอาหมอนมาปิดหน้าอก

“ปกติแสนโนบราเวลานอนค่ะ”

“ผมทราบครับแต่ว่าที่นี่ไม่ใช่คอนโดแสน”

ภควัติไม่ชอบใจเลยสักนิดที่เธอใส่ชุดนอนวาบหวิวตอนอยู่บ้านคนอื่น ถ้าใส่แบบนี้อย่าใส่ดีกว่าไหม อ้อ ไม่ๆ ใส่นั่นล่ะดีแล้วแต่ใส่ชุดอื่นที่รัดกุมกว่านี้มีไหม

“แสนไปบ้านใครกันแน่ครับ เจ้าของบ้าน นี่ไว้ใจได้หรือเปล่า” ภควัติถามอย่างข่มกลั้นอารมณ์ที่พลุ่งพล่านด้วยความเป็นห่วงแกมหวง

“ไว้ใจได้สิคะ เพื่อนของแสนเอง ว่าแต่ทำไมคะ” แสนรักขมวดคิ้ว จู่ๆ เขาก็วกกลับมาถามเรื่องนี้ซ้ำอีกครั้งทั้งที่คุยผ่านไปแล้ว

“ชุดนอนของแสนมันบางขนาดนี้ แสนใส่อยู่ในบ้านคนอื่น ผมไม่สบายใจลย”

แสนรักก้มมองชุดนอนของตัวเองแล้วขมวดคิ้ว ชุดนอนชุดนี้เป็นของกีรณาที่เอามาให้ยืมใส่ ตอนรับมาเธอยังเบ้หน้าใส่เลย ทั้งสงสัยและไม่อยากใส่ไปพร้อมกัน เธอยังถามกีรณาเลยว่าใส่ชุดนี้นอนจริงๆ เหรอ กีรณายิ้มหวานบอกเธอว่าติดมาตั้งแต่ตอนแต่งงานมาจนถึงปัจจุบันนี้

ชุดนอนไม่ได้นอน เฮ้อ เพื่อนรักเป็นโสดไม่มีสามีก็ยังเก็บไว้อีก

“แสนดูแลตัวเองได้ค่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ อีกอย่างตอนนี้แสนเข้าห้องนอนแล้ว ล็อกประตูอย่างดีไม่มีใครทำอะไรแสนหรอก แล้วบ้านหลังนี้ก็ปลอดภัยไม่มีประวัติโจรขึ้นบ้าน ยังมีกล้องวงจรปิดติดไว้รอบด้วยค่ะ”

“แสนทำให้ผมเป็นห่วงมากรู้ไหม”

“เลิกบ่นเป็นคนแก่ได้แล้วค่ะ แค่เรื่องชุดนอนแค่นี้เอง แสนโตแล้วนะคะ ดูแลตัวเองได้” เธอย้ำ

ภควัติไม่สบายใจเลย ยอมรับว่าหวงมากแต่ไม่อยากพูดให้แสนรักหงุดหงิดที่เขากลายเป็นคนแก่ขี้บ่น เขาทำได้แค่เฝ้ามองให้เธออยู่ในสายตา ความทรมานใจแบบนี้เขาไม่อยากทนรับไว้เลยแต่ให้ตัดใจก็ทำไม่ได้

แสนรักเห็นเขายังจมอยู่ในภวังค์ ซึ่งเธอไม่อยากให้เขาวิตกกังวลมากเกินเหตุ ทั้งที่เขาเองก็ไปทำงานยุ่งอยู่ แสนรักเลยเปลี่ยนเรื่อง “ว่าแต่งานของคุณเสร็จเรียบร้อยดีไหมคะ”

“งานเปิดตัวเรียบร้อยดีครับ แต่มีเรื่องขรุขระนิดหน่อย แต่ผมรับมือได้”

“เรื่องขรุขระอะไรหรือคะ บอกแสนได้ไหม”

“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่เรื่องในงานทั่วไป ไว้แสนมีเวลาว่างหยุดหลายๆ วัน บอกผมนะครับ ผมจะพาแสนมาพักผ่อนที่นี่ ใช้เวลาเดินทางไม่นาน แล้วห้องที่นี่ก็วิวสวยติดทะเล ผมอยากให้แสนได้มาพัก ผมจะจองห้องวีไอพีให้ ไม่คิดค่าห้องแถมอาหารสามมื้อให้ทานฟรีๆ”

“ขอเจ้าของโรงแรมด้วยได้ไหมคะ”

ภควัติหน้าขรึมขึ้นทันที “แสนครับ ยั่วกันแบบนี้ เพราะรู้ว่าผมไปหาตอนนี้ไม่ได้ใช่ไหม”

“แสนล้อเล่นนิดเดียวเอง อย่าโมโหสิคะ”

ภควัติจุดยิ้มที่ดวงตา แสนรักอ่อยเก่ง ทั้งถนัดเรื่องปั่นหัวจนเขาแทบไม่เป็นอันทำอะไร วันๆ นอกจากงานที่โรงแรมก็คิดถึงแต่แสนรักคนเดียว พอว่างปุ๊ปก็คิดแต่จะไปหา อยากอยู่ลำพังกันสองคนเงียบๆ ถ้าจะบอกว่าแสนรักเป็นแม่มดร้าย สำหรับเขาแล้วคำนี้ก็ไม่ผิดเลย

“ผมอาจจะกลับก่อนกำหนดเพื่อไปหาแสนก็ได้ ยั่วให้อยากขนาดนี้ ถ้าไปถึงเจอตัวแล้วจะจัดให้หนักเลย” ภควัติขู่ทำเอาแสนรักหน้าซีดเผือด

“คุณใจดีไม่ทำอะไรแสนหรอก”

“ครับ ผมใจดี” เขาตอบเสียงนุ่ม ขณะที่ในใจวางแผนกินตับแฟนสาว เขาไม่ใช่คนใจดีหรอกนะ

ภควัติคุยกับแสนรักอีกไม่กี่ประโยคก็วางสายเข้านอน หากแต่ภควัตินั้นนอนไม่หลับ แล้วไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหนเลย ในเมื่อสมองมีแต่ภาพเซ็กซี่ในชุดนอนแสนวาบหวิวของแสนรักวิ่งวนในหัว