EP1: เอลิน
2064 Words
สวัสดีค่ะทุกท่านที่เข้ามาในโลกแห่งจินตนาการของจิรณิกานี่เป็นผลงานนิยายรักวัยรุ่นชุดแรกของจิรณิกาค่ะ Forever Friends นิยายเรื่องนี้นำกลับมา รีไรท์ ใหม่นะคะเป็นนิยายเรื่องแรกที่ไรท์เขียนเมื่อหลายปีก่อน
เป็นจุดกำเนิดของนิยายเรื่องอื่นที่เป็นรุ่นลูกๆ นำกลับมารีไรท์ใหม่แก้ไขคำผิด ปรับเปลี่ยนข้อความให้เข้ากับยุคสมัย มีทั้งหมด 5 เรื่องเป็นเรื่องราวความรักในแต่ละแบบฉบับของกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมากกลุ่มหนึ่งพวกเขาทั้ง 6 คนจะมีเรื่องราวความรักที่แตกต่างกันไป
ไรท์ได้ลงเรื่องที่ 3 4 5 ไปก่อนหน้านี้แล้ว คือ เรื่อง ลิขิตรักแรกภพ เรื่องการกลับมาของความรัก เรื่องต้นร้ายปลายรัก ทุกคนอาจจะงงว่าทำไมถึงไม่ลงเรื่องนี้ก่อนตั้งแต่แรกก้อย่างที่บอกไปคือเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของการเริ่มต้นเป้นนักเขียนของไรท์ ความผิดพลากในด้านการเขียนเกิดขึ้นเยอะมา่กไรท์จึงได้เอากลับไปขัดเกลาใหม่เกือบทั้งหมดก่อนที่จะนำมาลง
“กว่าจะรู้ว่ารัก” เป็นเรื่องแรกของชุดนี้เรื่องราวความรักของเพื่อนสนิทที่แอบคิดไม่ซื่อหลงรักเพื่อนสนิทของตัวเอง คนหนึ่งรักมาตลอด แต่อีกคนกว่าจะรู้ตัวก็เกือบจะเสียอีกคนไป และเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของพ่อกับแม่ของ นาวา หนุ่มหล่อสุดแบดในเซท BAD LOVE เรื่อง BAD FRIEND นั้นเอง รักลูกเขาแล้วฝากย้อนรอยความรักของพ่อแม่เขาด้วยนะคะ
นิยายเซทนี้มี 5 เรื่อง
1. กว่าจะรู้ว่ารัก
2.หยุดหัวใจผุ้ชายสารเลว (จะอัพต่อเรื่องนี้นะคะ)
3.ลิขิตรักแรกภพ (อัพจบแล้วคามอ่านได้เลยค่ะ)
4.การกลับมาของความรัก (อัพจบแล้วคามอ่านได้เลยค่ะ)
5.ต้นร้ายปลายรัก (อัพจบแล้วคามอ่านได้เลยค่ะ)
EP1: เอลิน
สวัสดีค่ะฉันชื่อเอลิน เรียนคณะนิเทศที่มหาวิทลัย S มีเพื่อนสนิทในกลุ่ม 6 คน หญิง 3 ชาย 3 มี ฉัน บีน่า แพทตี้ เคนจิ ธาม ส่วนคนสุดท้าย นิกกี้ ฉันเป็นดาวคณะนิเทศของปี 3 เรื่องหนุ่มๆมาจีบก็มีมาตลอดแต่เชื่อไหมว่าผู้หญิงแรงๆ แซ่บๆ อย่างฉันไม่เคยมีแฟนนะ ไม่เคยคบผู้ชายคนไหนมาก่อนเลยเคยมีแค่แอบชอบรุ่นพี่บ้างตามประสาสมัยเรียนมัธยมก็แค่นั้น แต่พอเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยกลับไม่อยากคบใคร
ถามว่าทำไมนะเหรอก็ฉันน่ะมีคนที่ฉันแอบรักอยู่แล้วแต่ฉันรักเขาอยู่ฝ่ายเดียวนะ เพราะเขามีแฟนแล้ว ที่สำคัญไปกว่านั้นผู้ชายที่ฉันรักเขาอยู่ฝ่ายเดียว คือ เพื่อนสนิทที่สุดของฉันเอง นิกกี้ค่ะผู้ชายที่ฉันแอบรักมาตลอดตลกดีไหมล่ะแอบรักเพื่อนตัวเองมันเป็นความรู้สึกที่แย่มากๆเลยนะว่าไหม รู้สึกยังไง จะทำอะไรก็ทำไม่ได้ เพราะคำว่าเพื่อนค้ำคออยู่ อึดอัดเป็นบ้า แล้วยิ่งบางทีต้องมาเห็นภาพบาดตาที่ นิกกี้สวีทกับแฟนมันก็หน่วงๆในใจ
เคยคิดอยากจะตัดใจนะ แต่ก็ทำไม่ได้สักที ก็นิกกี้แหละตัวดีมันชอบมาใกล้ชิดชอบมาทำอะไรให้ฉันหวั่นไหวอยู่เรื่อยเลย ชอบมา กอดบ้างล่ะ มานอนตักบ้างล่ะ มาคอยหวง คอยกันท่าเวลามีผู้ชายมาเข้าใกล้ฉันมันบอกที่มันทำเพราะเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนรัก มันห่วงไม่อยากให้เจอผู้ชายเลวๆแบบมัน พอว่างไม่รู้จะไปไหนไม่ต้องไปหาแฟนมันก็จะมาขลุกอยู่ที่ห้องฉันเวลาไปเที่ยวแล้วฉันเมามันก็คอยลากฉันกลับทุกทีเพราะเวลาเมาแล้วฉันชอบอ่อยชอบเลื้อยไปทั่ว
ฉันกับนิกกี้สามารถเข้าออกห้องพักของกันและกันเหมือนเป็นห้องตัวเองได้เลยเพราะทั้งฉันและมันเราต่างคนต่างมีคีย์การ์ดทั้ง2ห้อง ๆ ฉันกับห้องมันเราสองคนสนิทกันมากจนเพื่อนในกลุ่มเรียกฉันกับนิกกี้ว่าผัวเมียจนชินปากบางทีนิกกี้มันก็ทำตัวให้ฉันแอบคิดนะว่ามันรู้สึกกับฉันเหมือนที่ฉันรู้สึกกับมันฉันเคยคิดอยากบอกมันเหมือนกันว่าคิดยังไงกับมันแต่ฉันกลัวเสียเพื่อนกลัวมันไม่คิดเหมือนกันกับฉันๆเลยได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจ
เฮ้อ!! สักวันฉันก็คงเลิกรักมันได้ละมั้ง ว่าแล้วมาเข้าเรื่องกันดีกว่าวันนี้ฉันมีเรียนเช้า ทุกวันฉันต้องไปเรียนกับนิกกี้แต่ตอนนี้ไม่รู้มันไปไหนหายหัวตั้งแต่เมื่อคืนไปไหนก็ไม่บอกติดต่อก็ไม่ได้น่าโมโหจริงๆเลยนี่ก็ใกล้เวลาเรียนละเนี้ยสุดท้ายวันนี้ฉันต้องขับรถไปเองสินะอย่าให้เจอตัวนะแม่จะด่าให้หูดับไปเลย
โรงอาหารใต้คณะมหาลัย S
“อ้าวเห้ย!! ทำไมวันนี้มึงมาคนเดียว”
เคนจิ (พระเอกของเรื่องต้นร้ายปลายรัก) ทักฉันที่เพิ่งจะเดินมาถึงโต๊ะประจำก็อย่างที่บอกแหละวันนี้พวกเรามีเรียนเช้าแล้วที่มันถามแบบนี้คงเพราะมันไม่เห็นนิกกี้น่ะสิปกติฉันกับนิกกี้จะมาด้วยกันแต่วันนี้แม่งหายหัวไงฉันก็เลยต้องขับรถมาเรียนเอง
“ไม่รู้แม่ง!! กูไม่เจอมันตั้งแต่เมื่อคืนละ”
ฉันตอบเคนจิไปอย่างเซ็งๆก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ บีน่า(นางเอกเรื่องการกลับมาของความรัก) กับ แพทตี้ (นางเอกใยเรื่องหยุดหัวใจผู้ชายสารเลว)
“ผัวมึงไปหาเมียน้อยชัวร์”
บีน่ามันก็ซ้ำเติมจังคนอุตส่าห์ไม่คิดละนะ
“ผัวพ่องสิ!!”
ฉันหันไปด่าบีน่าทันทีที่มันพูดแบบนี้
“ตายยากฉิบหายมันมาละน่ะ”
ธาม (พระเอกในเรื่องลิขิตรักแรกภพ) พูดขึ้นพลางยักคิ้วแล้วมองผ่านหัวฉันที่นั่งตรงข้ามกับมันไปจน ฉัน บีน่า แพทตี้ ต้องหันหลังไปมองตาม
หึ!! หงุดหงิดกับภาพที่เห็นซะมัดนิกกี้เดินควงมากับพี่พิตต้าแฟนมันที่อยู่ปี4ที่มันหายไปทั้งคืนคงไปนอนกกกันที่ห้องพี่พิตต้ามาละสิแล้วก็ไม่โทรบอกกันสักคำคนรอก็ไปสิ ฉันก็ได้แต่บ่นคนเดียวในใจนี่แหละค่ะฉันจะมีไปสิทธิโกรธอะไรมัน นิกกี้มันไปหาแฟนมันก็ถูกแล้วปะ ชิ!!หงุดหงิดแต่เช้า แกมันแค่เพื่อนนะเอลินจำไว้
“มึงโอเคป่ะ”
แพทตี้จับมือฉันที่วางอยู่บนตักใต้โต๊ะแล้วกระซิบถามฉันเบาๆเพราะในกลุ่มมีมันกับบีน่าเท่านั้นที่รู้ว่าฉันคิดอะไรกับนิกกี้ ฉันฝืนยิ้มแล้วไหวไหล่ใส่มันไปเพื่อเป็นการบอกว่าฉันชิลๆ ชิลมาก ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
“หวัดดีจ๊ะทุกคน”
เสียงเล็กๆแหลมๆของพี่พิตต้าที่เดินกรีดกรายควงแขนนิกกี้เข้ามาทักทายพวกฉันที่นั่งอยู่ตรงนั้น เพราะนางก็รู้จักพวกฉันอยู่แล้วในระดับหนึ่ง พวกฉันก็ตอบรับคำทักทายนางไปสั้นๆและยิ้มให้นางไปตามมารยาท แล้วอยู่ๆนางก็พูดอะไรบางอย่างขึ้นมากับฉัน
“พี่ขอโทษทีนะคะน้องเอลินที่เมื่อคืนพี่ไม่ค่อยสบายนิกเลยต้องอยู่ดูแลพี่ทั้งคืน"
นางจีบปากจีบคอทำเสียงเล็กแหล่มปนดัตจริตตามสไตล์นางพูดกับฉัน
"ค่ะ!"
ฉันเงยหน้าตอบนางสั้นๆแค่นี้แล้วก้มลงเล่นมือถือต่อก็ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อกับนางนี่น่าไม่ได้สนิทอะไรกันและอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยากคุยกับนางด้วย
"แย่จังเลยเช้านี้น้องเอลินเลยต้องขับรถมาเรียนคนเดียวเลย”
ยังค่ะนางยังไม่จบยังจะพูดต่อยัยพี่พิตต้ามันคงดูออกว่าฉันคิดอะไรกับนิกกี้เพราะนางจะพูดจากระแทกแดกดันฉันแบบนี้ประจำ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่พิตต้าเอลินมันไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้วเพราะวันนี้มันมีผู้ชายมาส่ง”
ผู้ชาย! ผู้ชายอะไรของมัน เอาอีกละแพทตี้จะพูดอะไรส่งชิกให้กูก่อนไหมเพื่อน แล้วใครมาส่งกูตอนไหนกูขับรถมาเองเรื่องปากไวไว้ใจแพทตี้ค่ะมันเป็นแบบนี้เสมอเวลาพี่พิตต้าพูดจากระแทกแดกดันฉันมันจะปะทะให้ก่อนตลอดแล้วพวกที่เหลือก็จะตามมันไม่เว้นแม้แต่ธามกับเคนจิซึ่งมันเป็นผู้ชาย
พวกเราไม่ค่อยชอบพี่พิตต้ากันสักเท่าไหร่สาเหตุก็เพราะนางชอบพูดจาจิกกัดฉันนั่นแหละเพื่อนๆฉันพวกมันเลยไม่ค่อยพอใจแต่ก็ไม่รู้จะทำไงทำอะไรมากไม่ได้เพราะเกรงใจนิกกี้มัน
“รถมึงกูให้เด็กขับตามมาจอดที่นี่ให้ละนะอีแรดเล่นกระโดดขึ้นรถผู้ชายจนลืมรถตัวเองเลยนะมึงอ่ะ”
เคนจิก็รับมุกเข้าขากับแพทมันดีจริงๆ เป็นตุเป็นตะกันเลยทีนี้แล้วฉันต้องทำยังไงคงต้องตามน้ำไปแหละเนอะ
"ว่าแต่ผู้ที่มาส่งมึงวันนี้อ่ะเอลินโคตรหล่อเลยว่ะใช่ไหมแพท"
เสริมทับด้วยอีบีน่าอีกคน เอากันเข้าไปค่ะ
"มึงจะไม่ให้หล่อได้ไงพี่เขาเป็นถึงเดือนวิศวะเลยนะมึง"
งานดีไปอีกผู้ชายทิพย์ของฉันแพทตี้มันมะโนเขาออกมาได้เวอร์มาก แต่ก็ต้องขอบใจพวกมันนะที่ฉันไม่ต้องพูดอะไรเลย นั่งนิ่งๆ เฉยๆ ยิ้มแห้งๆ อย่างเดียว แต่ที่แน่ๆตอนนี้นิกกี้มันมองฉันตาขวางเชียวค่ะเป็นบ้าอะไรของมันอีกเนี่ยมามองฉันแบบนี้ทำไม
“ดีจังเลยค่ะน้องเอลินจะได้มีแฟนสักทีเพราะนิกจะได้ไม่ต้องคอยเป็นห่วงคอยรับส่ง เพื่อน อย่างน้องเอลิน เราจะได้ย้ายไปอยู่ด้วยกันสักทีใช่ไหมคะนิก”
ยัยพี่พิตต้ามันพูดขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเพื่อนๆฉันพูดแบบนี้ที่สำคัญมันเน้นคำว่า เพื่อน ใส่หน้าฉันชัดมากแต่สิ่งที่ทำให้ฉันใจหายคือตอนนางบอกว่านิกกี้จะได้ย้ายไปอยู่กับนางงั้นเหรอ เหอะ! อยากไปมากก็ไปเลยสิใครห้ามกันล่ะ ฉันมันก็แค่เพื่อนปะ
“ไม่ต้องรอให้ฉันมีแฟนก่อนก็ได้ถ้านิกกี้มันอยากย้ายไปอยู่กับพี่พิตต้าก็ไปได้เลยนะคะเพราะฉันก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องรบกวนนิกกี้มันตลอดเวลาฉันดูแลตัวเองได้โดยที่ไม่มีนิกกี้สบายๆอยู่แล้ว”
ฉันลุกขึ้นยืนแล้วพูดใส่หน้ายัยพี่พิตต้าทันทีที่นางพูดจบนางทำหน้าเหมือนยิ้มเย้ยๆฉันนะส่วนนิกกี้ตอนนี้มันก็ได้แต่ยืนจ้องหน้าฉันนิ่งๆแต่ก็ไม่พูดอะไร
“ได้เวลาละไปเรียนกันเถอะ”
ธามลุกขึ้นแล้วก็คว้ามือฉันแล้วพยักหน้าให้พวกที่เหลือชวนกันขึ้นห้องเรียนธามมันคงรู้ว่าถ้าอยู่ต่อคงมีเรื่องแน่ๆ เพราะดูจากท่าทางของยัยแพทตี้กับบีน่าตอนนี้แล้วพร้อมบวกมากเลยบอกแล้วเพื่อนฉันมันไม่ยอมใคร
ส่วนนิกกี้ตอนนี้เหรอยืนทำตาขวางมองมาที่มือของธามที่จับมือฉันอยู่พอเห็นพวกฉันลุกกัน มันก็รีบร่ำลาแฟนมันก่อนที่จะเดินตาม พวกฉันมา
- Writer
