The Flower of a Demon

Disclaimer Every names, things, places and events that includes in this book are purely imagination of the author, If you've encountered similarities with others are just a mere coincidence. There's a lot of wrong grammars and wrong spellings, wrong use of words, lot of typo's and error. Warning: This story contains vulgar words and foul language that are not suitable for young readers. Note: I'm writing this book on the spot, this is not edited yet. ALL RIGHTS RESERVED 2022 ~~~~~~~~~~~~~ Tumigil ang oras sa paligid ng dalaga sa nadatnan niyang sitwasiyon. Kitang-kita ng dalawa niyang mata kung paano binaril ng kaniyang asawa ang kaniyang nakatatandang kapatid. Halos manginig ang tuhod niya sa gulat at takot. Pagtatakha, Lito, Sakit at pakiramdam niya ay pinagtaksilan siya ng kaniyang asawa. "K-Kyro..." nanghihina ang boses niyang sambit. Sunod-sunod ang pagpatak ng luha niya, hindi niya alam ang gagawin, napaiyak na lamang siya kasabay ng pagkaluhod niya sa lapag. nanghihina ang buo niyang katawan, para bang sinipsip ng kung ano ang kaniyang buong lakas. Gulantang na napatitig ang lalaki sa kaniyang asawa, napaawang ang labi niya sa gulat, hindi niya inaasahan na makikita niya sa ganitong lugar ang kaniyang asawa at sa dami ng pagkakataon na puwede siyang makita ng asawa ay bakit ngayon pa kung kailan niya binaril ang mismong kapatid ng asawa? "W-Wife..." nanginginig ang boses niyang sambit, nakabuka lamang ang kaniyang bibig, hindi niya alam kung paano niya ipapaliwanag ang lahat sa asawa. Sunod-sunod itong napailing sa kaniya, hindi niya mahulaan kung ano ang eksaktong ibig sabihin niyon, ngunit isa lamang ang malinaw sa kaniya. His wife hates him now, for keeping secrets to her. Habang abala sila sa pagtititigan ay mabilis na tumakbo palapit sa kaniyang nakatatandang kapatid ang tauhan ng asawa niya kaya naman napalagay ang babae, may tiwala naman siyang hindi ito papatayin ng kaniyang asawa, she saw her husband shot her brother on the shoulder. Nanghihina man ay pilit na tumayo ang babae, kailangan niyang umalis rito kung nais niya pang hindi masiraan ng pag-iisip, ayaw niyang makausap ni makita ang kaniyang asawa, She needs time to think. Sa lahat ng tao ay hindi pumasok sa kaniyang isipan na magagawa iyon ng kaniyang asawa. But before she could walk away a strong arms pull her, namalayan na lamang niya na mahigpit siyang yakap-yakap ng kaniyang asawa. "W-Wife..." basag ang boses na sambit ng kaniyang asawa. Mariin siyang napapikit, hindi ito ang oras para maging marupok siya. kaya naman hinayaan niyang umalpas ang huling luha sa kaniyang mata saka pilit na inalis ang lahat ng emosiyon sa kaniyang mukha. "Let go,"malamig niyang sambit. Ngunit imbis na makinig ay mas lalong hinigpitan ng lalaki ang pagkakayakap sa kaniyang asawa na para bang sa pamamagitan niyon ay ayaw niyang bitawan ang kaniyang asawa. "Kyro," "No, I will explain, it's not what you think, Wife..." nagmamakaawang sambit niya. Sa tanan ng buhay niya, ngayon lamang siya nagmakaawa sa isang tao, nag-iisa sa kaniyang asawa lamang, lahat ng pinangako niya sa sarili na magiging matatag ay parang nalusaw na parang bakal dahil sa init ng pagmamahal ng kaniyang asawa. He loves her, paulit-ulit niyang tinatanggi iyon ngunit ngayon niya napagtanto kung gaano niya kamahal ang asawa, ayaw niyang mawala ito sa kaniya, ngayon lamang siya nakaramdam ng takot. "Kyro ano pang ipapaliwanag mo? malinaw na malinaw na sa akin ang lahat, you shot my brother..." pilit niyang pinatatag ang kaniyang boses sa pagsasalita. "W-Wife..." Nagpumiglas siya sa pagkakayakap sa kaniyang asawa, nasa ganoong sitwasiyon siya ng bigla ay mabilis siyang inikot ng kaniyang asawa, masiyadong mabilis ang pangyayari, namalayan niya na lamang na nagkapalit sila ng puwesto at nakarinig siya ng putok ng baril. Nagitla siya ng bigla maramdaman niyang parang may tumulak sa kaniyang asawa kahit wala naman, nanlaki ang mga mata niya ng mapagtanto niya ang lahat. Para makumpirma ay nanginginig ang kamay niyang kinapa ang likod ng asawa. Kahit hindi niya makita, ramdam niya ang malapot na likido na patuloy na umaawas na parang mahinang gripo, ramdam pa niyang mainit-init iyon. Nanginginig ang kamay niyang pilit na tinignan at ng makumpirma na dugo iyon ay napaawang ang labi niya, nakabuka ang labi niya ngunit walang salita na lumabas roon. "D-dugo..." nanginginig ang boses niyang sambit kasabay ng sunod-sunod na pagtulo ng kaniyang luha. Kasabay ng pagkasambit niyon ay napabuga ng dugo ang kaniyang asawa. "N-No..." umiiyak niyang sambit kasabay ng sunod-sunod niyang pag-iling. Naramdaman niya ang bigat ng katawan ng kaniyang asawa ng mapasandal iyon sa kaniya, dahil sa bigat ay unti-unti silang napaluhod, mahina niyang inalalayan ang kaniyang asawa paupo. "K-Kyro..." umiiyak pa ring sambit niya. Dahan-dahan niyang hinaplos ang pisnge nito, kasabay ng pagyakap sa kaniya ng asawa,kahit na nahihirapan ay niyakap siya nito ng mahigpit kasabay ng pagtakip nito sa mga mata niyang sunod-sunod ang pagpatak ng luha. "Forget this Wife," nahihirapang sambit ng kaniyang asawa kasabay ng pagkuha nito ng baril sa tagiliran kasabay ng pagtutok ng baril sa harapan niya at walang pagdadalawang isip na binaril ang ilang tao na nakahanda silang barilin. Isa, dalawa, tatlo, apat, nabilang niya ang pagputok ng baril ng kaniyang asawa, mariin siyang napapikit at mas lalong yumakap sa asawa, natatakot siya sa maaring mangyari lalo pa at may tama ng baril ang kaniyang asawa. Saglit na natigilan ang kaniyang asawa sa pagbaril, dahil ang taong nasa harapan niya ay ang taong pinagkakatiwalaan niya ng lubos, mahirap para sa kaniya na siya mismo ang papatay sa taong minsan niyang tinuri na pamilya. Tumulo ang luha sa kaniyang mga mata kahit na walang emosiyon ang mukha niya ay taliwas naman ang pinapakita ng kaniyang mga mata na pulang-pula na sa kakapigil sa kaniyang emosiyon. Saglit na natigilan ang babae at inalam kung bakit nagdadalawang isip ang asawa at nakita niya sa harapan ang dahilan kung bakit, walang iba kung hindi ang taong pinagkatiwalaan ng lubos ng kaniyang asawa, naalaal niya pa ang isang pagkakataon na kung saan mas pinaniwalaan pa ito ng kaniyang asawa kaysa sa kaniya na asawa mismo. Napatitig siya sa kaniyang asawa na pigil ang emosiyon na nakatitig rito, kaya naman ay dahan-dahan niyang niyakap ang asawa saka bumulong. "Kung hindi mo kaya, don't push yourself," mahinahon niyang sambit sa pagkakatitig sa asawa niya ay napagtanto niyang hindi masama at walang puso ang kaniyang asawa, he must have a reason why he shot her brother. Kyro slowly closed his eyes, kasabay ng huling pagpatak ng luha sa kaniyang mga mata, "No Wife, I need to do this for you," sambit niya kasabay ng pagpikit niya at pagkalbit niya sa gatilyo ng baril. Kahit na nakapikit ay alam niyang tinamaan ito, hindi na siya nakapagpigil pa at mabilis na napaiyak sa mga bisig ng kaniyang asawa at tila nakalimot na tinamaan siya ng baril sa kaniyang likuran. Mas masakit para sa kaniya ang nararamdaman kaysa indain ang pisikal na sakit dahil para sa kaniya ang sugat sa pisikal na katawan ay nagagamot at nahihilom ngunit ang sugat sa puso ay kailanman hindi mabubura at maghihilom ng basta-basta. To be Continued... K.Y.