โสเภณียอดรัก

8

8

“แล้วจะไปที่ไหนล่ะครับ กี่โมง เพราะผมมีนัดกับลูกค้า”

“ที่โรงแรมเมอริออท ห้องอาหารประทุมทิพย์ ตอนหนึ่งทุ่ม” คุณหญิงรุ่งระวีบอกสถานที่และเวลาให้ลูกชาย

“ครับ แล้วเจอกันนะครับคุณแม่”

ราเชนทร์พูดจบก็เดินออกไปจากบ้านทันที โดยที่ทั้งสองไม่รู้ว่ามีผู้หญิงที่ทั้งสองเกลียดชัง ยืนฟังทั้งสองคุยกันอยู่

“นายเสร็จฉันแน่ นายราเชนทร์” ธาริกาพูดอย่างหมายมั่น เธอจะให้ทั้งสองรู้ว่าการที่พาผู้หญิงคนอื่นมาให้ดูตัวเป็นสิ่งที่ทั้งสองคิดผิด

ห้องอาหารประทุมทิพย์

คุณหญิงรุ่งระวีกับลูกชายมาถึงก่อนเวลานัดหมายเล็กน้อย ใบหน้าคนเป็นแม่เปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลา ต่างกับคนเป็นลูกที่ทำหน้าซังกะตาย หากไม่ติดว่า ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่จะมาดูตัวตามข้อตกลง เขาไม่มาเด็ดขาด ที่มาเพราะจะได้จบๆ กันไป สองแม่ลูกนั่งคอยคนนัดหมายไม่ถึงสิบนาที สตรีที่นางหมายตาเป็นลูกสะใภ้ก็มาถึง

วิมาดาสตรีวัยยี่สิบห้าปี ผู้มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม เพียบพร้อมไปด้วยคุณสมบัติและทรัพย์สมบัติ พนมมือไหว้รุ่งระวี ก่อนหันมาไหว้ราเชนทร์ที่มองเธอด้วยสายตาพอใจ

“เชนทร์ หนูนิกกี้จ้ะ” รุ่งระวีแนะนำตัวให้ราเชนทร์รู้จักวิมาดาอย่างเป็นทางการ

“สวัสดีค่ะพี่เชนทร์”

“สวัสดีครับนิกกี้” น้ำเสียงอ่อนนุ่มทักทายกลับ ราเชนทร์ยิ้มให้วิมาดา หญิงสาวกิริยามารยาทเรียบร้อย และนั่นทำให้เขานึกถึงผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่นอนกอดทะเบียนสมรสไม่แน่น คนนั้นมารยาท คำพูดคำจาต่างกับวิมาดาลิบลับ

“สั่งอาหารกันเลยดีกว่านะ” รุ่งระวีพูดขึ้น นางพอใจมากที่เห็นแววตาและใบหน้าลูกชาย ที่มองแล้วทำให้รู้สึกว่า นางกำลังได้ลูกสะใภ้คนใหม่

“รุ่งสั่งเลย ฉันกับลูกไม่เรื่องมาก” คุณหญิงพิมพาบอกเจ้ามือ

“งั้นเอาเซทห้านะ” พูดจบรุ่งระวีก็ยกมือเรียกพนักงานเพื่อมารับออเดอร์ ระหว่างคอยอาหาร รุ่งระวีบอกให้ลูกชายชวนวิมาดาคุย ทำความรู้จักกันมากขึ้น

อาหารทั้งห้าอย่างถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะ ทั้งสี่ลงมือกินอาหารและพูดคุยกันอย่างออกรส สองคุณหญิงพากันยิ้มพอใจ เมื่อเห็นราเชนทร์เอาใจวิมาดาด้วยการตักอาหารให้ หันมายิ้มให้กันและสนทนากันอย่างถูกคอ

บรรยากาศบนโต๊ะถือว่าดีมาก นอกจากอาหารอร่อยถูกปาก นั่งกินไปคุยไป ชมวิวแม่น้ำเจ้าพระยาเวลาพลบค่ำ ช่างแสนอภิรมญ์เหลือเกิน

นานหลายเดือนแล้วที่ราเชนทร์ติดกับความอึดอัด ไม่สบายใจ อาจเป็นเพราะเขามีเมียตีทะเบียนที่ไม่ต้องการ ชิงชังหนักหนาอยู่ใกล้ตัว เวลาจะกินอะไรก็กินไม่ลง มีวันนี้ที่เขารู้สึกคล่องคอ เจริญอาหารเป็นพิเศษ

แต่ในความสบายใจระยะสั้นๆ ของราเชนทร์ กำลังยุติลงเมื่อสตรีนางหนึ่งก้าวเท้าเข้ามาในห้องอาหาร เจ้าของเรือนร่างสวยเดินนวดนาดมายังโต๊ะที่สามีเธอนั่งกินข้าวอยู่

“แหม...คุณแม่ขา จะหาเมียน้อยให้พี่เชนทร์ทั้งที ไม่ชวนแก้วมาดูตัวด้วยคนล่ะคะ จะได้ช่วยกันดูว่าผ่านเกณฑ์หรือเปล่า”

เสียงของธาริกาดังก่อนมาถึงโต๊ะ คุณหญิงรุ่งระวีมองตามเสียงด้วยความไม่พอใจและตกใจ สองแม่ลูกอีกคู่ถึงกับหน้าเสียกับคำพูดสตรีแปลกหน้าที่เข้าใจว่า เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของราเชนทร์

ราเชนทร์ทั้งตกใจและอึ้ง มือใหญ่ถือช้อนค้างนิ่งเมื่อมองเห็นเรือนร่างของวาติยา ภรรยาที่ไม่ต้องการ วันนี้เธอดูสวยสะดุดตาด้วยชุดเดรสเกาะอกสีดำกำมะหยี่สั้นเหนือเข่า ทรวงอกสวยงามโผล่ล้นออกมาชวนให้ผู้ชายกลัดมันอยากจะซุกซบ ผมยาวสลวยของเธอปล่อยสยายเต็มแผ่นหลัง ใบหน้าถูกแต่งแต้มเพียงลิปกลอสสีเคลือบเงามันวาวเท่านั้น แต่ทำไมชวนให้อยากจุมพิตเสียเหลือเกิน ที่สำคัญอยากกระชากร่างสาวเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน จากนั้นก็ระดมจูบเธอทั้งตัว

เฮ้ย! คิดอย่างนี้ไม่ได้นะไอ้เชนทร์

ราเชนทร์ปรับเปลี่ยนอารมณ์ตัวเองทันที ก่อนจะพูดเสียงลอดไรฟันด้วยความโกรธ

“มาทำไม ใครสั่งให้เธอมา” ราเชนทร์ถามเมื่อหญิงสาวมายืนอยู่ข้างตน

“พี่เชนทร์ถามโง่ๆ ก็มาตามผัวกลับบ้านน่ะสิคะ ตัวเองมาดูตัวเมียน้อยปล่อยให้เมียหลวงอย่างแก้วนอนอยู่ที่บ้านคนเดียว มันดูไม่ยุติธรรมเลยนะคะ”

ธาริกาพูดพร้อมกับใช้ฝ่ามือลูบบ่ากว้างไปมาอย่างเย้ายวน และนั่นทำให้ราเชนทร์ตื่นตัวขึ้นมาทันใด มือที่ถือช้อนสั่นจนเธอสังเกตได้ แต่ไม่รู้ว่าสั่นจากความโกรธหรือว่าความปรารถนาในตัว

“ใครเป็นผัวเธอไม่ทราบ” ราเชนทร์กัดฟันถามอีกครั้ง

“จะหมายถึงใครล่ะคะ แก้วมีผัวคนเดียวก็คือพี่เชนทร์ หรือว่าจะให้แก้วบอกต่อหน้าทุกคนดีคะว่าเราเป็นผัวเมียกันด้วยวิธีไหน”

ธาริกาพูดไปยิ้มไป คุณหญิงรุ่งระวีอายจนอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี ส่วนสองแม่ลูกอีกคู่ก็มีสีหน้าไม่แตกต่างกับคุณหญิงรุ่งระวีมองหน้ากันเลิกลั่ก ราเชนทร์พยายามข่มความโกรธไม่ให้ทำร้ายผู้หญิงตรงหน้า สิ่งที่เขาทำได้ก็คือคำพูดเชือดเฉือนโต้กลับไม่ยอมแพ้

“ผัว...ฉันเนี่ยนะผัวเธอคนเดียวของเธอ” เขาถามราวย้อนถามเมียชังน้ำหน้า “ใช่..ฉันเป็นผัวคนเดียวที่โง่ยอมจดทะเบียนสมรสกับเธอ ส่วนผัวคนอื่นๆ ที่เคยนอนกับเธอ พวกเขาไม่โง่ไง เธอถึงจับพวกเขาไม่ได้”

คำพูดของราเชนทร์ที่สื่อความหมายว่าวาติยาน้องสาวฝาแฝดของเธอมั่วกับผู้ชายหลายคน ทำให้เธอตอกกลับอย่างเจ็บแสบ

“รู้ตัวเหรอคะว่าตัวเองโง่ แต่กว่าจะรู้ตัวมันก็สายไปเสียแล้วค่ะ เพราะว่าคนฉลาดอย่างแก้วได้นอนกอดทะเบียนสมรส ได้เป็นลูกสะใภ้ของตระกูลอิศราภักดี และได้ผัวโง่ๆ มาครอบครองคนหนึ่ง และแก้วไม่มีวันยอมให้ใครมาแทนที่แก้วด้วย ใครกล้าแม่จะตบไม่เลี้ยงเลย”

วาจาเผ็ดร้อนของธาริกาทำให้ราเชนทร์แทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ได้แต่นั่งตัวสั่นใบหน้าแดงก่ำข่มความโกรธไว้เต็มกำลัง

คุณหญิงพิมพามองหน้าธาริกาด้วยสายตาเหยียดหยาม กระตุกยิ้มขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนยิงคำถามใส่รุ่งระวี