27
“พี่เชนทร์ไม่หิวแต่แก้วหิว ไปทานข้าวนะคะ”
“ก็ได้ แต่คืนนี้แก้วต้องตามใจพี่ทุกอย่างนะ”
ราเชนทร์พูดอย่างเจ้าเล่ห์ ธาริกาใบหน้าแดงระเรื่อเมื่อได้ยินคำพูดกำกวมของเขา ‘พี่เชนทร์บ้า ทุกวันนี้ก็ตามใจไม่รู้จะตามใจยังไงแล้ว’ ธาริกาบ่นพึมพำในใจ
“ว่าไง ตกลงมั้ย ถ้าไม่ตกลงพี่ก็จะไม่ทานข้าว แต่จะกินแก้วแทน”
นั่นเธอเสียเปรียบเขาทุกทาง แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเธอรักเขาไปแล้วนี่ ธาริกาก้มหน้างุดก่อนจะพยักหน้า เท่านั้นเองร่างของธาริกาก็ถูกช้อนอุ้มลอยขึ้นไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา ท่ามกลางเสียงร้องตกใจของเธอ
“พี่เชนทร์ปล่อยแก้วลง ปล่อยสิเดี๋ยวแก้วตก”
“พี่ไม่ทำให้แก้วตกลงไปหรอกน่า พี่ไม่ทำให้คนที่พี่รักเจ็บตัวหรอก พี่ไม่อยากให้แก้วเหนื่อย พี่อุ้มแก้วลงไปทานข้าวเองดีกว่า”
ลำแขนเรียวโอบรอบลำคอของเขา ใบหน้าแนบที่แผงอกกว้างอย่างมี ความสุข ราเชนทร์อุ้มร่างของเธอลงไปที่ชั้นล่าง ตรงไปที่ห้องอาหารท่ามกลางสายตาที
