ตึกๆๆๆๆๆๆ
“ฟะ...ฟาครี รีเซ็ท เรน”
ฉันเรียกชื่อพวกเขาออกมาทีละคน ทุกคนวิ่งมารวมกันอยู่ห้าห้องฉุกเฉิน ซึ่งมีฉันกำลังรอไลท์เนมที่เข้าไปข้างใน
“เกิดอะไรขึ้นกับไลท์เนม ทำไมเป็นแบบนี้ครับ!”
ฟาครีเขย่าตัวฉันถามเสียงดัง เขาดูบ้าไปเลยทีเดียว
“เป็นความผิดฉันเอง ฉัน...ฉันไม่ได้เอารถเข้าบ้าน พะ...พอดีกับที่ไลท์เนมวิ่งพรวดออกมาเพื่อจะกลับบ้าน...”
“แล้วยังไง”
รีเซ็ทถามขึ้นน้ำเสียงเย็นชา เขามองหน้าฉันด้วยแววตาที่แข็งกร้าว
“พวกนายกำลังทำให้เธอกลัวนะ.”
เรนดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอด ฉันก้มหน้าลงบอกไม่ถูกจริงๆ ความรู้สึกนี้ สายตาที่ถูกส่งมาจากฟาครีและรีเซ็ทนี่น่ะ
“พี่สาวก็เล่าต่อสิครับ ไลท์เนมถูกรถชนได้ยังไง”
“เพราะฉันไม่ได้เอารถเข้ามาจอดในบ้าน ไลท์เนมก็เลยไม่เห็นว่ามีรถคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วเพราะคนเมา พอไลท์เนมโผล่พ้นตัวรถของฉันไป รถคันนั้นก็พุ่งมทันที แล้วก็ชนไลท์เนมจนกระเด็นไปโดนกำแพงบ้านของฉัน”
