ตอนที่ 5 เดตจอมปลอม
2114 Words
“น้องซีซ่าคะ!!!”
“ไม่ต้องตะโกนค่ะ ซีซ่าตื่นรอพี่โด่งอยู่แล้ว”
ฉันตอบรับเนือยๆ ขณะที่ยืนแปรงฟันอยู่หน้าอ่างล้างหน้า พี่โด่งเดินเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับใบตารางงานของฉันในวันนี้ รู้สึกว่าพักหลังมานี้ ไม่มีวันไหนเลยที่พี่โด่งจะไม่มาตะโกนเรียกฉันที่ห้องให้ฉันโมโหเล่น
“ดีมากจ้ะคนสวยของพี่ พี่เอาตารางงานแบบสายฟ้าแลบมาให้ดูค่ะ”
“ตารางงานแบบสายฟ้าแลบ”
“อันที่จริงมันก็ไม่เชิงตารางงานหรอกนะคะน้องซีซ่า”
ฉันหยุดการแปรงฟันแล้วหันหน้าไปทางพี่โด่งทั้งๆ ที่แปรงสีฟันยังคงคาอยู่ที่ปากพร้อมฟองอันมากมาย
“แล้วมันคืออะไรคะ”
“มันคือการเดตแบบหลอกๆ น่ะค่ะ”
“…”
“ซึ้งก็คือเบื้องบนหรือที่เราๆ เรียกกันว่าเฮียสั่งมา ว่าวันนี้ให้น้องซีซ่าและฟาครีไปเดตกันโดยที่ให้พี่ทำเป็นปุถุชนธรรมดาโทรไปหาปาปารัชซี่ให้มาแอบถ่ายค่ะ”
พรวด!!!
“กรี๊ด!!!”
“เอียบ้าไปแล้วแน่ๆ อยากได้เรตติ้งขนาดนั้นเชียวเหรอ!!!”
“อ๊าย หน้าพี่ หน้าพี่ต้องสิวขึ้นแน่ๆ ยี้ มีเศษผักติดออกมาด้วย น้องซีซ่าเอาน้ำมาล้างให้พี่เดี๋ยวนี้นะคะ แง!!”
“นี่คือที่เดตของฉันกับนายงั้นเหรอ”
ฉันถอนหายใจมองสถานที่เดตตรงหน้าด้วยความลำบากใจปนอับอายสุดๆ สวนสนุกเนี่ยนะ!!! ฉันอายุยี่สิบจะยี่สิบเอ็ดอยู่แล้ว นึกยังไงให้มาเดตกันที่สวนสนุกเนี่ย
“ทำไมล่ะครับพี่สาว ผมว่าเดตที่สวนสนุกมันตื่นเต้นดีออกนะ”
แน่สิยะ ก็นายยังเด็ก นายเพิ่งจะสิบแปดหมาดๆ มาเที่ยวที่แบบนี้ยังพอไหวแต่ฉันจะยี่สิบเอ็ดอยู่แล้วนะ เหมือนผู้ใหญ่พยายามแอ๊บยังไงก็ไม่รู้
“นายตื่นเต้นและสนุกคนเดียวล่ะสิไม่ว่า ที่เที่ยวเด็กๆ แบบนี้ฉันไม่ชอบ”
เปลี่ยนไปฟังเพลงในบรรยากาศหรูๆ จบด้วยดินเนอร์ที่แสนหวานแทนไม่ได้หรือไงนะ
“ผมจะทำให้พี่สาวสนุกและตื่นเต้นเอง ไปเถอะครับ”
“ฉันไม่อยากเดตที่นี่จริงๆ นะ ทำไมเฮียต้องบังคับด้วยเนี่ย เห็นฉันไม่มีหัวใจหรือยังไง”
“ไม่เอาน่าพี่สาว สวนสนุกยังมีอะไรสนุกๆ แฝงอยู่อีกเพียบเลยนะครับ”
“…”
“จูปาจุ๊ปส์”
เครื่องเล่นชิ้นแรกที่ฟาครีพาฉันมาก็คือ...เฮอริเคน เขากล้าเล่นเครื่องเล่น่าหวาดเสียวแบบนี้ได้ยังไงกันนะ
“ไม่เอานะ ฉันไม่เล่น ไม่เด็ดขาด”
ฉันยื้อไว้เมื่อฟาครีกำลังพยายามลากฉันเข้าไปนั่งประจำที่ในเฮอริเคน เฮอริเคนจะเป็นเครื่องเล่นนั่งเรียงกันเป็นแถวหน้ากระดานยาว และที่ที่ฟาครีเลือกไว้สำหรับเราสองคนก็คือ...ที่นั่งริมสุด!!!
“มันสนุกนะครับ เล่นเถอะ”
ฟาครีไม่ยอม เขายัดจูปาจุปส์ใส่ปากไปอีกครั้งแล้วออกแรงดึงฉันด้วยมือทั้งสองข้าง ไม่น้า!!!!
“เชิญครับ”
พนักงานประจำเครื่องเล่นเฮอริเคนผายมือและเปิดทางให้ ฟาครีไม่รอช้าเขาดันให้ฉันนั่งลงกับที่นั่งหลังสุดแล้วดึงที่ล็อกตัวสำหรับกั้นลงลงมาทันที
“ฮือออ ฉันต้องตายแน่ ต้องตายแน่ๆ”
ฉันนั่งร้องไห้โอดครวญรอเวลาชตาชีวิตครั้งสุดท้ายมาถึง ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที คนเล่นก็นั่งกันเต็มทุกที่นั่ง แล้วหลังจากนั้นก็...
เฟี้ยว!!!!
“กรี๊ด!!!”
ฉันระเบิดเสียงกรี๊ดออกมาดังแปดหลอดแบบไม่มียั้ง พร้อมทั้งหลับตาปี๋ เจ้าเครื่องนี้มันจะพาฉันรอยฟ้าเลยใช่มั้ยเนี่ย
“กรี๊ด!!!”
“ฮ่าๆๆ หนุกๆๆ”
“กรี๊ด!!!”
เวลาผ่านไปร่วมสี่ชั่วโมงได้ ฟาครีก็ได้ฤกษ์พาฉันมานั่งพักหลังจากที่เขาพาฉันเล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวในนี้จนครบ!!! ฉันเกือบสลบตอนเล่นไวกิ้ง และเกือบหัวใจวายตายตอนย่างก้าวเข้าบ้านผีสิง
“น้ำครับพี่สาว”
“ขอบใจ”
หมอนี่ดูไม่อิดโรยหรือหมอแรงเลยแม้แต่น้อยนิด
“เป็นไงครับ รู้สึกดีขึ้นมั้ย ได้กรี๊ดปลดปล่อยอารมณ์เต็มที่เลย”
ฟาครีถามพร้อมกับดึงจูปาจุ๊ปส์ออกมาจากปากแล้วเอาลิ้นเลียรอบๆ จะว่าไป...ก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ ได้กรี๊ดแบบเต็มที่เต็มที่อย่างนั้น เหมือนได้ระบายความอึดอัดทั้งหมดที่มีอยู่
“ก็...ก็โอเค”
ฉันตอบแบบสวย เริ่ด เชิด หยิ่งมากเลยล่ะ
“อ๊ะ!”
จู่ๆ ฟาครีก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าตกใจ พร้อมกับมองไปยังรถคุณปู่คุณย่าคันหนึ่งที่จอดอยู่ และมีวัยรุ่นชายหญิงน่าจะอายุประมาณสิบแปดกำลังก้าวขึ้นไป ผู้หญิงดูท่าทางเป็นเด็กเรียนมาก เธออยู่ในชุดสีชมพูหวาน ใส่แว่นและมัดผมรวบเป็นหางม้า แต่ถึงอย่างนั้นหน้าเธอก็ยังหวาน ถือว่าน่ารักเลยทีเดียว ส่วนผู้ชายผมดำสนิทกับนัยน์ตาสีเทา หล่อใช้ได้เลยล่ะ แต่ดูขรึมๆ ยังไงชอบกล มันให้ความรู้สึกขัดกันมากกว่านั้น ใช่แล้ว! ดูเย็นชาแต่แฝงความอ่อนโยน!!!
“มีอะไรเหรอ นายรู้จักสองคนนั้นหรือไง”
“เฮ้ย! ไปแล้ว พี่ครับ ไปเร็ว!”
ฟาครีโยนจูปาจุ๊ปส์ที่อยู่ในปากทิ้งลงพื้นก่อนจะลากฉันไปขึ้นรถคุณปู่คุณย่าอีกคันที่จอดอยู่ ไม่ผิดแน่ ฟาครีกำลังขับรถคุณปู่คุณย่าตามวัยรุ่นชายหญิงคู่นั้นไป นี่สองคนนั้น...ไม่สิ เด็กผู้หญิงคนนั้น...สำคัญถึงขนาดที่ฟาครีโยนจูปาจุ๊ปส์ที่เขาชอบที่สูดทิ้งลงพื้นเลยเหรอ
“บอกฉันสักคำเถอะว่านายกำลังทำอะไรฟาครี”
“อย่าถามมากได้มั้ย!!!”
ฟาครีหันมาตะคอกฉันเสียงดังด้วยใบหย้าที่ขุ่นมัว กว่าจะเร่งสปีดรถคุณปู่คุณย่าอย่างรวดเร็ว เฮ้ย!!! นี่มันรถสำหรับขับเล่นๆ ในสวนสนุกเพื่อผ่อนคลายนะยะ ไม่ใช่รถสำหรับสนานแข่งงง
เขาขับรถตามวัยรุ่นชายหญิงสองคนนั้นแบบสะกดรอยตามสักพัก ฟาครีก็จอดรถก่อนจะลากฉันขึ้นชิงช้าสวรรค์ไป ถ้าฉันเดาไม่ผิด สองคนนั้นที่ฟาครีกำลังตามคงจะขึ้นไปข้างบนสินะ
“นี่...”
ฉันดึงชายเสื้อของฟาครีไว้ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นชิงช้าสวรรค์ ฟาครีหยุดกึกหันกลับมามองฉันด้วยดวงตาที่หงุดหงิดและแข็งกร้าว ต่างจากทุกทีที่แววตาของเขาเวลามองฉันจะเหมือนกับเด็กตัวเล็กๆ ที่ชื่นชมพี่สาวของตัวเอง
“จะไม่บอกกันหน่อยเหรอ ว่าทำไมต้องตาม...ผู้หญิงคนนั้น”
ฉันมองไปที่กระเช้าของผู้หญิงคนนั้นซึ้งขึ้นไปก่อนแล้ว นัยน์ตาฟาครีเบิกกว้างอย่างตกใจคล้ายกับเขา...เพิ่งจะรู่สึกตัว
“เอ่อ...ผม”
จะไม่บอก...จริงๆ เหรอ”
ฉันเงยหน้ามองฟาครีแบบเต็มๆ ตา ถ้าจำไม่ผิด ฉันกับเขากำลังเดตกันโดยมีปาปารัซซี่จับตามองอยู่ที่ไหนสักแห่งในสวนสนุกแห่งนี้นะ แต่เด็กผู้หญิงคนนั้น... เธอมีอิทธิพลถึงขนาดทำให้ฟาครีโยนจูปาจุ๊ปส์ทิ้งแล้วก็ลืมเรื่องกำลังเดตกับฉันและเรื่องที่มีปาปารัซซี่จับตามองอยู่ เธอคนนั้น...ทำให้ฟาครีลืมทุกอย่าง
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่อยากเล่นชิงช้าสวรรค์”
“…”
“จริงๆ นะครับ พี่สาวอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เดี๋ยวก็ไม่เซ็กซี่น้า”
ฟาครีดึงแก้มฉันจนยืดออกทั้งสองข้าง รอยยิ้มของเขากลับมาเหมือนปกติแล้ว
“อืม”
“งั้นเราไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันเถอะ ผมอยากชมวิวรอบๆ สวนสนุก”
ฟาครีดันตัวฉันให้เข้าไปนั่งที่ฝั่งขวา ส่วนเขาก็ไปนั่งที่ฝั่งซ้าย สายตาจับจ้องไปที่กระเช้าอีกกระเช้าหนึ่ง
“ไหนบอกมานั่งชมวิวไงยะ แล้วนั่นมองอะไร”
ฉันแกล้งทำเป็นทักแล้วทำท่าจะหํนไปมอง แต่ฟาครีเอื้อมมือมาจับหน้าฉันไว้ซะก่อน ทำให้หน้าของฉันและเขากลับมาอยู่ในระยะประชิดกัน ตาของฉันกับเขาผสานกันโดยไม่ได้ตั้งใจ
“มองผมดีกว่านะครับ”
“….”
“จูปาจุ๊ปส์”
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!”
“ว้า...ดุอีกแล้ว”
“เด็กแก่แดด”
“พี่สาวว่าผมเหรอ”
“ฉันชมนายอยู่มั้งยะ”
“อะไรเนี่ย ทำไมดูพี่สาวอ่รมณ์เสียชอบกล”
“ฉันเปล่าสักหน่อย”
ฉันดิ้นเอาหน้าออกมาจากฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างของฟาครีได้สำเร็จ ก่อนจะเสมองออกไปนอกกระเช้าแทน
“…”
ภาพวิวข้างล่างทำให้ฉันยิ้มออกมาบางๆ สวยมากเลย จากข้างบนนี้มองเห็นทุกอย่างในสวนสนุก คนก็ตัวหดเล็กลงกว่าเดินตั้งเยอะแน่ะ
“สวยใช่มั้ยครับ”
ฟาครีที่ย้ายมานั่งฝั่งเดียวกับฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ถาม เขาใช่มือทั้งสองข้างดันกับกระจกของกระเช้าเอาไว้ ทำให้ตอนนี้ตัวของฉันอยู่ในอ้อมแขนของฟาครีไปโดยปริยาย และริมฝีปากของเขา...ก็อยู่ใกล้กับแก้มฉันมากจนเกือบจะชนอยู่แล้ว!!!
“นะ...นายไม่ไปนั่งฝั่งนายล่ะ”
“หือ...ผมไม่ชอบนั่งคนเดียวเวลาขึ้นชิงช้าสวรรค์น่ะ ชอบนั่งฝั่งเดียวกัน”
“ฟาครีก้มลงมองฉันที่หันหน้ากลับไปมองเขานิดหน่อย หน้าของเราสองคนเลยใกล้กันยิ้งกว่าเดิม ริมฝีปากของเขาและฉันห่างกันเพียงนิดเดียวเท่านั้น
“เอ่อ...ฉันหิว”
ฉันดันหน้าฟาครีออกเมื่อเขากำลังโน้มหน้าลงมาเพื่อจะจูบฉัน โชคดีจริงๆ ที่ฉันเรียกสติตัวเองกลับคืนมาได้ก่อน ไม่อย่างนั้น...ไม่อย่างนั้นจูบที่สองระหว่างฉันกับฟาครีคงได้เกิดขึ้นแน่ เกิดขึ้นโดยที่ฉันและเขาตั้งใจจะให้มันเกิด
“!!!”
ฉันรีบหันกลับไปมองกระเช้าของผู้หญิงคนนั้นที่ขึ้นไปก่อนหน้าเมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาคนจ้องมอง พอหันไปก็พบว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังมองมาที่ฉันและฟาครีด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา โดยที่ผู้ชายเย็นชาคนนั้นก็นั่งอย่ข้างๆ ฉันหันกลับไปทางฟาครีที่กลับไปนั่งที่ตัวเองแล้วก็พบว่าเขาไม่ได้มองมาเลย ฟาครีมองแต่วิวที่อยู่เบื่องล่างเท่านั้น
“นี่..ฟาครี”
“ครับพี่สาว”
ฟาครียิ้มแป้นเมื่อถูกฉันเรียก เขาหลับตาปี๋พร้อมกับทำปากจู๋อย่างน่ารักนะ...น่ารักงั้นเหรอ
“นาย...เคยมีความรักมั้ย”
ฟาครีนัยน์ตาเบิกกว้างแว่บหนึ่งเมื่อฉันถามคำถามนี้ก่อนจะกลับมายิ้มแย้มตามปกติ
“พี่สาวอยากรู้เหรอครับ”
“ก็...ประมาณนั้น ยังไงซะฉันกับนายก็คงเป็นแฟนหลอกๆ กันไปอีกนานจนกว่าเฮียจะพอใจ รู้เรื่องกันและกันไว้หน่อยก็คงไม่แปลก”
“หึ...”
ฟาครียิ้มขำเล็กน้อยก่อนที่เขาจะลุกจากที่นั่งแล้วมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉันพร้อมกับวางแขนทั้งสองข้างไว้บนเบาะนั่งข้างตัวฉัน
“อยากรู้พี่สาวก็ก้มหน้าลงมาสิครับ”
“นายจะหรอกแต๊ะอั๋งฉันอีกล่ะสิเด็กบ้า”
ฉันตบหัวฟาครีเบาๆ อย่างรู้ทัน ฟาครีแลบลิ้นเหมือนเด็กโดนจับได้เล็กน้อยพร้อมกับลูบหัวป้อยๆ
“ไม่ใช่สักหน่อย ทำไมพี่สาวชอบมองผมในแง่ร้ายนะ”
“นายจะให้ฉันมองคนที่เอาจูบแรกของฉันไปพร้อมกับจับหน้าอกฉันในแง่ดีงั้นเหรอยะ”
“นั่นมันอุบัติเหตุนี่คร้าบบ”
“ฉันไม่สนย่ะ”
“คร้าบๆ ไม่สนก็ไม่สน ว่าแต่...พี่สาวไม่อยากฟังต่อแล้วเหรอ ว่าผมเคยมีความรักมั้ย”
“ก็บอกมาสิ”
“พี่สาวก็ก้มลงมาสิครับ”
ฟาครีเงยหน้ายิ้มให้ฉัน เขาทำสีหน้าจนฉันรู้ได้เองเลยว่าถ้าฉันไม่ก้มลงไปหาเขา เขาจะไม่มีวันบอก
“อือๆ รู้แล้วย่ะ”
ฉันส่ายหัวด้วยความรำคาญเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าลงไปหาเขา ฟาครีใช้มือทั้งสองข้างเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูฉันเบาๆว่า...
“รักพี่สาวนะครับ”
- Writer
