ตอนที่ 8 ผมหวงของผม!
1878 Words
“หือ...นาย”
“ฮะๆ นายมัน...คนที่ผิดนัดฉันเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ”
ฉันชี้ไปที่เขาส่ายนิ้วร่อนไปมา อ๋อยมึนหนักกว่าเดิมอีก ทำไมแกนโลกมันเอียงแบบนี้
“เรื่องนั้นไว้คุยกันทีหลังดีกว่า ผมจะพาพี่ไปล้างหน้าล้างตานะ”
“ฮือ...เอ้ย! ไม่ต้อง...มายุ่ง...กับช้าน”
ฉันผลักฟาครีออกห่าง แล้วเดินค้ำกำแพงไปเรื่อยจนถึงห้องน้ำ
“ผมเพิ่งสังเกตนะ นี่พี่ใส่ชุดนี้ไปผับงั้นเหรอ”
“โว้ย! อย่ามายุ่งได้ม้าย มานเรื่อง! ของช้านนะ!!”
ฉันหันไปตะคอกเขาแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป แต่พอตอนกำลังจะปิดประตู มือของฟาครีก็แทรกเข้ามา เขาดันประตูห้องน้ำเปิดออกอีกครั้งแล้วเข้ามาอยู่ในห้องน้ำกับฉัน
“เข้ามา...ทำมาย!!!”
ฉันถาม ตัวเอนไปข้างหลังเล็กน้อยแต่ก็ทรงตัวได้ใหม่
“ผมถามว่าพี่ใส่ชุดนี้ไปผับงั้นเหรอ ตอบผมมาเดี๋ยวนี้นะ!”
“แล้วมันเรื่องอะไรของนายเล่า! อย่ามายุ่งได้มั้ยย้า!”
ฉันผลักเขาไปไปชนกับประตูแล้วเดินไปที่ฝักบัวอาบน้ำ เปิดน้ำจนสุดสายน้ำเย็นเฉียบอาบไปทั่วร่างของฉันจนเปียกปอน
“พี่จะยั่วผมหรือไง”
“ปากเหรอนั่น!! ออกไป...จากห้องน้ามช้านเดี๋ยวนี้...เลยนะ!!!”
“ผมไม่ออก จนกว่าผมจะได้คำตอบว่าทำไมพี่ถึงใส่เกาะอกสีขาวไปผับคนเดียว พี่ไปยั่วผู้ชายที่ผับหรือไง!!!”
เพียะ!!!
ฉันตบหน้าฟาครีที่เดินตามมาบีบแขนฉันในขณะที่ร่างของเราอยู่ใต้ฝักบัวจนตัวเขาเปียกปอนไปกับฉันด้วย โชคดีนะที่ฉันยืนพิงกำแพงไว้ ไม่งั้นป่านนี้คงล้มหัวฟาดพื้นไปแล้ว
“นายไม่...มีสิทธิ์นะ! ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับเรื่องของช้าน ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามมม”
ฉันชี้หน้าเขาและเน้นน้ำเสียงให้หนักแน่น
“ก็ผมหวงของผม! ผมหวงพี่สาว หวงทั้งหมดในตัวพี่สาว ไม่อยากให้ใครเห็นปม้แต่ไหล่ของพี่สาวด้วยซ้ำ ได้ยินมั้ย!!!”
สิ้นคำ ฟาครีก็คว้าฉันเข้าไปจูบอย่างดุเดือด ฉันดิ้นพล่านในอ้อมกอดของฟาครี แต่เขาก็ยังไม่ถอนปากออก มีแต่จะทวีความรุนแรงและร้อนแรงที่ริมฝีปากขึ้นเรื่อยๆ
“ปละ...ปล่อยช้านนะ”
ฉันพูดอู้อี้ในปาก มือขวาของเขาก็กอดรัดเอวฉันไว้ส่วนมือซ้ายก็ยึดหน้าฉันไว้ไม่ให้หนีไปไหน
“ผมหวงพี่สาว ได้ยินมั้ยว่าผมหวงพี่สาว”
ฟาครีถอนปากออก เขาพูดด้วนน้ำเสียงแผ่วเบา มองสะท้อนเข้ามาในดวงตาของฉันราวกับว่า...เขาต้องการจะอ่านคำบางคำที่อยู่ในดวงตาฉัน
“ผมหวง...”
ฟาครีโน้มหน้าลงมาจูบฉันอีกครั้ง คราวนี้ฉันไม่หนี แต่กลับเอามือทั้งสองข้างไปจับผมเขาไว้และตรึงหน้าให้เขาอยู่ติดกับที่ ฟาครีกอดเอวฉันไว้แน่น ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะละลาย ร่างกายของฉันร้อนผ่าวไปหมด ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์เหล้า หรือฤทธิ์จากผู้ชายที่กำลังจูบฉันอย่างเร่าร้อนและอ่อนโยนคนนี้กันแน่
“พี่สาวอานน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปเอาเสื้อผ้ามาให้ เสร็จแล้วจะได้ขึ้นนอน นี่ก็ดึกแล้ว”
ฟาครีถอนจูบออก เขายิ้มให้ฉันเหมือนปกติ ฉันได้แต่พยักหน้าเพราะยังรู้สึกมึนๆ และแกนโลกยังเอียงไม่หาย
เมื่อกี้นี้...มันเกิดอะไรขึ้นหว่า?
“ฮ่าๆๆ จริงเหรอครับ พี่สาวเป็นคนแบบนั้นเองเหรอเนี่ย”
หือ? เสียงใครหว่ามาหัวเราะลั่นในห้องฉันแต่เช้า
“อึ๊บ!”
โอ้ย! ทำไมมันปวดหัวแบบนี้นะ หนักอึ้งอย่างกับแบกอะไรไว้บนหัวงั้นแหละ
“ตื่นแล้วเหรอครับพี่สาว ไปล้างหน้าล้างตาก่อนสิ ผมทำข้าวต้มไว้ด้วยนะ”
“อ้อ...อืมๆ ขอบใจมาก”
ฉันพยักหน้ารับ แล้วเอามือตบหน้าผากตัวเองเบาๆ มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ทำไมฉันปวดหัวแบบนี้
“พี่สาวยังปวดหัวอยู่เหรอครับ สงสัยเมาค้างแน่เลย”
“คงงั้น”
ฉันตอบคำถามเจ้าของเสียงเช่นเดิม ในที่สุดก็จำได้แล้ว เมื่อคืนฉันไปดริ๊งค์ในผับมานี่นา สงสัยดื่มหนักไปหน่อย
“มา ผมช่วยพยุง”
“ขอบใจ”
ฉันพยักหน้ารับแล้วยื่นมือส่งให้เจ้าของเสียงจับ ก่อนที่เขาจะช่วยพยุงฉันขึ้นไป และทันทีที่ฉันลุกขึ้นยืนได้ ตาของเราสองคนก็ประสานกัน
“…”
“…”
“เฮ้ย!”
“ครับ”
“นะ...นายฟาครี นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!!”
“หา!”
“พี่โด่ง พี่โด่งช่วยซี...”
“พี่อยู่นี่ค่ะ”
พี่โด่งที่ยืนจัดเครื่องสำอางให้ฉันอยู่ยกมือขึ้น เฮ้ย! แล้วตกลงมันยังไงกันละเนี่ยฟาครีมาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง!!!
“นายเข้ามาในห้องนอนฉันได้ยังไง แล้ว...แล้วนายมาทำอะไรที่นี่!!!”
“เฮ้ๆๆ นี่อย่าบอกนะครับว่าพี่สาวจำไม่ได้เลยน่ะ ให้ตายสิ”
“ใช่! ให้ตายสินายออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่สิ ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!!!”
“ว้าย อะไรกันคะน้องซีซ่า น้องฟาครีน่ะเขาเป็นคนนอนเฝ้าน้องซีซ่าทั้งคืนเลยนะคะ”
“เฝ้า? ทำไมต้องเฝ้าด้วยคะ”
“ก็เมื่อคืนพี่สาวเมามากนี่ครับ แฮงก์สุดๆ ขนาดตอนอาบน้ำ พี่สาวยังอาบทั้งชุดเลย”
“ไม่...ฉันจำไม่ได้ ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ”
“แล้วถ้างั้น...หมอนี่เข้ามาทำอะไรที่บ้านเราคะพี่โด่ง”
“ผมมารอพี่สาวนั่นแหละครับ ว่าจะมารับไปทานข้าวเย็นด้วยกันเพื่อไถ่โทษเมื่อวานซืนที่ผมผิดนัด”
“ไอ้เรื่องที่นายผิดนัดฉันก็พอจำได้อยู่หรอกนะ แต่ไม่ว่ายังไง...เรื่องเมื่อคืนฉันก็จำไม่ได้! แล้วก็พี่โด่งคะ ทำไมพี่โด่งถึงไม่เป็นคนนอนเฝ้าซีซ่าเองล่ะคะ พี่โด่งให้หมอนี่มานอนเฝ้าซีซ่าได้ยังไง เกิดเขาทำอะไรซีซ่าล่ะ”
“เอ่อ...พอดีเมื่อคืนพี่ต้องอยู่เคลียร์คิวให้น้องซีซ่าในห้องทำงานน่ะค่ะ ไม่มีเวลาไปเฝ้าหรอก นี่พี่ยังไม่ได้นอนเลยนะคะเนี่ย”
“ใช่ครับ พี่โด่งทำงานทั้งคืนเลย ผมก็เลยอาสาอยู่เฝ้าให้ไม่กลับบ้าน แต่พี่สาวไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่ได้ทำอะไรพี่สาวเลย หรือถ้าจะทำ ก็เพราะพี่สาวให้ความร่วมมือต่างหาก ผมไม่ชอบฝืนใจใคร”
“ปากเสีย”
“ฮ่าๆๆ”
“เอาล่ะค่ะ ในเมื่อคุณน้องรู้ความจริงแล้ว งั้นคุณน้องก็ไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินข้าวต้มนะคะ จะได้นอนพักต่อ เดี๋ยวพี่โทรไปแคนเซิลงานให้”
“งั้นก็แปลว่า...วันนี้ซีซ่าจะได้หยุดเหรอคะ!!!”
“ใช่ค่ะพี่โทรบอกเฮียให้แล้วด้วย”
“เย้”
ฉันดีใจกระโดดลอยตัวสูงอย่างลืมตัวที่วันนี้จะได้หยุดงานเต็มๆ หนึ่งวัน
“โอ้ย!”
“ระวังพี่สาว!”
ฟาครีรับตัวฉันที่กำลังจะเอนล้มไว้ได้ทัน ไม่เจียมสังขารอีกแล้วสินะฉัน
“เดี๋ยวพาไปห้องน้ำครับ”
“ไม่ต้องฉันเดินเอง...ว้าย!”
ฉันร้องเบาๆ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกฟาครีอุ้มพาไปที่ห้องน้ำ ทมะ..หมอนี่แรงเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“นายมันฉวยโอกาส”
“ผมฉวยโอกาสกับคนที่สนใจเท่านั้นแหละครับ”
“เอ๋?”
“ฮ่าๆๆ ไมมีอะไรหรอกครับ”
ฟาครีวางตัวฉันลงที่อ่างล้างหน้าในห้องน้ำ เขาหยิบแปรงสีฟันสีแดงสดของฉันมาบีบยาสีฟันใส่ให้พร้อมทั้งเตรียมแก้วน้ำสำหรับแปรงฟันวางไว้ที่อ่างล้างหน้า
“เสร็จแล้วก็ตะโกนบอกผมนะ เดี๋ยวจะอุ้มไปส่งคืนที่เดิม”
“ฉันไม่ใช่หมานะยะ”
“แน่สิ เพราะพี่สาวน่ารักกว่าหมาอีก”
“…”
“จุ๊บ!”
สัมผัสเบาๆ เกิดขึ้นที่แก้มด้านขวา ฟาครีอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะรีบวิ่งตัวปลิวไปที่พี่โด่ง เท้าฉันที่กำลังยกจะเตะหมอนั่นก็เลยเป็นหมันไป
“ไอ้เด็กบ้า!!!”
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งวัน ตอนนี้ก็สิบเอ็ดโมงห้าสิบเข้าไปแล้ว ฟาครียังคงนั่งขลุกอยู่ในห้องฉันไม่ไปไหน พอฉันหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน เขาก็จะมานั่งเท้าคางมองฉันแล้วยิ้ม พอฉันทำท่าจะโทรศัพท์ เขาก็ยังนั่งเท้าคางและยิ้ม พอฉันแกล้งหลับและแอบลืมตาขึ้นมาดูเขานิดๆ ก็ยังพบว่าเขานั่งเท้าคางและมองมาทางฉันด้วยรอยยิ้มแสนซน
“นี่!!!”
เมื่อทนไม่ไหว ฉันเลยลุกขึ้นนั่งแล้วชี้หน้าฟาครีด้วยอารมณ์สุดจะทน
“ครับ”
“นายจะจ้องฉันทำไมนักหนา จะจ้องให้ฉันท้องเหมือนปลากันเลยหรือไง”
“ไม่เอาหรอก ถ้าจ้องแล้วท้องน่ะ ต้องทำกิจกรรมร่วมกันแล้วค่อยท้องสิ”
“กริ๊ด!!! ไอ้เด็กแก่แดด”
ฉันปาหมอนที่เหลืออีกใบใส่หน้าฟาครี เขาหัวเราะร่วนรับหมอนไว้ได้ทัน
“ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่นน่า”
“แล้วนายจ้องฉันทำไมยะ!!!”
“คิดถึงความฮอตของพี่สาวเมื่อคืนอยู่น่ะ”
“ความฮอต”
“พี่สาวคงจำไม่ได้หรอกว่าตัวพี่สาวน่ะฮอตขนาดไหน”
“หมะ...หมายความว่ายังไง เมื่อคืนฉันทำอะไร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ!!!”
“เฮ้ๆๆ พี่สาวจำไม่ได้จริงๆ เหรอเนี่ย”
“ก็แหงสิยะ เมื่อคืนฉันเมา ใครจะไปจำได้เล่า!”
“โอ๊ะโอ...ถ้างั้นผมสาธิตให้ดูใหม่เอามั้ย แสดงสถานการณ์เมื่อวานแบบจำลองอีกครั้ง”
ฟาครียิ้มอย่างมีเลศนัย เขาลุกขึ้นดินมาทางฉันก่อนจะค่อยๆ โน้มตัวและหน้าลงมา ทำให้ฉันต้องนอนราบไปกับเตียงทีละนิด
“นะ..นายจะทำอะไรฉัน ฉันเรียกพี่โด่งนะ”
“พี่โด่งออกไปข้างนอกครับ อีกนานกว่าจกลับ”
ตอนนี้ฉันนอนลงบนเตียงโดยมีฟาครีคร่อมอยู่เรียบร้อยแล้ว กริ๊ด!!! ใครก็ได้ช่วยฉันทีไอ้เด็กนี่จะปล้ำฉัน!!!
“ออกไปจากตัวฉันนะ!!!”
“อะไรกันครับพี่สาวก็ผมบอกแล้วไงว่าจะแสดงเมื่อคืนให้ดูอีกครั้งน่ะ”
“ฉากบ้าฉากบออะไร เรทอาร์เหรอยะ!!!”
“อืม...ก็กึ่งๆ นะ”
“กรี๊ด!!! ไม่มีทาง นายโกหก!!!”
“ผมไม่ได้โกหกสักหน่อย เมื่อคืนพี่สาวฮอตกว่านี้อีก ฮอตด้วยชุดที่ใส่นั่นไงเกาะอกสีขาวที่เปียกไปด้วยน้ำฝักบัว”
“ไม่นะ”
“หึๆ...”
ฟาครีแสยะยิ้ม รัศมีความหื่นพวยพุ่งออกมาจากตัวเขา ฟาครีก้มหน้ามาเรื่อยๆ จมูกของฉันกับเขาแตะกันเบาๆ และริมฝีปากของเราสองคนก็กำลังจะ!!!
“…”
“…”
- Writer
