ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.5

1385 Words

เอี๊ยดดด... "ขอบคุณที่มาส่งนะซี" "ไม่เป็นไร เพราะฉันเป็นคนชวนเธอออกมาด้วยกันนี่นา" "เจอกันพรุ่งนี้นะ เอ่อ...ขอบคุณนะคะ" ฉันหันไปขอบคุณคนที่ขับรถมาส่ง แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร เพราะตลอดทางที่มา ฉันไม่ได้ยินเขาพูดอะไรเลยและก็ไม่รู้ด้วยว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นใคร แต่ก็คงจะสนิทกับซีอาร์มากดูจากสรรพนามที่ซีอาร์เรียกแล้ว "พี่คะ เพื่อนซีพูดด้วยทำไมพี่ถึงไม่พูดล่ะคะ" "ซี ไม่เป็นไร งั้นฉันไปก่อนนะ" พรึ่บ! "ร้านเกม" ฉันที่จะก้าวลงจากรถก็ต้องหยุดชะงักทันที เพราะเสียงของคนขับนั้นมันคล้ายกับเสียงใครบางคนที่ฉันเคยได้ยินมาก่อน "เธอเปิดร้านเกมด้วยเหรอน้ำหนาว?" "อ่อ ใช่ แต่เป็นพี่ชายน่ะ" "นั่นพี่ชายเธอเหรอ?" ฉันละความสนใจจากผู้ชายที่เป้นคนขับนั้น ก่อนจะมองตามสายตาของซีอาร์ที่มองออกนอกรถก็เห็นว่าพี่นทีออกมารอฉันด้านนอกแล้ว เพราะตอนที่ใกล้จะถึงฉันก็แชทบอกพี่เขาแล้ว "ไปก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ" "พรุ่งนี้เจอกันนะ แต่ว่าพี่ชายเธอหล่อมากเลยนะ คิคิคิ" ฉันหัวเราะตามซีอาร์แล้วจึงลงจากรถเพื่อเดินไปหาพี่นที ก่อนที่รถหรูจะขับออกไปทันที "รถใคร?" "เพื่อนที่มหาลัยน่ะค่ะ ^_^" "มีเพื่อนแล้วเหรอเรา" "น้ำมีเพื่อนไม่เห็นแปลกนี่คะ อีกอย่างซีอาร์ก็น่ารักมากเลยค่ะ แล้วเพื่อนน้ำคนนี้ก็ชมพี่ด้วยนะคะ" ".....?" "เสน่ห์แรงจริงๆนะคะคุณพี่ชาย ฮ่าฮ่าฮ่า" "เดี๋ยวจะโดน" "คิคิคิ" ฉันรีบวิ่งเข้าไปข้างในทันที ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้ร้านคนก็เริ่มเยอะมากแล้ว เพราะเวลาช่วงเย็นๆแบบนี้จะเป็นพวกเด็กนักเรียนแล้วก็พวกเด็กวัยรุ่นจะมานั่งเล่นกันยาวเลยล่ะ..... _________________________ Genius University "เอ่อ...พี่นทีคะ เดี๋ยวเย็นนี้ให้น้ำกลับกับเรนก็ได้ค่ะ >_ "โอเคครับ พี่ไปก่อนนะ" "ค่ะ" ฉันมองเพื่อนสาวของตัวเองที่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับพี่ชายฉันที่ขับรถออกไปแล้ว แต่เรนก็ยังไม่วายมองตามไปอีก เฮ้อออ...เพื่อนฉันนี่ต้องคลั่งรักพี่ชายฉันเอามากๆแน่เลย "จ้องขนาดนั้นไม่ขอพี่ชายฉันเป็นแฟนเลยล่ะ?" ฉันพูดแหยเรนทันทีที่รถของพี่นทีขับออกไปจนลับสายตา "ถ้าฉันกล้าคงขอพี่แกตั้งนานแล้วสิ" "เอาน่า พี่ชายฉันก็ยังไม่ได้มีใครแล้วฉันก็เชียร์แกอยู่นะเรน ^_^" "ขอบใจมากนะจ๊ะน้องสะใภ้ คิคิคิ" "ฮ่าฮ่าฮ่า" ตึก...ตึก...ตึก หมับ! "อ๊ะ!" ฉันตกใจมากเมื่อมีมือปริศนาจับเข้าที่ไหล่ของตัวเอง ก่อนจะหันไปมองด้านหลัง "ซีอาร์! ตกใจหมดเลย" "อะไรกันฉันก็แค่ทักทายเอง ฮ่าฮ่าฮ่า แต่หน้าเธอเมื่อกี้ตลกมากเลยน้ำ" "ก็อยู่ๆเธอก็เดินเข้ามาแบบนี้ จะไม่ให้ฉันตกใจไได้ยังไงล่ะ" "คิคิคิ ตลกจริงๆ" "แล้วนี่แกมานานแล้วเหรอ?" เรนถามซีอาร์ "เพิ่งถึงเหมือนกัน เราเข้าไปกันเถอะ ฉันอยากจะเดินชมบรรยากาศของมหาลัยนี้สักหน่อย" "ฉันก็เหมือนกัน ไปกันเถอะน้ำหนาว" "อื้ม ไปสิ" จริงๆแล้วฉันคิดว่าที่นี่บรรยากาศดีมากเลยนะ ถึงแม้ว่ามหาวิทยาลัยจะกว้าง แต่ตามโซนต่างๆก็มีพวกต้นไม้ดอกไม้เยอะมาก แล้วอีกอย่างคืดที่นี่มรลานกิจกรรมที่กว้างมากและก็แบ่งให้เป็นของแต่ละคณะไปเพื่อเอาไว้ใช้สำหรับรับน้อง ซึ่งมันจะสะดวกมากกว่าที่จะต้องยืมใช้สถานที่สลับกัน ฉันคิดว่าคนออกแบบดีมากเลยแฮะ "มหาลัยในฝันของฉันเลยนะเนี่ย ^_^" เรนพูดขึ้นพร้อมกับมองไปรอบๆ "อย่างนั้นเลยเหรอ ที่นี่เป็นที่นิยมว่างั้น?" "ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่เก่งไม่รวยก็เข้าไม่ได้หรอกนะ" "แล้วแกล่ะน้ำ?" ซีอาร์ถามฉัน "ก็เป็นมหาลัยในฝันของฉันเหมือนกัน ไม่คิดว่าตัวเองจะสอบได้จริงๆ" เหมือนฝันเลยแฮะ "ฉันได้ยินมาว่าผู้บริหารที่นี่หล่อมาก จริงมั้ยอ่ะ?" อยู่ๆซีอาร์ก็พูดขึ้นมา แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าใครเป็นผู้บริหาร เพราะข้อมูลพวกนี้ไม่ได้หามาด้วยสิ "ฉันไม่เห็นรู้เลยอ่ะ ฉันว่าผู้บริหารไม่น่าจะเป็นหนุ่มหล่อเหมือนอย่างที่แกได้ยินมานะซี" "แต่ฉันได้ยินมาจริงๆนะ อีกอย่างผู้บริหารที่นี่ยังเรียนคณะเดียวกับพวกเราอีกนะ ^_^" "ข่าวมั่วแล้ว ผู้บริหารก็ต้องแก่แล้วสิ เฮ้อออ แกนี่พูดอะไรก็ไม่รู้" "แก่เลยเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า" ฉันมองสองคนที่คุยเล่นกันพลางก็ต้องยิ้มตาม เพราะตอนนี้ฉันคิดว่าสองคนนี้ซี้กันแล้วล่ะนะ ดูจากการพูดแล้ว "แล้วน้ำคิดว่ายังไง?" "ไม่รู้สิ แต่ก็คงเหมือนที่เรนพูดนั่นแหละ เพราะถ้าเรียนอยู่ฉันว่าก็ไม่น่าใช่" "งั้นเหรอ" "เราไปกันเถอะ เดี๋ยวก็ได้เวลาเข้าคลาสแรกแล้ว" "อื้ม" ________________________ ครืด! ครืด! พรึ่บ! พรึ่บ! หลังจากเข้าคลาสได้ไม่ถึงชั่วโมง อาจารย์ก็ปล่อยก่อน เพราะวันนี้ไม่มีอะไรมาก พวกเราก็เลยคิดว่าจะไปห้องสมุดกันต่อดีกว่า เพราะมีเรียนอีกทีก็ช่วงบ่าย "จะไปจริงๆเหรอ ฉันไม่อยากเข้าเลยอ่ะ" เป็นเสียงลูกกอล์ฟ เพื่อนชายใจหญิงงที่เพิ่งเจอกันในคลาสและตอนนี้ก็สนิทกับพวกเราเร็วมากเลยล่ะ เหมือนกับซีอาร์เพราะลูกกอล์ฟเป็นคนคุยเก่งยังไงล่ะและเหมือนว่าเธอจะไม่อยากไปจริงๆแฮะ "งั้นเราจะไปไหนกันล่ะ ถ้าไม่ไปห้องสมุด?" ฉันถามอีกสามคนที่เหลือ เพราะที่จริงแล้วเรื่องเข้าห้องสมุดเป็นความคิดฉันเองคนเดียวอ่ะนะ "เอางี้มั้ยเพื่อนๆ ฉันมีสถานที่หนึ่งที่จะชวนพวกแกไปกัน ^_^" ซีพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มส่งมาให้พวกฉัน ซึ่งยังคงไม่รู้อยู่ดีว่ามันคือที่ไหน "เก็บของกันเถอะ" หลังจากนั้นพวกเราสี่คนก็เดินตามซีอาร์ลัดเลาะไปทางที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านกันถ้าไม่จำเป็น เพราะมันเป็นห้องหนึ่งซึ่งมันทึบมากและคนภายนอกไม่สามารถมองเห็นได้ว่าข้างในเป็นห้องอะไร แต่ฉันก็แอบเคยได้ยินมานะว่ามันไม่ใช่ที่สำหรับเด็กใหม่หรือใครก็ตามที่จะเข้าห้องนี้ได้โดยไม่ได้รับอนุญาต พรึ่บ! "นี่ๆหยุดเลยนะยัยซี ห้องนี้เป็นห้องต้องห้ามไม่ใช่หรือไงกัน แกจะพาพวกฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย" เรนโวยวายขึ้นมา "ห้องต้องห้าม?" "ก็เออสิยะ ที่จริงใครๆต่างก็รู้กันอยู่แล้วว่าที่นี่น่ะเป็นที่ต้องห้าม อต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนว่าทำไม" ฉันมองเข้าไปด้านใน แต่ก็มองไม่เห็นอะไร เพราะมันมืดสนิท "กลับกันเถอะ พวกเราไปหาอะไรกินดีกว่านะ ^_^" ฉันบอกกับเพื่อนๆและเหมือนว่าทุกคนจะเห็นด้วยกับความคิดฉัน แต่ก็มีอยู่แค่คนเดียวที่ยังยืนยิ้มแล้วมองไปด้านในอยู่ ทั้งๆที่มันก้ไม่มีอะไรเลย "เอางั้นก็ได้" "ป่ะ พวกเรา" ______________________ อีกด้านหนึ่ง "นั่นน้องสาวมึงไม่ใช่เหรอวะไอ้เวย์" "อืม" "แล้วทำไมไม่เข้ามาหาพวกเราวะ กูอยากเจอหน้าจังว่ะ" "ไอ้ลูซกำลังกลับมา" "เรื่องของมันดิวะ เหอะ! ไอ้นั่นมันรู้ใจตัวเองที่ไหนกันวะ มึงว่ามั้ยไอ้คลีน" "......" "ไอ้เวย์?" "......." "ไอ้เซอร์เวย์!" ".......?" "มึงมองใครวะ?" "........" "เงียบอีก ไอ้สัส นี่กูนั่งอยู่กับพวกมึงสองคนได้ไงวะ แม่ง!" "........" "หึ!" ================= ?กดไลท์ คอมเมนต์? เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน๊าาา ✌️✌️

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more