เขยมาเฟีย nc +++

กลาส

กลาส talk

สวัสดีค่ะเราชื่อกลาส อายุ 28 ปี เป็นลูกสาวคนเดียวของแด๊ดคอนส์ เราสวย รวย เก่ง สูง 168 ซน. โสดมาก ไม่มีแฟนเลยค่ะ แต่มีผู้ชายมาจีบเยอะมากเลยนะคะแต่แด๊ดไม่ให้ผ่านเพราะบอกว่า' ให้แด๊ดตายก่อนค่อยแต่งงาน เพราะแด๊ดคงรับไม่ได้ถ้าจะเห็นหน้าลูกเขยที่ไม่รักลูกสาวแต่รักแค่อำนาจที่ได้ต่อจากแด๊ด' คำพูดของแด๊ดยังติดตราตรึงใจเราอยู่เลย เราเลยไม่อยากทำให้แด๊ดผิดหวัง เรามีร้านเสื้อผ้าแบรนด์ของตัวเองนะคะ แถมร้านรองเท้าแบรนด์ของตัวเองนะคะชื่อแบรนด์น้องกลาส เรามีลูกค้านิยมทั้งในสวีเดนและต่างประเทศด้วยนะคะ

ความรักเราก็เคยมีน่ะ เราหมายถึงรักแรกน่ะ แต่ตอนนี้เขาคงมีแฟนหรือไม่ก็คงแต่งงานมีลูกจนตั้งทีมฟุตบอลได้แล้วมั้ง คริคริ จบค่ะ

กลาสพึ่งเลิกงานจากร้านเสื้อผ้าที่ห้างดังเสร็จแล้วเธอขับรถเก๋งจากัวร์กลับมาที่บ้านเอง และหลังจากกลับมาถึงบ้านเหนื่อยๆ เธออาบน้ำชำระล้างร่างกายและเลือกชุดสวมใส่เสื้อคอกลมแขนยาว และกางเกงวอร์มเสร็จแล้ว เธอก็ส่องดูตัวเองในกระจกเพื่อสำรวจร่างกายก่อนเดินลงไปทานข้าวที่ห้องอาหาร กลาสเดินลงมาจากชั้นสองก็เจอกับเฟรดริคส์ที่นั่งอยู่เก้าอี้ที่ห้องอาหารรอเธอแล้ว

" แด๊ดไปไหนคะ พี่เฟรดริคส์?" กลาสถามออกมาเพราะตั้งแต่เมื่อวานแล้วเธอยังไม่เห็นแด๊ดเลย แด๊ดบอกกับเธอว่าจะไปทำธุระต่างประเทศจะรีบกลับ เฟรดริคส์คือบอดี้การ์ดของแด๊ด เขาอายุ 30 ปีเป็นหนุ่มโสดเจ้าสำราญคนหนึ่ง แด๊ดเลี้ยงดูมาแต่เล็กโดยให้ความเมตตาแก่เขามากให้เขาดูเเลกิจกรรมบางส่วน เช่นในบริษัทรับเหมาก่อสร้างและโรงงานเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ยี่ห้อดังและไวน์ยี่ห้อดังอีกด้วย ส่วนธุรกิจอื่นแด๊ดของเธอเป็นคนดูแล

" นายใหญ่ไปที่เมืองไทยครับน้องกลาส" เฟรดริคส์ตอบออกมา ขณะที่เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องอาหารรอเธอทานข้าวอยู่ กลาสนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามเขา อาหารวางตรงหน้าทันที

" กลาสไม่ชอบราชังอ่ะ พี่เฟรดริคส์" กลาสบอกกับคนตัวโตที่นั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เฟรดริคส์ถอนหายใจเบาๆ

" เนื้อมีประโยชน์ครับน้องกลาส หรือจะกินสเต็กเนื้อแกะครับ?" เฟรดริคส์ถามออกมา เพราะเขารู้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้าไม่ชอบกินแผ่นแป้งที่วางระหว่างชั้นของอาหาร กลาสถอนหายใจเบาๆ

" กินก็ได้ค่ะ กลาสแค่คิดว่าแผ่นแป้งไม่อร่อยเองค่ะ" กลาสพูดออกมาทำท่าทางเบื่อกับอาหารตรงหน้า เฟรดริคส์ส่ายหน้าเบาๆ พลางก้มหน้าทานต่อไป

" แด๊ดมาถึงวันไหนคะพี่เฟรดริคส์?" กลาสถามออกมาพลางใช้มีดและซ้อมเขี่ยแผ่นแป้งออกจากเนื้อที่จะกิน เฟรดริคส์จ้องมองการกระทำของคนตัวเล็กแล้วยกยิ้มเอ็นดู เขาชอบเธอเกินกว่าพี่น้อง เพราะแบบนี้เขาถึงพยายามยอมตามใจเธอทุกอย่าง แต่เพราะแด๊ดของเธอบอกกับเขาว่ากลาสคือน้องสาวห้ามคิดเกินกว่านั้น เขาเลยได้แค่คิดในใจ

" เอาสลัดไหม พี่บอกแม่ครัวให้กินแค่เนื้อกระเพาะอาหารย่อยยากน่ะครับ" เฟรดริคส์ถามออกมา กลาสที่นั่งก้มหน้าแยกแผ่นแป้งเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้

" ก็ดีค่ะ ขอบคุณค่ะ" กลาสบอกออกมาใบหน้าเบื่อหน่ายกับอาหารตรงหน้า เธอไม่ว่าไม่บ่นแม่บ้านหรอกเพราะนี้คือของโปรดของพี่ชายตรงหน้า เขาชอบ ราชัง เป็นชีวิตจิตใจกินทุกวันไม่บ่นเลย เฟรดริคส์กดกริ่งเรียกแม่ครัวเข้ามาหา เเม่ครัวรีบวิ่งหน้าตาตื่นมาหา

" ทำสลัดผักมาให้น้องกลาสที่หนึ่ง" เฟรดริคส์บอกกับแม่บ้าน เธอรีบพยักหน้ารับและรีบเดินไปในครัวเพื่อทำสลัดมาให้คุณหนูของบ้าน เฟรดริคส์มองคนตัวเล็กที่เขี่ยแผ่นแป้งออกแล้วยิ้มออกมาที่มุมปาก

พอทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว กลาสก็เดินขึ้นไปบนห้องนอนทันที ส่วนเฟรดริคส์เขาเดินเล่นรอบบ้านเพื่อดูความเรียบร้อยรอบๆบ้าน กลาสนอนเล่นโทรศัพท์บนเตียงนอนดูรูปเสื้อผ้าที่เธอออกแบบเองชุดฤดูใบไม้ผลิที่ใกล้มาถึงอีกไม่กี่เดือน เธอได้ออกแบบหลายเเบบหลายคอลเล็กชั่นและรองกับแบบใหม่ที่เธอออกแบบเองอีกเยอะแยะ

ระหว่างทางนั่งรถมาแกรนิคมองผ่านออกไปนอกกระจกรถ ตอนนี้ที่สวีเดนมีหิมะขาวเต็มไปหมดอากาศหนาวเย็นด้านนอก โชดดีที่มัมลินถักผ้าพันคอให้เขาผืนหนึ่งเมื่อนานมาแล้วเขาเก็บรักษาไว้จนตอนนี้ได้ใช้มันแล้ว

" คิดถึงทุกคนที่เมืองไทยเหรอแกร?" คอนส์ถามออกมาด้วยความสงสัย เพราะดูท่าทางแกรนิคเป็นคนนิ่งๆไม่ค่อยพูดคุย ถ้าเขาไม่ชวนคุย แกรนิคหันหน้ามามองแล้วยกยิ้มที่มุมปาก

" นิดหน่อยครับ เพราะผมไม่คิดว่าจะได้กลับมาอีก หลังจากแด๊ดมาตินและมัมลินย้ายไปอยู่เมืองไทย" แกรนิคพูดออกมา พลางหันออกไปมองด้านนอกและคิดเรื่องบางอย่างในใจ

โมนาคือผู้หญิงที่เป็นรักแรกของเขา เธอมีแฟนอยู่แล้วเธอชอบพามาเที่ยวที่บ้านกินนอนที่บ้านแต่เวลาทะเลาะกันกับแฟน เธอก็วิ่งมาหาเขา

'โมนาเลิกกับเขาแล้วค่ะ พี่แกร' คำพูดที่เขาได้ยินจากปากของเธอตลอดเวลาที่เขาอยู่ด้วย แต่พอเธอคืนดีกันกับแฟน

'ไอ้ขี้ข้าอย่าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็น ฉันไม่ชอบเห็นหน้าพวกใฝ่สูงอย่างแก ไปค่ะพี่แจ็ค' โมนาพูดออกมาใส่หน้าแกรนิค หรือบางครั้งเธอชอบทำให้เขาอายต่อหน้าแฟนหนุ่มของเธอ

'พี่แกรนั่งทานข้าวด้วยกันสิค่ะ' โมนาบอกกับแกรนิค พอเขานั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันเธอเสร็จ

' เห็นไหมคะพี่แจ็ค ไอ้แกรมันใฝ่สูงอยากนั่งทานข้าวกับพวกเรา เห็นโมนาพูดดีด้วยนิดหน่อยก็คิดไปไกล ไม่เจียมตัวเองเป็นแค่ขี้ข้า' โมนาพูดออกมาให้แฟนหนุ่มฟัง ใบหน้าของเธอสะใจเวลาได้แกล้งเขาแบบนี้ แกรนิคพลางคิดและขบกรามแน่น ' ผู้หญิงอย่าเธอขออย่าให้ได้เจอคนจริงใจ ผู้หญิงสารเลว' เขาพลางคิดมือหนากำหมัดเข้าหากันแน่น

" คิดอะไรอยู่เหรอ?" คอนส์ถามออกมา เขาเห็นแววตาของแกรนิคดุดัน พร้อมกับมือหนากำแน่น แสดงว่าแกรนิคต้องคิดอะไรแน่นอน แกรนิคสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ามามองคอนส์

" เปล่าครับ " แกรนิคตอบบออกมา คอนส์ส่ายหน้าเบาๆ

" ใกล้ถึงบ้านแล้วนะ แด๊ดจะให้แกรพักผ่อนสักสามสี่วันเพื่อปรับตัวกับเวลาและอากาศที่นี่ก่อน แล้วกันนะ" คอนส์บอกกับแกรนิค แกรนิคพยักหน้ารับ

" ครับผม แล้วแต่ เอ่อ..แด๊ดครับ" แกรนิคตอบออกมาเขาทำท่าทางเก้อๆกังๆในการเรียกคอนส์ เพราะเขากลัวโดนหาว่าาใฝ่สูง ไม่เจียมตัวเอง คอนส์ยกยิ้มชอบใจ มือหนาของเขายื่นมาแตะไหล่กว้างของแกรนิคเบาๆ

" ดีมาก เรียกแด๊ดล่ะดีแล้ว หึหึ" คอนส์พูดออกมาด้วยความถูกใจและชอบใจ พลางคิดถึงหน้าลูกสาวที่ตอนนี้คงดูแบบแบบเสื้อผ้ากับรองเท้าคอลเลคชั่นใหม่ฤดูใบไม้ผลิใกล้จะมาถึงอีกไม่กี่เดือน

" ........" แกรนิคยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยแต่ไม่ได้ตอบอะไรออกมาเลย คนขับรถเลี้ยวรถผ่านประตูบ้านใหญ่ แกรนิคกวาดตามองดูรอบๆด้วยความใหญ่ของบริเวณบ้าน พื้นที่กว้างใหญ่มีต้นสน ปลูกเต็มทางเข้า หิมะสีขาวเต็มต้นสนขาวไปหมด รถวิ่งผ่านเข้าไปในคฤหาสน์ของคอนส์ ที่หลังใหญ่มากๆ บรรจุคนได้เป็น 30 คนยังไม่หมด

" สี่ทุ่มแล้ว สงสัยนอนกันหมดแล้ว แกรหยิบเอากระเป๋าแล้วตามแด๊ดมาแล้วกัน" คอนส์บอกกับแกรนิคที่ทำหน้าเอ่อๆ เขายกมือหนาขึ้นตบไหล่กว้างเบาๆอีกรอบ

" ครับผม" แกรนิคตอบออกมา คอนส์ก้าวลงจากรถโดยลูกน้องมาเปิดประตูให้ เขามองสำรวจรอบๆบ้าน ไม่เจอเฟรดริคส์เลย สงสัยจะขึ้นไปนอนแล้วเช่นกัน คอนส์หันหน้าไปมองแกรนิคที่หิ้วกระเป๋าเดินทางเดินตรงมาใกล้เขา คนแบบนี้สิเขาถึงจะกล้าเฝ้าฝีเฝ้าไข้ได้ ไม่ทะเยอทะยาน รู้จักตอบแทนผู้มีพระคุณ เจียมเนื้อเจียมตัว

" ป่ะ พรุ่งนี้เดี๋ยวแด๊ดจะแนะนำให้รู้จักทุกคนในบ้าน" คอนส์พูดออกมา เขาเดินนำหน้าแกรนิคไปที่บันไดชั้นสองของบ้าน

" ผมนอนข้างล่างได้นะครับ " แกรนิคบอกกับคอนส์ เขาส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมยื่นมือหนามาจับไหล่กว้างและส่งยิ้มให้

" นอนชั้นบนแหละ ที่นี่ของทุกอย่างที่เป็นของฉันก็เหมือนเป็นของนายครึ่งหนึ่งนะแกร ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอกเราคนกันเอง ป่ะขึ้นไปพักผ่อนดีกว่า " คอนส์บอกกัับแกรนิค พร้อมเดินนำหน้าขึ้นบันไดไปชั้นบน แกรนิคเดินถือกระเป๋าเดินทางตามหลังคอนส์ขึ้นด้านบนอย่างว่าง่าย คอนส์พาแกรนิคเดินตรงมาที่ห้องๆหนึ่งฝั่งซ้ายมือ เขาหันหน้ามามองแกรนิคแล้วยกยิ้มออกมา

" ใส่รหัสห้องเองนะ " คอนส์บอกกับแกรนิคที่ยืนอยู่ด้านหลัง ประตูห้องนอนทุกห้องมีรหัสผ่าน ไม่เหมือนกันแล้วแต่ใครจะตั้งรหัสเอง แกรนิคพยักหน้ารับ

" ครับผม" เขาตอบรับพลางเดินมาที่ประตูพร้อมใส่รหัสเข้าไป ประตูห้องเปิดออกทันที

" หลับให้สบายน่ะ ห้องของฉันอยู่ฝั่งโน้นน่ะ" คอนส์บอกกับแกรนิคพลางชี้มือไปที่ห้องของตัวเองฝ่ายขวามือ แกรนิคหันไปมองตามนิ้วของคอนส์แล้วพยักหน้ารับอีกรอบ คอนส์เดินแยกออกไป แกรนิคเดินเข้าไปในห้อง เขาสำรวจมองดูรอบๆห้องนอนของเขา เป็นสีดำไปหมดมีไฟสว่างที่หัวเตียง

" สี่ทุ่มที่นี่ เมืองไทยใกล้สว่างแล้วสิ" แกรนิคพูดออกมาพึมพำ พลางเดินตรงไปที่เตียงนอนขนาดใหญ่ไซต์คิง เขาล้มตัวลงนอนทันที

" กลิ่นห๊อมหอม นุ่มด้วย " แกรนิคพึมพำออกมาคนเดียว พลางหลับตาลงนอนโดยไม่ได้ถอดเสื้อผ้า เพราะเขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว 'ขอติดไว้ก่อนนะพรุ่งนี้เช้าค่อยอาบครั้งเดี๋ยวแล้วกัน '