ไอ้แกร ไอ้ลูกกำพร้า ไอ้เด็กขอมาเลี้ยง ฮ่าๆๆๆ" เพื่อนๆในชั้นเรียนพูดล้อแกรนิคทุกวัน ตอนนั้นเขาอายุได้เพียง 8 ขวบเท่านั้น แกรนิคไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไร ส่วนเควินเรียนอีกห้อง มาตินอัส เวกัส แคทเปอร์ สกาย เรียนอีกชั้นเช่นกันจะเจอกันก็ช่วงพักทานข้าวเที่ยง เด็กชายแกรนิคได้แต่นั่งหน้าเศร้า ในมุมห้องในกล้าเดินออกไปไหน เพราะเพื่อนแกล้งเขาจนเสื้อผ้าเลอะเทอะ แต่เขาก็บอกกับพวกพี่ๆว่าเขาทำเสื้อเลอะเองเพราะเขากลัวเพื่อนไม่เล่นด้วย
" ไอ้ลูกไม่มีพ่อ ฮ่าๆๆๆ" เพื่อนๆในห้องล้อเลียนเขาจนเป็นเรื่องสนุกปาก แกรนิคนั่งก้มหน้าลงมองโต๊ะ
" ไอ้แกร ฉันได้ยินข่าวว่าครอบครัวของพี่เควินไปของแกมาเลี้ยงใช่ไหม ไอ้เด็กกำพร้าอย่างแกนี้โชคดีนะ ฮ่าๆๆๆ" เพื่อนๆต่างเดินเข้ามาพูดต่อว่าเขาแบบนี้ตลอด
" แกรนิค มานี้" เสียงมาตินอัสและเควินที่ยื่นอยู่ประตูเรียกชื่อของเขาเสียงดัง แกรนิคยกยิ้มออกมาพร้อมลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปหา มาตินอัส
