"เอาแบบนี้ดีหรือไม่ พี่จะซื้อขนมมาฝากเยอะๆ เลย อยากกินอะไรล่ะว่ามาเลย"
"ข้าไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะจะได้เอาขนมมาหลอก"
"ถ้าอย่างนั้นวันหลังพี่จะแอบพาไปขี่ม้าเล่น ไปไกลๆ เลยดีหรือเปล่า"
ฉีเย่ว์กระโดดลงจากเตียงพร้อมย่ำเท้าเปล่ากับพื้นอย่างเอาแต่ใจ กิริยาเช่นนี้นางไม่อาจทำต่อหน้าผู้อื่นได้ แต่กับพี่เจี๋ยของนางฉีเย่ว์ไม่เคยรีรอที่จะแสดงออกมาเลยแม้แต่น้อย
"ข้าจะไปด้วย ข้าเบื่อจะแย่วันๆ ท่านแม่ก็บังคับให้เรียนหนังสือ เรียน เรียน เรียน เบื่อ เบื่อ เบื่อ"
ใจจริงแล้วฉีเย่ว์อยากจะตะโกนออกไปด้วยซ้ำแต่เพราะกลัวคนจะได้ยิน นั่นยิ่งจะทำให้นางอดในสิ่งที่ต้องการ หยางเจี๋ยเป็นคนยังไงทำไมนางจะไม่รู้ไม่ว่าไม้ไหนนางต้องงัดออกมาเพื่อให้เขายินยอม
"หากมีคนจับได้เจ้าจะเสียชื่อเสียง มันไม่เหมาะสมเลย"
"ข้าไม่สน ไปกับท่านผู้ใดจะมาจับข้าได้"
นางพูดพลางดึงแขนของเขาเอาไว้ หยางเจี๋ยวันนี้แต่งกายราวกับคนในยุทธภพองอาจและส
