ฉีเย่ว์บิดแก้มของเขาแรงๆ หยางเจี๋ยยกมือของตนเองขึ้นทาบทับมือเรียวสวยของนาง เขาเม้มปากดันใบหน้าของตนเองให้แนบชิด หน้าผากของเขาบัดนี้จรดหน้าผากของนาง
ตั้งแต่รู้ว่านางได้กลายเป็นของเขาแล้วความรู้สึกของหยางเจี๋ยคล้ายถูกปลดปล่อย ความรู้สึกที่ถูกเก็บกดมาเนิ่นนานมันระเบิดออกมาแล้ว
เพียงแค่มองตากันทั้งสองต่างก็เข้าใจกันได้เป็นอย่างดี ฉีเย่ว์ความจริงก็ไม่ได้กล่าวโทษเขาเพราะวันนั้นล้วนเป็นตัวเองที่เอาตัวไปเสี่ยงจนเกิดเรื่องราวขึ้น
"เหตุใดเจ้าไม่บอกข้า"
"จะให้บอกเช่นไรกัน ข้าเป็นสตรีท่านจะให้ข้าอย่างไรเล่า"
ฉีเย่ว์นั้นรู้สึกอับอายไม่ใช่น้อยเขายังมาคาดคั้น หยางเจี๋ยจูบริมฝีปากนางเบาๆ แล้วอ้อยอิ่งอยู่ตรงนั้นพึมพำขอโทษนางไม่หยุด ฉีเย่ว์กอดคอของเขาความรู้สึกวาบหวามแผ่ซ่านออกจากหัวใจไหลเวียนไปทั่วร่าง การมาของเขาครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ครานี้ได้เปลี่ยนความรู้สึกของนางไปแล้ว ความรู้สึกที่มีต่อชา
