ฉีเย่ว์มองไปมองมาจวบจนหยุดที่ศีรษะของหยางเจี๋ย
"บนหัวพี่เอามาให้ข้า"
"ปิ่นหยกธรรมดาอันนี้หรือ ไม่มีราคาเลย"
ฉีเย่ว์แบมือพลางพยักหน้า
"นั่นแหละเอามา พี่ใส่ติดตัวตลอดข้าเห็นแล้วชอบยิ่งว่าจะขอหลายครั้งแล้วพี่เอามา"
"ของที่ข้าชอบ เจ้าล้วนเอาไปหมดแล้วกระทั่งปิ่นธรรมดายังอยากได้อีก"
"ใช่ทุกสิ่งที่เป็นของพี่ข้าย่อมอยากได้ ปักให้ข้าด้วย"
หยางเจี๋ยดึงปิ่นออกมาจากศีรษะของตนเองไม่โต้แย้งนางอีก เขาก้มลงต่ำฉีเย่ว์เตี้ยกว่าเขามากทำให้หยางเจี๋ยต้องค้อมตัวลงค่อนข้างมาก ก่อนที่จะดึงปิ่นเดิมบนศีรษะของนางออกแล้วปักปิ่นของตนเองลงไปแทน
ฉีเย่ว์บัดนี้รู้สึกใจเต้นแรง ใบหน้างามแดงก่ำเดิมทีก็อยู่ใกล้ชิดเขามาตลอดแต่ความรู้สึกในยามที่เขาปักปิ่นให้ช่างมีความหวานล้ำในใจอย่างประหลาด ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้เพียงนี้ขนตาของเขาช่างยาวงอนคล้ายขนตาของอิสตรี
กลิ่นกายของหยางเจี๋ยให้ความรู้สึกสดชื่นจนฉีเย่ว์เผลอสูดลมหายใ
